ภาพที่ไม่ต้องสร้าง

แดดเช้า

มวลแมกไม้ไหวพลิ้วปลิวปลิดใบ
รับสายแดดใสใสน้ำไหลรี่
โค้งรุ้งพราวราวแพรไหมพลิ้วแพรวรี
ถักฟากฟ้าทอสี... แจ้งแจ่มตา
ใบหญ้าไหวลู่ลมห่มผืนดิน
อาบกรุ่นกลิ่นไอฝนอบแหล่งหล้า
ราวกระจกสะท้อนภาพแสงทาบทา
ไร้มายาได้มุมเหลี่ยมเลี่ยมคมคิด
เป็นภาพจริง ... ไม่ปรุง แต่งแต้มเปรอะ
ไร้รกเลอะฉูดฉาดฉาบฉวยจิต
เรียบง่าย ... คล้ายฝันผันชีวิต
แต่ตรึงติดแนบประทับประดับใจ
ภาพที่เห็นเป็นภาพจริงหรือภาพสร้าง
ความแตกต่างอาจเห็นมิเร้นได้
ภาพเหมือนจริงอาจถูกสร้างต่างกันไป
ภาพไม่จริงสร้างอย่างไรก็ไม่จริง
ภาพจริง ... ไม่ต้องสร้างงามอย่างฝัน
ไร้มายาแสร้งสรรแต่งสรรพสิ่ง
เป็นสายน้ำฉ่ำใสไม่แอบอิง
ไหว-ติง-นิ่ง เปิดสว่าง ลึก กว้าง คม
ดินยังคงกลิ่นดินอุ่นไอฝน
หอมสายลมปะปนกับเสียงขรม
กบแซ่เสียงเพียงฝนหล่นประพรม
สื่ออารมณ์ สิ่งจริง ... ยิ่งสิ่งใด
หวานภาพจริงยิ่งนัก ... จักบรรยาย
คล้ายคล้าย ดื่มด่ำน้ำใสใส
เย็นลึกล้ำกว่าถ้อยร้อยคำใคร
หอมกว่ามวลดอกไม้ในดินแดน
ภาพจริง ไม่ต้องสร้าง วาดจากจิต
สื่อห้วงคิดสบสายตาค่านับแสน
เกินร้อยคำล้านอักษรมาวอนแทน
บรรยายแก่นภาพจริง ... ไม่ได้เลย