และแล้วการเฝ้าคอยก็ไร้ความหมาย เอไม่กลายเข้ามาเยือนอย่างที่ใฝ่หา ทำเมินเฉยไร้ทุกข์ร้อนจิตใจช่างเย็นชา คนอ่อนล้าคือฉันที่ทุกวันที่รอคอย อยากเห็นหน้าได้ยินสำเนียงเสียงขับขาน กล่อมกังวานเพลงหวานรักจับใจนักหนา เฝ้าครวญคิดยิ่งหวั่นไหวกับจิตใจเหลือคณา ก้ได้แค่พรรณากับท้องฟ้ายามสายัณต์ ฉันไร้ค่าในสายตาเธอหัวร่อ ฉันวอนง้อเธอมองมานัยตาหยัน ฉันใกล้ชิดเธอขยับหนีเร็วพลัน ช่างน่าขันตัวฉันนั้นช่างโง่จริง
ไรไก่ 15 ส.ค. 2548 21:08 น. - ID 79785 
795
1
0
16 สิงหาคม 2548 07:40 น. - comment id 504157
บทสุดท้ายโดนใจจัง รู้ว่าโง่นะคะ แต่ยังทำตัวให้ฉลาดไม่ได้เสียที เฮ้อ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
