แสงเรืองเรียงรายปลายคอนกรีต พิทักษ์รอยจารีตแห่งเมืองใหญ่ สุดถนนห่มเรืองเมืองแสงไฟ จะหลีกลี้หนีไกล ไปชมดาว บรรลุแดนนิทาน กาลครั้งหนึ่ง เจ้าที่ดินรำพึงถึงต้นข้าว ลับไศลเนินไฟถึงแสงดาว ยินแม่กล่าวต้อนรับลูกกลับมา กระพริบแสงประดับดำ กำมะหยี่ ธรณีอุ่นเท้าโอ้ดาวข้า ยิ่งขับเคลื่อนยิ่งไกลในสายตา ยิ่งไขว่คว้ายิ่งไกลในความจริง ทางหวังวูปไหว - อากาศธาตุ มนุษย์ชาติปลอบอภัยได้ทุกสิ่ง เมื่อเท้าฉัน จมปลักกับหลักจริง หัวใจยิ่งเจ็บหนักบนหลักรอง จงโปรดเถิดดวงดาว เถิดเจ้าข้า โปรดประทานเมตตา - ความถูกต้อง ให้ดวงใจข้านี้มีสำรอง ประทานห้องบอดใบ้ให้สักดวง ............................................ ที่บ้าน (สยามรัฐสัปดาหวิจารณ์ ปี46)
ธรรม ทัพบูรพา 4 ก.ย. 2548 12:09 น. - ID 80615 
1119
3
0
4 กันยายน 2548 18:37 น. - comment id 511472
ชอบบทสุดท้ายของคุณจัง ชอบได้สวยงามมากเลยค่ะ
4 กันยายน 2548 22:06 น. - comment id 511549
พักนี้มีเรื่องกะดาวเลยขี้เกียจมองฟ้าแล้วอะ
8 กันยายน 2548 15:06 น. - comment id 512962
-ขอบคุณผู้หญิงไร้เงาครับ ผมรับกำลังใจไว้ด้วยความขอบคุณยิ่ง และยินดีที่รู้จักครับ -มีเรื่องกับดาวเรื่องอะไรครับ..ยิ้ม..ผมช่วยอะไรได้มั่งล่ะ..ยินดีจะพูดกับดาวให้นะครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
