ห้านาที กับ Mozart หอมกลิ่นความรักความผูกพัน ไหวไหวใจนิรันดร์อยู่เบื้องหน้า กระแสเสียงตราตรึงถึงน้ำตา อานุภาพคีตาเปี่ยมพลัง ทุกสำเนียงหนาวเหน็บจวนเจ็บขาด กลางดวงใจพิษบาดแห่งความหลัง นิยายรักทุ่มเทจวนเซพัง ดั่งประดังเรื่องราวที่ร้าวใจ กวีใดกล่อมรักอันเจ็บปวด เป็นสำเนียงร้าวรวดแสนยิ่งใหญ่ กระทบฝั่งเสน่หาความอาลัย บรรลุในเจตนาคีตากรรม จนมองเห็นสีทองผ่องอำไพ สถิตในดวงตาแห่งฟ้าค่ำ กระพริบแสงหมู่ดาวความทรงจำ เป็นลำนำรอยเท้าที่ร้าวราน กวีใดไร้ใจอันเจ็บปวด จะพร่ำสวดอย่างไรให้สงสาร จะเป็นเพื่อนอย่างไรในวิญญาณ จะก้าวผ่านอย่างไรในนิรันดร์ .................. ที่บ้าน 14/08/48 ธรรม ทัพบูรพา
8 กันยายน 2548 19:04 น. - comment id 513078
กวีใด ไร้ใจ ใสสะอาด งานฤๅเทียบเท่าหยาด ละอองฝน คงแปดเปื้อนมลทินสิ่งปลอมปน ผลิตผลไม่งดงาม เท่าความดี แวะมาเยือนค่ะ : )
9 กันยายน 2548 07:55 น. - comment id 513264
เพียรตอบคำสัมพันธ์ในวันนี้ คือวจีเต็มสะอื้นขอยื่นให้ มิตรภาพตราบสิ้นฟ้ามีค่าใด หากหัวใจของเราเศร้าไม่เป็น
9 กันยายน 2548 08:27 น. - comment id 513278
9 กันยายน 2548 16:13 น. - comment id 513567
ได้อ่านงานแล้ว ขอชมเชยว่าเขียนได้ดี ส่วนคำแนะนำค่อยว่ากันในโอกาสต่อไป ตามที่น้องบอกว่า เราน่าจะเป็นคคนบ้านเดียวกัน พี่ก็ว่าใช่ พี่จบมัธยมที่โรงเรียนพิบูลมังสาหาร และก็มีเพื่อนสนิคนหนึ่งที่เรียนด้วยกันที่นั่น ชื่อ สุขุม พรหมดี งานรวมบทกวีของพี่มี 3 เล่ม 1.ความใฝ่ฝันที่รอวันหยั่งราก 2.ลายของคน 3.รักกันเล่น ๆ ให้เป็นรัก มีวางแผงที่ร้านซีเอ็ดบุ๊คส์ ทุกสาขา ทั่วประเทศ
9 กันยายน 2548 16:26 น. - comment id 513581
ช่วงนี้พี่ทำงานด้านวรรณกรรม เป็นที่ปรึกษาสโมสรนักเขียนภาคอีสาน มีการจัดกิจกรนรมบ่อย ๆ หากน้องสนใจที่จะร่วมกิจกรรม แจ้งให้พี่ทราบที่ 0-9285-9829
10 กันยายน 2548 14:00 น. - comment id 513981
ยินดีครับ หากมีอะไรที่ผมพอจะช่วยเหลือกิจกรรมของสโมสรณ์ได้บ้างผมก็ยินดีครับ ก่อนจะเขียนงานวรรณกรรมผมก็ตั้งใจว่าอยากจะเขียนอะไรเพื่อบ้านเกิดและพี่น้อง(อีสาน)ของเราบ้าง หากได้มีโอกาสได้ช่วยเหลือกิจกรรมของพี่ๆก็ยินดีมาก ตอนนี้ผมทำงานอยู่ที่กรุงเทพ ก็ไปๆมาๆ หวังว่าคงจะมีโอกาสได้พบกับพี่สักวัน ผมกลับบ้านบ่อยครับ แล้วผมจะโทรหาพี่ครับ ส่วนเบอร์ผมก็ 04-1600415 ชื่อสุขุม นี่ผมคุ้นๆนะครับ นามสกุลผมอยู่อีกฝั่งของแม่มูล คือฝั่งทางเขื่องใน แต่ก็ยังอยู่ในเขตกันทรารมย์ พี่พิทยา บุญเฉลียวเป็นญาติห่างๆกัน ผมเขียนงานด้วยความโดดเดี่ยวมา 3 ปีแล้วครับ มีเพื่อนบ้างอย่าง กอนกูยและคนอื่นๆ แต่ก็อยู่ในวัยทำงานไม่ค่อยมีเวลาพบปะกันนัก แต่สัญญาในหัวใจของผมและเพื่อนยังคงมีคำว่า บทกวีอยู่เสมอ ..ผมเขียนซึ้งจังเลยนะครับ..ฮา แต่มันก็จริงนะครับ มิตรภาพและความจริงใจของน้องๆ อย่างผมและเพื่อนๆ ชักนำมาจากการเขียนบทกวี ขอบคุณพี่อีกครังและผมจะโทรหาพี่ หากพี่มีธุรด่วนอะไรให้ผมช่วยเหลือรับใช้ในฐานะพี่น้องก็โทรมาตามเบอร์ที่ให้ไว้ได้เลยครับ