ฉันไม่มีคำครวญอันวิเศษ ฉันไม่มีญานเดชพอกำแหง ฉันไม่มีอภิญญาจะสำแดง ฉันไม่มีเขตแบ่งแห่งตัวตน ยามฉันจับปากกาหากระดาษ ฉันเพียรวาดอักษราหาเหตุผล มองรอบกายฉันมีผู้ทุกข์ทน ทุกแห่งหนแย่งชิงเพื่อสิ่งรัก ฉันถ่ายทอดจากใจใช่มารยา ไม่ได้มีเจตนาจะจมปลัก หากเส้นทางแห่งชีวิตไม่ผิดนัก สิ่งที่เรียกอุปสรรคยิ่งท้าทาย ฉันเฝ้ารอเวลาที่แสนสุข สงบกลางความทุกข์ที่หลากหลาย ฉันฝันเห็นงานกวีที่ไม่ตาย สงบล้อมความหมายที่ควรมี ฉันไม่มีคำครวญที่วิเศษ ฉันไม่มีขอบเขตแห่งเฉดสี ฉันเขียนจากสัมผัสที่ฉันมี กับสิ่งที่มองเห็นตามเป็นจริง .......................................... ที่บ้าน
ธรรม ทัพบูรพา 4 ก.ย. 2548 11:57 น. - ID 80610 
957
3
0
4 กันยายน 2548 19:36 น. - comment id 511491
ฉันไม่ใช่กวีที่พบเห็น แต่ขอเน้นอักษรกลอนหนักหนา จึงแต่งกลอนเพ้อพรำพรรณนา เป็นนักเขียนธรรมดาอย่างที่เป็นชื่นชมในผลงานค่ะ
4 กันยายน 2548 23:59 น. - comment id 511594
วิญญาณนกกีวี่...............แม้นไม่มีปีกจะบิน ได้แต่วิ่งตามดิน............ไล่จิกกินมวลแมลง อัลมิตราเป็นนกกีวี่ แต่ไม่ใช่ยาขัดรองเท้านะคะ
8 กันยายน 2548 15:21 น. - comment id 512985
ใครคนหนึ่งพอใจที่จะเดิน ใครคนหนึ่งต้อยต่ำนัก ใครคนหนึ่งบอกรัก ใครคนหนึ่งมักจะฝัน ใครคนหนึ่งฝันเห็นสิ่งงาม ใครคนหนึ่งศรัทธาและทำตามนั้น เรื่องอื่นคงจะไม่สำคัญ แด่ใครคนนั้น บนวิถีกวี
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
