หน้าส่วนตัว
เต็ม..แผ่นดินเต็ม..ฟ้าเต็ม..ตาเห็น
สลักเสลาสลับเล่นเป็นงานศิลป์
ถล่มโลกลงเป็นฉาก ณ ฟากดิน
ชลอหินขึ้นเป็นฉาก ณ ฟากฟ้า
แดดค่อยไล้..ไล่เงา..ตามเหลี่ยมแง่
ชเงื้อมโขดปรับแปรเป็นจัดจ้า
เขียวค่อยครึ้ม..แดงค่อยคล้ำ..ลำดับมา
มหาภูมหึมาตระหง่านยืน
ชวากเวิ้งเพิงแผ่นเบิกแท่นแท่ง
ที่เว้าแหว่งวงรอบเลาะขอบคลื่น
ละลิ่วลับลึกล้ำดั่งค่ำคืน
แผ่นดินกลืนกรวยโกรกลับโตรกธาร
ยกเชิงชั้นหลั่นเลื่อมขึ้นเอื้อมเมฆ
ภูปราสาทสรรค์เสกโอบประสาน
จากขอบฟ้าจรดขอบฟ้าเป็นปราการ
ข่มวิญญาณอันผยองของมนุษย์
เมฆคล้อยคล้ำต่ำตกยกตัวหนี
มหาอินทรีที่ยังบินไม่สิ้นสุด
ระงมลมบรรเลงมาเร่งรุด
ร่วมงานศิลป์บริสุทธิ์ของแผ่นดิน
หงส์ระบำ 10 ก.ย. 2548 11:38 น. - ID 80888 
1607
1
0
10 กันยายน 2548 12:27 น. - comment id 513946
ใช่....โลกเราคือสิ่งที่สวยงามครับ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
