กี่ขอบฟ้า ณ ขอบฝันกั้นเราห่าง กี่เส้นทางทอดยาวให้ใจเหน็บหนาว กี่นทีที่กั้นกลางระหว่างเรา กี่เงื้อมเงาขุนเขาขวางระหว่างกาย กี่ราตรีที่ไกลห่างช่างผันผก กี่ทิวาน้ำตาตกอกยังหมาย กี่อรุณต้องลืมตามาเดียวดาย กี่สายันต์ฝันสลายไร้เธอเคียง กี่วารวันวอนให้รอขอยึดมั่น กี่เดือนผันฝันติดปีกจะหลีกเลี่ยง กี่ปีขอจงรอรักจักร้อยเรียง กี่สำเนียงก็เพียง "รัก" ที่อยากยิน
8 สิงหาคม 2548 13:25 น. - comment id 501135
เพียงหนึ่งคำที่อยากได้ยลยิน คำนี้มีอนุภาพมากมายค่ะ กับคำว่ารัก แค่ใครคนนั้นพูดกับ .. ใจก็พองโต เชียวค่ะ
8 สิงหาคม 2548 13:42 น. - comment id 501144
ขอคำ\"รัก\"สักครั้งจะได้ไหม ขอเพียงได้ยินจากปากเธอสักหน ขอเพียงเธอให้\"รัก\"ใสซื่อตรง ขอเธอเพียงคนเดียวของหัวใจ
8 สิงหาคม 2548 14:04 น. - comment id 501159
หนึ่งคำรัก แม้เนิ่นนานที่เคยได้ยิน แต่ก็ยังดังก้องอยู่ในใจไม่ลืมสำเนียง อิอิ กลอนไพเราะมาก ๆ คะ อ่านแล้วเหงา ๆ ซึ้ง
8 สิงหาคม 2548 18:05 น. - comment id 501290
ไพเราะค่ะ
9 สิงหาคม 2548 14:07 น. - comment id 501769
กี่คำฝากจากใจให้พันผูก กี่คำฝากที่ถูกคือปลูกรัก กี่คำฝากจริงแท้แน่ตระหนัก กี่คำฝากมากด้วยภักดิ์คือรักเธอ กลอนแต่งได้ดีค่ะ
9 สิงหาคม 2548 14:45 น. - comment id 501787
มาถึงก็เล่นกลเลย ยินดีครับ หวานๆเหงาๆ
11 สิงหาคม 2548 23:21 น. - comment id 502955
กี่สำเนียงก็เพียงรักที่อยากยิน ไพเราะมากค่ะ ชอบจัง
17 สิงหาคม 2548 15:25 น. - comment id 504857
ก็เพราะดีนี้ค่ะยิ่งอ่านแล้วยิ่งงง