แล้วอรุณเบิกฟ้ามาอีกหน เพื่อผู้คนพบทางสว่างไสว สุริยันแสงทองผ่องอำไพ ค่อยก้าวไปสู่วันหน้าอนาคต เปิดดวงตาทั้งสองมองให้เห็น ก่อนลำเค็ญเรื่องราวร้าวรันทด ลืมให้สิ้นความหลังครั้งสลด ล้างให้หมดจากใจให้มันจาง ประสบการณ์สอนไว้ให้เรียนรู้ ผิดเป็นครูโบราณท่านกล่าวอ้าง จงหลีกเลี่ยงอย่าวนจงหลงทาง ข้ามระหว่างความฝันที่ฝันแปร ยึดความจริงปัจจุบันนั้นเป็นหลัก แน่นอนนักวันนี้สิเที่ยงแท้ เรื่องอดีตทิ้งไว้อย่าไปแล ทำเพียงแค่วันนี้ให้ดีพอ
26 สิงหาคม 2548 22:48 น. - comment id 508863
....... แวะมาอ่าน จ้า เก่งๆๆ ค่ะ เก่งกว่า ฉางน้อยอีกนะคะ..
27 สิงหาคม 2548 07:58 น. - comment id 508934
คุณคีฯ...ผมว่าบทที่สามวรรคที่สามตรง จง น่าจะเป็น จน นะใช่ไหมครับ.... ประสบการณ์สอนไว้ให้เรียนรู้ ผิดเป็นครูโบราณท่านกล่าวอ้าง จงหลีกเลี่ยงอย่าวน จง หลงทาง ข้ามระหว่างความฝันที่ฝันแปร
27 สิงหาคม 2548 10:36 น. - comment id 508979
ลืมอดีต สร้างปัจจุบัน เพื่ออนาคต
27 สิงหาคม 2548 11:30 น. - comment id 508994
การรอคอยเป็นสิ่งที่กระวนกระวาย หากวันนั้น มาถึงอะไรจะเกิดขึ้นก็ไม่รู้ ทำใจเถอะครับ แก้วประเสริฐ.