แม้คืนวันล่วงผ่านนานมาแล้ว ใจยังแน่วรักแท้ไม่แปรผัน ถึงเคยมองใครอื่นเป็นหมื่นพัน ไม่สำคัญเหมือนเธอเจอรักจริง เพราะหัวใจยากห้ามความรู้สึก ยังแอบนึกเราสองปองรักยิ่ง วาดฝันไว้มากนักอยากพักพิง กลับต้องนิ่งข่มใจยามใกล้เธอ เมื่อได้เห็นคนดีมีคนอื่น ทำเอายืนตาลอยปล่อยใจเหม่อ น้ำนัยน์ตาเอ่อนองสิ่งต้องเจอ ถึงกับเพ้อความหลังที่ฝังใจ ฉันไม่น่าเขลาขลาดจนหวาดหวั่น ปล่อยคืนวันล่วงเลยเกินเอ่ยไหว แสนสุดช้ำเมื่อเจอเธอเปลี่ยนไป เพราะฉันไม่สามารถเป็นทาสเธอ
30 สิงหาคม 2548 20:38 น. - comment id 510005
เพราะหัวใจยากห้ามความรู้สึก ยังแอบนึกเราสองปองรักยิ่ง วาดฝันไว้มากนักอยากพักพิง กลับต้องนิ่งข่มใจยามใกล้เธอ
30 สิงหาคม 2548 23:16 น. - comment id 510071
เป็นเพียงลมพัดใจให้คลายเหงา เป็นเพียงเงาคลอเคล้าเราจึงเผลอ เป็นแต่เราคอยเฝ้าหลงละเมอ เป็นที่เธอยังมองผ่านจึงรานใจ
31 สิงหาคม 2548 08:39 น. - comment id 510140
หัวใจในวันนี้มีแต่เศร้า ถูกรุมเร้าด้วยพิษความคิดถึง ทำได้เพียงส่งผ่านความคำนึง หนทางซึ่งทำให้ใกล้ชิดเธอ