อย่ารักเพราะแค่ว่าสงสาร อย่าทรมานเพราะแค่ว่าคลายเหงา อย่าเอาใจเพราะแค่ว่าให้หายเศร้า อย่าตามเป็นเงาเพราะแค่ว่าอยากมีใคร เมื่อไม่รักก็ไม่ต้องตามหา เมื่อไม่ปรารถนาก็ไม่ต้องถามไถ่ เมื่อไม่ผูกพันก็ไม่ต้องใส่ใจ เมื่อไม่ห่วงใยก็ทิ้งไปเลยป๊ะไปเลย ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ฉันอยู่ได้ แม้จะอยู่กับหัวใจที่เว้าๆแหว่งๆ แต่ไม่นาน หัวใจคงจะแข็งแรง ไม่ต้องแกล้งแคร์กับฉัน**คนไร้หัวใจ**
12 สิงหาคม 2548 21:53 น. - comment id 503158
ไร้หัวใจจริงรึปล่าว.. แบบนี้... เขาเรียกว่า.. น้อยใจ.. มากกว่า.. หุ หุ.. แวะมาทายทัก... จ้า
13 สิงหาคม 2548 00:15 น. - comment id 503223
ได้อารมณ์เต็ม แม้นว่าจะใช้ไม้ยมกในกลอน ซึ่งเขาไม่ค่อยใช้กัน แต่ก็..ยกให้ค่ะ เขียนได้ดีนะคะ..
13 สิงหาคม 2548 00:45 น. - comment id 503233
..มัยน๊า ..? ..คนไร้หัวใจคนนี้ .. มี..หัวใจดีๆ.. ให้เรน..ทุกครั้ง อิอิอิ .. เรน .. แวะมา.. ขอบคุณนะค่ะ..
13 สิงหาคม 2548 07:53 น. - comment id 503256
กว่าจะไร้หัวใจได้นี่ เจ็บปวดเหลือเกินนะคะไรไก่
13 สิงหาคม 2548 11:54 น. - comment id 503329
ใครบอกว่าคนๆ นี้ไร้หัวใจเล่าคะ... ไม่เชื่อ ... ตัดพ้อได้ขนาดนี้ เขาเรียกว่าน้อยใจแล้วจ้ะ... เดี๋ยวคนๆ นั้นก็มาง้อแล้ว แน่นอน... เชื่อหัวไอ้เรืองสิ.. สวัสดีค่ะ
13 สิงหาคม 2548 22:56 น. - comment id 503495
เขาไม่ใช่ไร้หัวใจหรอกค่ะ ดูท่าทางคุณไรไก่จะน้อยใจนะคะ