โอ้ สหายรักของข้าฯ หยุดเถิดวาจาอันสามหาว ทุกคนที่นี่รู้ลึกทุกเรื่องราว เพียงเขาไม่เคยกล่าว ในสิ่งเดียวกัน จงเป็นเช่นธารใสอยู่ในบึง เก็บเถิดคำรำพึง ความไหวหวั่น ยอมรับสิทธิความเท่ากัน เสรีแห่งความฝันส่วนบุคคล โอ้ สหายรักของข้าฯ ลองฟังวาจา ข้าสักหน แม้สังคมนี้พิการ พิกล แต่เรายังเป็นคนอยู่ ใช่ไหม? เพื่อนต้องอยู่ต่อไปเพื่อวันหน้า นั่นแหละคือปรัชญาอันยิ่งใหญ่ กลมกลืนเพื่ออยู่รอดจะปลอดภัย สิทธินั่นของใคร - เป็นของเรา โอ้สหายรักของข้าฯ เลิกเถิดเอ่ยวาจาดั่งคนเขลา ทุกอย่างวางเบื้องหน้า ไม่คว้าเอา จะโทษใครไหนเล่า เขาแย่งชิง ใครเล่าเขาจะมองว่ามีค่า ไม่เหลือแม้ราคาว่า เย่อหยิ่ง จงยอมรับปรับใจในความจริง ก่อนสังคมจะทิ้ง ไว้เบื้องหลัง โอ้ สหายรักของข้าฯ ข้าฯมองเห็นน้ำตาเพื่อนข้าฯหลั่ง แต่กว่าเขาเหล่านั้นหันมาฟัง โลกจะฝังศพนายรายต่อไป ................................. 26/05/48 ธรรม
ธรรม ทัพบูรพา 1 ก.ย. 2548 21:36 น. - ID 80506 
1420
0
0
2 กันยายน 2548 01:29 น. - comment id 510779
2 กันยายน 2548 01:44 น. - comment id 510787
....... โห เก่งๆๆๆๆ........ แอบมาอ่านกลอน ตอนเจ้าของนอนหลับ อิอิ ย่องๆๆเข้ามา
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
