วันนี้ฉันยังนั่งอยู่ที่เดิม รอคอยบางคนมาฉุดให้ลุกขึ้น แต่.....นานแล้วฉันก็ได้แต่รอ ไม่มีใครคนนั้นเดินผ่านมา........เป็นเวลาเกือบ 10 ปี .......วันนี้ฉันจึงได้แต่เหงา นั่งหน้าเศร้าปวดร้าวน้ำตาปรี่ ฉันคนเดียวเท่านั้นที่ใครๆ เขาก็ไม่ใยดี ทำไมต้องเป็นฉันคนนี้ บอกทีสิ จะได้เข้าใจ ..........เธอ.....ไม่เข้าใจเธอก็หาว่าฉันขี้ขลาด เธอคิดว่าฉันยอมพลาด......ปล่อยให้เป็นอย่างนี้ มันไม่ใช่ เธอก็พูดได้ก็เธอไม่เคยรู้สึกผิดหวังในหัวใจ เธอจะโทษฉันก็ได้ถ้าหัวใจเธอแคบจริง .........วันนี้ฉันไม่อยากมองหน้าใครๆ อยากหลบไปเสียให้ไกล ให้พ้นจากทุกสิ่ง ฉัน......สู้ไม่ไหวกับโลกแห่งความเป็นจริง ฉันจะยอมทิ้ง......จะกลับไปสู่โลกแห่งคงามฝัน!! ฉันจึงมาบอกลา......
จีด้า 17 ส.ค. 2548 18:30 น. - ID 79880 
807
3
0
17 สิงหาคม 2548 23:18 น. - comment id 505061
หุหุ อย่าเส้าสิค๊ะ มามะเด๋วเราจาจับมือเธอลุกขึ้นเอง อิอิ มาให้กำลังใจน๊า...กิก็เคยท้อแท้ แต่อุปสรรคทุกอย่างก็แพ้หัวใจที่มุ่งมั่นและเข้มแข็งค่ะ
18 สิงหาคม 2548 19:29 น. - comment id 505620
ในเมื่อทนไม่ได้ก็ต้องไปค่ะ รักมากก็เจ็บมาก
21 สิงหาคม 2548 02:18 น. - comment id 506525
อืม เราก็ไม่เข้าใจเหมือันกันว่าทำไมคนเรามีรักแล้ว แต่ความรักก็ไม่ได้มาเพียงอันเดียวยัง พาความผิดหวังมาด้วย ทำไมนะ ทำไม ไงก็จะเป็นกำลังใจให้แล้วกันนะครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
