ความรักอันยิ่งใหญ่ใครคนนั้น หลงลืมกันหนุ่มสาวเจ้ารู้ไหม ถึงเติบโตยังรักยังห่วงใย ด้วยดวงใจแน่วแน่คือแม่เรา เมื่อถึงวันแห่งความรักมักหลงใหล คิดถึงใครคนอื่นยื่นให้เขา กุหลาบแดงแทนใจใยมัวเมา บ้างดื่มเหล้าเลี้ยงฉลองกันสองคน กับคนรักคนนั้นใครกันหนอ ที่ชอบพอรู้ใจให้เหตุผล ว่าเขาดีเธองามยามได้ยล ต่างเพ้อบ่นความดีมีให้กัน เอ่ยวาจาคำหวานซ่านดวงจิต ได้แนบชิดอบอุ่นกรุ่นกลิ่นฝัน วาดวิมานแสนงามพร่ำรำพัน เธอกับฉันเหมาะสมพรหมให้มา เมื่อถึงวันรักร้างต่างความคิด เรื่องน้อยนิดขัดใจไม่ปรึกษา ต่างยึดมั่นอวดดีมีอัตตา สุดท้ายลาเลิกร้างแยกทางเดิน ความรักใดเที่ยงแท้เท่าแม่รัก แม่ฟูมฟักรักใคร่ไม่ห่างเหิน เมื่อถึงวันแห่งความรักชักชวนเชิญ สรรเสริญความรักแม่แผ่ไพบูลย์.
22 สิงหาคม 2548 15:42 น. - comment id 507115
รักของแม่แท้จริงแถมยิ่งใหญ่ ลูกป่วยไข้เพียงใดใฝ่รักษา ป้อนข้าวปลาอาหารแต่นานมา ดูแลเจ้าทุกเวลาไม่เปลี่ยนแปร รักใดเล่าจะเท่าแม่และพ่อรัก
22 สิงหาคม 2548 16:58 น. - comment id 507182
รักแม่ค่ะ
22 สิงหาคม 2548 21:48 น. - comment id 507357
แม่คือคนที่อยู่ใกล้หัวใจเรามากที่สุด
23 สิงหาคม 2548 08:37 น. - comment id 507481
แม่ไม่เคยไม่รักลูกสักนิดหนึ่ง...ไม่มีแม้แต่จะคิด...