จะมีคำพูดใดใดบอกแทนความรู้สึกนี้ได้ ทั้งทั้งที่หัวใจ...ก็ให้เธอไปแล้วเกือบทั้งหมดที่มี อยากเป็นคนรัก เป็นคนดูแล เธออย่างนี้ แต่ความทรงจำที่ฉันมี...เขาไม่เคยจางหายไป เนิ่นนานมาแล้วที่ฉันมีเพียงแต่เขา ก่อนที่เรื่องราว...จะจบลง...เพราะไม่เป็นอย่างที่ฝันใฝ่ ทั้งที่บอกกับตัวเอง ฉันจะไม่มีวันเดินกลับไป แต่เพราะความผูกพัน...หรือเพราะอะไร...ยังตอบไม่ได้สักที ฉันเป็นเพียงคนอ่อนแอคนหนึ่ง...บนโลกกว้าง กลัวความเงียบเหงาอ้างว้าง..เช่นคืนเหน็บหนาวอย่างนี้ เธอที่ฉันคิดถึง และมอบความรู้สึกดีดี ยังดูเป็นความหวังที่...มีแต่ความเลือนลาง ฉันเคยหวัง...ให้เธอเป็นแรงผลักดัน สร้างความรู้สึกให้ฉัน ลืมเลือนความหลัง ให้นกตัวหนึ่ง...กล้าขยับปีก โผบินออกจากรัง แต่แล้วทุกอย่าง...ก็ไม่อาจเป็นไป โปรดรับคำขอโทษ...จากคนอ่อนแอคนนี้ ฉันล้า และท้อเกินกว่าที่...จะเริ่มต้นครั้งใหม่ ถึงแม้ไม่อาจชดเชย ความรู้สึกที่เธอเสียไป ยังอยากบอกว่าความรักที่มีให้... ...เป็นความรู้สึกแท้แท้ของใจเช่นเดิม
26 ธันวาคม 2544 16:12 น. - comment id 27296
เข้าใจค่ะ เพราะไม่กล้าเริ่มต้นใหม่กับใครตอนนี้ รู้ดีว่ายังรักเขาอยู่ เข้มแข็งเร็วๆ นะ เป็นกำลังใจเล็กๆ ให้ค่ะ
26 ธันวาคม 2544 17:23 น. - comment id 27314
เป็นกำลังใจให้นะเจทท์.. ความมั่นคง .. มันคงไม่โหดร้ายเกินไปหรอกนะ ว่ามั๊ย... เข้มแข็งไว้ ..ๆ ^_^
26 ธันวาคม 2544 20:08 น. - comment id 27328
มาเป็นกำลังใจให้อีกคนนะ.....ถ้าความรู้สึกนี้เป็นความรู้สึกที่ เคยเป็นอยู่จริง ๆ ก็อยากบอกว่ามีอีกคนที่เข้าใจความรู้สึกที่ jeminine ถ่ายทอดออกมานะจ้ะ
27 ธันวาคม 2544 03:58 น. - comment id 27427
พี่ชายคนนี้ก็ขอเป็นกำลังใจให้น้องสาวด้วยตนนึงจ้า.....
16 มกราคม 2545 20:35 น. - comment id 30765
บทนี้มีเลศนัยแฮะ