รักคนมีเจ้าของ เคยไหมที่หัวใจไปรักคนมีเจ้าของ เหมือนเด็กมองตุ๊กตาพาใจหมาย แลดูด้วยหัวใจอยากอิงแอบแนบกาย คงจะคล้ายกระต่ายที่หมายชมจันทร์ เกินกว่ามือทั้งสองจะไขว้คว้าถึง ต้องคำนึงว่ามีเจ้าของปองสงวน แม้สุดสวยหวามวับจับอุราแต่มิควร คิดถี่ถ้วนด้วยหัวใจแค่หมายปอง ถึงได้มาก็ไม่นานจำต้องพราก เจ้าของอาจจะตามหาด้วยความหวง ยืมเขามาอิงแอบแนบประทับทรวง เขามาท้วงจำต้องคืนเจ้าของไป โอ้ระกำช้ำอกแสนฟกช้ำ แล้วจะทำอย่างไรได้ดวงใจเอ๋ย เพราะหัวใจยังหลงไหลพะวงเชย เหมือนไม่เคยจะช้ำใจไม่จดจำ เตือนหัวใจไม่ให้มองของผู้อื่น แต่ใจยังฝืนใจยังหลงจนถลำ ยอมเจ็บปวดร้าวรวดหมองระกำ ถึงชอกช้ำเพียงไรช่างใจของเรา อันความรักพาใจให้โฉดเขลา หลงมัวเมาเหมือนคนบ้ารักษาไม่หาย ตามืดบอดกับความรักมิรู้คลาย ไม่รู้หน่ายกับความชอกช้ำของตนเอง เคยฉลาดปราดเปรื่องจนเลื่องชื่อ แต่ใจดื้อรักเร้นเป็นโง่เหง้า ใจเอ่ยใจช่างกระไรช่างใจเบา ใจจะเศร้าถึงเพียงไรใจยังปอง
21 สิงหาคม 2548 10:20 น. - comment id 506561
เศร้าจังนะคะ ใจคนก็แบบนี้แหละค่ะ ดื้อนัก มักเจ็บ ตัดใจนะคะ
21 สิงหาคม 2548 12:54 น. - comment id 506601
.... รักคนมีเจ้าของ..ซะแล้ว แล้วพระรองอย่างพี่พอมีที่ว่างไหมเนี้ย ที่เล็กๆก็พอ พี่ตัวไม่ใหญ่...
21 สิงหาคม 2548 13:50 น. - comment id 506611
เคยจะเคย... อาจจะเศร้า.. แต่ก็ได้ความรู้สึกแปลก ๆ ดี น้า.. แอบรักคนมีเจ้าของ... แง ๆๆ
21 สิงหาคม 2548 18:21 น. - comment id 506695
...รักคนมีเจ้าของ...อ่ะนะ...สักวันหนึ่ง..คนมีเจ้าของจะกลับมารักเรา.....ขอให้กำลังใจนะคะ....(โดนใจจัง)...
22 สิงหาคม 2548 10:10 น. - comment id 506947
ปล่อยให้เวลา เป้นยารักษาแผลใจ อย่าพยายามลืม เพราะอีกพยายามเท่าไร ก็ยิ่งจำเขาคนนั้น มากขึ้นเท่านั้น คิดว่ารักคนมีเจ้าของ ของไอนั้านะ
22 สิงหาคม 2548 10:21 น. - comment id 506956
กระต่ายหมายจันทร์ ว่าสักวันคงร่วงลงมา.... ***แวะมาทักทายครับผม
24 สิงหาคม 2548 10:43 น. - comment id 507979
เคยนะคะ มันเศร้าจริงๆค่ะ