ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

14 สิงหาคม 2548 11:32 น. - comment id 503573

ผมเพิ่งกลับจากมหาสารคาม
บางอำเภอที่นั่นพึ่งมีฝนนะครับ

ได้พาลูกชายทั้งสองคนไปกราบคุณย่า
ในวันแม่ที่ผ่านมา  แม่ดีใจมากครับ
ผมเองก็สุขหัวใจ

สวัสดีมิตรทุกท่านครับผม

อาบูไซยาบ

14 สิงหาคม 2548 12:49 น. - comment id 503592

เขียนดีฮะ มาเป็นกำลังใจให้ฮะ

คนเมืองลิง

14 สิงหาคม 2548 13:22 น. - comment id 503603

ฝนมาเยือน เมื่อใดชีวิตใหม่ก็กำเนิดเมื่อนั้น ชีวิตยังคงดำเนินต่อไปตามธรรมชาติเสมอค่ะ

ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

14 สิงหาคม 2548 13:29 น. - comment id 503610

ขอบคุณคุณ อาบูไซยาบ ครับ
ทักทายคุณคนเมืองลิงด้วยครับผม
มีฝนก็มีความฝันครับ
เพียงแต่อย่ามากเกินไป

แม่จิตร

14 สิงหาคม 2548 13:45 น. - comment id 503619

สนุกดีนะครับ

ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

14 สิงหาคม 2548 13:50 น. - comment id 503621

ทักทายคุณแม่จิตรครับ

อย่าว่าแต่ขิกเขียดกบอึ่งเลยครับ
ที่สนุกเวลาฝนตก
คนก็สนุกครือๆกัน

วิจิตรวาทะลักษณ์

14 สิงหาคม 2548 21:16 น. - comment id 503752

กบร้องก้องฝากฟ้า
คือสัญญาแห่งฟ้าฝน
ตำนานอิสานชน
เล่าเรื่องฝนแต่โดนมา
     เมื่อใดกบร้องแจ้น
พญาแถนผู้แผ่นฟ้า
จะปล่อยให้ฝนมา
สู่โลกหล้ามาทำกิน

  บ้านผมก็อยู่ที่จังหวัดมหาสารคามครับ
คุณก่อพงษ์  อยู่มาที่อำเภอไหนครับ
ยังไง  ชาวมหาสารคาม  ก็ยินดีต้อนรับเสมอน่ะครับ
     แวะมาชื่นชมผลงาน

อัลมิตรา

15 สิงหาคม 2548 08:14 น. - comment id 503916

ตอนเป็นลูกอ๊อด พวกเขาน่ารักนะ ชอบดูพวกเขาจัง
ตอนเขาโตเป็นกบ ได้แต่มองห่าง ๆ กลัวเขากระโดดมาหา ค่ะ

ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

15 สิงหาคม 2548 18:24 น. - comment id 504031

สวัสดีครับคุณวิจิตรวาทะลักษณ์
ผมอยู่เชียงยืนครับ

จากบ้านมาเรื่อยๆตั้งแต่ปี2527
 ที่โน่นยังแล้งเหมือนเดิมครับ

และขอบคุณครับผม


ผมยิ้มครับ  นึกถึงท่าทางกลัวกบของของคุณอัลมิตรา

ลี่...ชวนมาเยือน

15 สิงหาคม 2548 22:10 น. - comment id 504114

ตอนลี่เรียนอยู่ประถม  ที่โรงเรียนมีบ่อน้ำเล็กๆ 
พอถึงช่วงฤดูฝนก็จะมีลูกอ๊อดอยู่เต็มเลยค่ะ
เห็นว่าน่ารัก  เลยจับมาเลี้ยงต่อที่บ้าน
โปรยให้ข้าวสุกให้กินทุกวัน  
แต่ละวันก็มาดูความเปลี่ยนแปลง  
หางค่อยๆ หายไป  จนกลายเป็นขาครบสี่ขา  กระโดดได้

สุดท้าย  ก็จับไปปล่อยกลับที่เก่า  
เพราะกาละมังใบน้อย  คงไม่ใช่ที่อยู่ของเขาอีกต่อไป

ที่กรุงเทพฯ คืนนี้ฝนคงไม่ตก  แต่ก็ยังคงเย็นสบายค่ะ 
มาทักทายยามดึกก่อนนอนค่ะ  
............................................................................................
ลี่...ผู้มาเยือน
.

ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

15 สิงหาคม 2548 22:22 น. - comment id 504118

สวัสดีครับคุณลี่...ชวนมาเยือน

ตอนเป็นเด็กผมชอบจับกบครับ
เดินไปตามทุ่งนาตอนกลางวันก็เปิดใบไม้จับเอากบใส่ข้องมาหใม่ทำกับข้าว  กบเยอะครับตอนนั้น
ส่วนตอนกลางคืนก็จุดตะเกียงโป๊ะออกไปคนเดียว  ตอนกลางคืนจะหากบได้เยอะกว่ามากๆครับ

มาเลิกหากบ  คือไม่ได้ออกไปจับกบก็ตอนเรียนมหาวิทยาลัย  วุ่นๆวายๆอยู่กับอะไรก็ไม่รู้

ทุกวันนี้กบธรรมชาติไม่มีให้จับแล้วนะครับ
กบดับไปจากทุ่งนาป่าสวนหมดแล้ว

กบในตลาดส่วนมากเป็นกบเลี้ยงเพื่อการค้า
กินหัวอาหารเป็นหลัก

และผมก็เริ่มไม่ชอบกินกบมาตั้งแต่เห็นเขาเลี้ยงนะครับ

อ้อ..ลูกอ๊อดกบนี่ผมเรียกฮวกนะครับ
 
ทำห่อหมกใส่ใบแมงรักและพริกสด  รสชาติหรือครับ...

ก็  อะร้อย..แหละครับ


หลับฝันดีครับคุณลี่...

ชัยชนะ

18 สิงหาคม 2548 18:53 น. - comment id 505604

เมื่อได้สิ่งที่ดีจากธรรมชาติแล้ว

เรื่องการตอบแทนธรรมชาติ คนได้ละอายสัตว์กันละครับ

ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

18 สิงหาคม 2548 19:00 น. - comment id 505608