:: แค่สมมุติ ::

นางสาวใบไม้

               แค่สมมุติว่าหยุดรักกันในวันนี้
              ใจก็แหลกไม่เหลือดีอย่างที่เห็น
               คงเหลือแค่ความเหงาที่เราเป็น
               ซึ่งว่างเว้นเหลือไว้เพียงหายใจ
 
               ลาแล้วหนอวันคืนเคยสุขสม
               ลาแล้วหนอสายลมเคยโชยไหว
               ลาแล้วหนอแก้วตาแสนอาลัย
               ลาแล้วหนอดวงใจจำจากจร
               เพียงสมมุติใจฉันแทบแตกสลาย
               ปวดทั้งกายเจ็บทั้งใจยากไถ่ถอน
               เพียงแค่คิดก็ปวดปร่าแสนอาวรณ์
               อกสะท้อนรอนร้าวหนาวเหน็บใจ
               จึงฝากถ้อยร้อยวาจามาเสนอ
               ว่าหนึ่งคนที่รักเธอกว่าสิ่งไหน
               มอบวจีที่เอื้อนเอ่ยเผยความนัย
               ฝากแทนใจแทนสัญญามาถึงเธอ
               ฝากสายลมหวิวไหวผ่านใบหญ้า
               ให้รู้ว่าใจนี้นั้นมั่นเสมอ
               ฝากดวงดาวกระพริบพร่าเรียกหาเธอ
               เป็นคำรักมาเสนอ...หวังเธอยิน
               ขอให้เพียงแค่สมมุติว่าหยุดรัก
               แต่ใจจริงคงแน่นหนักดังถวิล
               ขอรักยังคงมั่นสมดังจินต์
               รักไม่สิ้นตราบดินฟ้ามามลาย