มหานทีไกลกว้าง............................ข้าออกเดินทาง สรรค์สร้างเส้นแห่งชะตา เต็มเปี่ยมด้วยแรงปรารถนา...........แห่งสุขประดา คุณค่าแห่งความเป็นคน ลึกลับสุดแสนวกวน.........................บางครั้งเหตุผล มีพลไม่พอดำเนิน ผู้ร่วมนาวามีเกิน............................ระหกระเหิน เผชิญความไม่แน่นอน ตัดใจไม่ไหวยากถอน.....................ทิ้งใครไปก่อน เพื่อจรเรือได้มั่นคง ยากนักยากเกินปลดปลง.................พะวักพะวง เรือทรงเอียงโอนไปมา ทิ้งใครลงสายธารา...........................ก็เห็นน้ำตา ตัวข้าอับเฉาสั่นคลอน เรื่องราวรุมเร้าเข้าต้อน...................มิลามิผ่อน จึงถอนใจเลือกชลธี ดิ่งดับร่างลับชีวี...............................สมองข้านี้ มันมีปัญญาไม่พอ ช่องน้อยตัดไฟก่อนหนอ.................ขอเจ้าจงถ่อ เรือต่อยังชีพชีวา ในห้วงหนทางธารา.........................เจ้าจงค้นหา ประดาความสุขของตน เพื่อเราจะไม่สับสน.........................ว่ายเวียนวกวน มิพ้นแห่งห้วงชลาลัย ปลายฝั่งยังอยู่อีกไกล.......................เดินหน้ามุ่งไป แห่งใจสดใสชื่นบาน สักพักอีกคงไม่นาน.........................ข้าจะว่ายผ่าน สายธารแห่งความโศกศัลย์ รับรองว่าในสักวัน............................เราจะเจอกัน คงมั่นในมิตรดังเดิม
11 สิงหาคม 2548 21:50 น. - comment id 502896
รอวันเธอกลับมา .. หวังไว้ว่าจะไม่ลืม ..
12 สิงหาคม 2548 07:48 น. - comment id 502980
ข้าก็เป็นเช่นสายน้ำที่หวามไหว ธาราใจไหลหลั่งยากหยั่งถึง สายน้ำวนจนใจใครฉุดดึง ธาราซึ่งเย็นเยียบเงียบวังเวง ขอข้าเป็นคนโดดลงสายน้ำ จะดิ่งดำวัดความลึกกระฉับกระเฉง ห้วงทำนองโศกศัลย์ยากบรรเลง ข้าอาจเก่งว่ายกลับฝั่ง...ไม่ฝังกาย...
12 สิงหาคม 2548 08:29 น. - comment id 502987
งดงามแห่งสายน้ำและบทประพันธ์ครับ
13 สิงหาคม 2548 13:48 น. - comment id 503355
มาชื่นชม.. มหานทีแห่งใจ...