ฉันไม่เห็นสิ่งใดเป็นวิญญาณ เคลื่อนผ่านหน้าบ้านฉันนานแล้ว ฝุ่นเกาะทิวสนจรดแนว เสียงลมอึงแว่วจากแดนไกล เศษซากพลาสติกสังเคราะห์ บรรเลงเพลงไพเราะกาลสมัย ว่อนวับตัดสลับกับพงไพร สายลมพัดไปตามกลกาล ฉันเองไม่คุกเข่าลงอ้อนวอน เดินตามขั้นตอนอันมาตรฐาน โอ้ พระเจ้าประสาทพรสู่บริวาร ให้ฉันเห็นวิญญาณแห่งผู้คน ฉันไม่เห็นสิ่งใดเป็นวิญญาณ เคลื่อนผ่านหน้าบ้านฉันสักหน ฉันนั่งลงข้างหลุมศพแห่งบรรพชน แล้วเริ่มต้นเขียนบางคำเป็นกวี ................ รามอินทรา กท. 20/05/48 ธรรม