เรื่องราวของ ...-*+-*...Missing A Peace-...*+-*.... "วงกลมผู้ขาดหาย" เคยได้อ่านผ่านตากันมาบ้างหรือเปล่าคะ ถ้ายังไม่เคยและนึกภาพไม่ออก ก็ขออนุญาตอธิบายให้ฟังคร่าวๆ เพื่อจะได้เข้าใจกลอนบทนี้ได้มากขึ้น Missing A Peace หรือ วงกลมที่ขาดหาย ...จะเปรียบเทียบให้นึกภาพออกง่ายๆ ก็ประมาณว่า พิซซ่าแบบถาด ที่มันเป็นรูปวงกลมอ่ะค่ะ พอเราตัดพิซซ่าออกไป 1 ชิ้น ส่วนที่เหลืออยู่เราเรียกว่า "Missing A Peace " ใครที่เคยผ่านตาหนังสือเล่มนี้มาบ้าง คงจะพอนึกภาพออก โดยหนังสือเล่มนี้เขาก็จะเล่าถึงเรื่องราวของ .... Missing A Peace หรือ วงกลมผู้ขาดหาย ที่เดินทางไปเรื่อยๆ เพื่อตามหาชิ้นส่วนที่หายไป แต่ในที่สุด มันก็ไม่เคยได้พบชิ้นส่วนที่ว่านั่นเลย ครั้งนึง มันเดินทางไปพบกับสี่เหลี่ยมชิ้นหนึ่ง มันก็ดีใจ พยายามจะเก็บสี่เหลี่ยม นั้นมาเติมเต็มให้ตัวมันเอง แต่ในที่สุด มันก็พบว่า ไม่ใช่ สี่เหลี่ยมนั้น ไม่สามารถเติมเต็มช่องว่างของวงกลมได้ อีกครั้งหนึ่ง มันเดินทางไปเจอ สามเหลี่ยมชิ้นใหญ่ มันก็ดีใจเก็บมาเติมเต็มช่องว่างของมันอีก แต่ในที่สุดมันก็พบว่า สามเหลี่ยมชิ้นนั้น ไม่สามารถเติมเต็มมันได้.....ถึงแม้จะใกล้เคียงมาก แต่ ก็.....คับเกินไป เป็นอยู่อย่างนี้ โดยที่ "Missing A Peace " เป็นอยู่อย่างนี้ โดยที่ มันก็ยังต้องเดิน ทางเรื่อยไป เพื่อค้นหาชิ้นส่วนที่หายไป กลับมาเติม อะแฮ่ม.....เกริ่นมานาน ประเดี๋ยวจะเบื่อซะก่อน เอาแค่นี้นะคะ เพราะจุดประสงค์ที่เรา ก็แค่ จะใช้เป็น บทนำ สำหรับกลอนบทนี้ เท่านั้นเองค่ะ .. +-*-+-*-+-*-+-*-+-*-+-*-+-*-+-*-+-*-+-*-+- ฉันเป็นเพียงวงกลมผู้ขาดหาย รอคอยการมาถึงของชิ้นส่วนที่ใช่เพื่อให้รัก ผ่านทางมานานแค่ไหน ยังคงกลิ้งไปอย่างเสียหลัก อาจเพราะชิ้นส่วนที่ไขว่คว้ามานานนัก ยังไม่ถูกเติมลงไป *-*-* ยังได้แค่ร้องเพลงรอ...ไป-วัน วัน การมาถึงของคนในฝัน ยังคงเป็นเรื่องใหญ่ หลายคราวนะที่หยิบคนนั้นคนนี้มาเติมหัวใจ แล้วก็หลอกตัวเองให้ "ใช่" ไม่ได้สักที *-*-* ฉันยังคงเป็นวงกลม....ผู้ขาดหาย ที่เดินทางมามากมาย ไม่เคยหยุดอยู่กับที่ จนวันนึงที่รู้สึกว่าควรหยุดเสียที เมื่อได้พบคนที่สอนให้รู้ว่ารักที่ดี...มีอยู่ที่ใด *-*-* เธอเป็นคนที่เปลี่ยนความคิด...หยุดการค้นหา ให้หันมองสิ่งตรงหน้าด้วยมุมมองใหม่..ใหม่ เธอสอนให้รัก...ด้วยการให้อภัย ด้วยการพยายามเติมให้ ในสิ่งที่ฉันต้องการ *-*-* เธออาจไม่ใช่ชิ้นส่วนที่หายไปของฉัน...ที่เคยตามหา แต่เธอทำให้ฉันเพียงพอกับคนตรงหน้า มากกว่ารอปาฏิหารย์ วงกลมที่ขาดหายอาจไม่เคยถูกเติมเต็มได้ เหมือนในนิทาน แต่ชีวิตวันนี้ก็ไม่เหงาเหมือนเมื่อวาน-- --เมือ่ความเหงามีเธอมาหาร..ลงครึ่งหนึ่ง *-*-* ที่จริงไม่ค่อยถนัดนัก เรื่องเขียนอะไรหวานๆ แต่ไม่อยากให้มันจบเศร้าเหมือนในหนังสือ ก็เลยเขียนให้มันออกมาจบแบบแฮปปี้เอนดิ้งหน่อย หวังว่าคงชอบกันนะคะ
8 สิงหาคม 2548 13:15 น. - comment id 501127
เรื่องนี้เอมเคยอ่านค่ะ .. รวมเล่นอยู่ในหนังสือของพี่ปราย พันแสง... เป็นเรื่องที่อ่านแล้วก็ประทับใจเรื่องนึงเชียวค่ะ ... เอ่พี่วาขา ... สักวันเอมก็คงจะเจอวงกลมส่วนที่เอมขาดหายเนอะ .. แต่ว่าตอนนี้ก็ยังมองไม่เห็นสักกะชิ้นเลยอ่ะ เห็นแต่เอมตัวกลม ๆ คริ คริ คิดถึงพี่วานะคะ คิดถึงมาก ๆ ... แม้วันนี้คนตรงหน้าอาจจะไม่ใช้ชิ้นส่วนที่หายไปของเรา แต่เมื่อมีเขาแล้วเรามีความสุข ... เราก็ยินดีจะมีเขาเคียงข้างตลอดไป
8 สิงหาคม 2548 13:17 น. - comment id 501130
น้องวาจ๋า... จึงมีคนเขาบอกว่า คนๆ หนึ่งที่เหมาะสมกับคนๆ หนึ่ง อาจไม่เหมาะสมสำหรับคนอีกคนหนึ่ง... คงเหมือนพิซซ่าชิ้นที่ขาดหายไป ชิ้นนั้น ... หากเรามีพิซซ่าที่สมบูรณ์อยู่แล้ว ก็ให้พึงรักษาสิ่งนั้นไว้ให้ดี... พี่เป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ... คิดถึงน้องวาเสมอ... สวัสดีค่ะ
8 สิงหาคม 2548 13:27 น. - comment id 501136
น้องเอม ใช่จะมีแต่น้องเอม ที่มองเห็นแต่เอมตัวกลมๆ พี่เอง ก็มองเห็นแต่ วาตัวกลมๆเหมือนกัน พี่ว่า มีคนอยู่ไม่กี่คนหรอก ที่จะตามหาชิ้นส่วนที่หายไปเจอน่ะ ว่ามะ คิดถึงเอมนะ * * * * พี่ปราย จริงค่ะพี่ปราย ไม่งั้นชีวิตคนเราคงไม่ต้องมีอะไรที่เปลี่ยนแปลง ถ้าทุกคนเหมาะสมกันไปหมด แต่สำหรับวา ยังคงเชื่ออยู่ดีว่า \"คนบางคน ไม่เหมาะที่จะมีความรัก\" วาเองอาจเป็นคนคนนั้น ปล. ถึงแม้กลอนจะหวาน แต่ เรื่องจริง เศร้าน่าดูค่ะ * * * *
8 สิงหาคม 2548 13:49 น. - comment id 501148
เหมือนกับจิ๊กซอร์ป่าวคะ ตามหาส่วนที่ขาดหาย เจอแล้วอาจไม่ใช่ หรือที่ใช่ก็หาไม่เจอ
8 สิงหาคม 2548 13:55 น. - comment id 501151
เปิ้ลคนหนึ่งจ้า ที่เคยอ่าน จริง ๆ หนังสือเล่มนี้รู้สึกจะไม่มีคำบรรยายอะไรมาก แต่จะเป็นภาพประกอบให้เราได้คิดตามเนอะ พอมาอ่านกลอนของวา ก็ใช่เลย งดงาม อบอุ่นมาก ๆ เลย เปิ้ลชอบนะ บางที บางสิ่งที่เราตามหา มันอาจจะไม่เจอหรอก แต่เราจะเจอสิ่งที่เราไม่ได้ตาม แต่ก็เป็นสิ่งที่เติมเต็มความรู้สึก ในทุกซอกหัวใจเราได้ ถ้าเปิดใจสัมผัสดู อิอิ
8 สิงหาคม 2548 13:58 น. - comment id 501154
.........น้องวาจ๋า....ส่วนที่ขาดหาย....ถ้าได้มาเพิ่ม..สักสองชิ้น(พิซซ่า).... ก้อดีดินะ พี่ขอหนึ่งชิ้นนะ .... กำลังหิวอะค่ะ คิดถึงน้อง นะ จะเป็นกำลังใจให้ค่ะ......
8 สิงหาคม 2548 14:06 น. - comment id 501161
มาอ่านงานงามของคุณวา คงสบายดีนะครับ กำไลคุณผมเก็บคล้องคอกวางน้อยตุ๊กตาไว้ครับ แก้วประเสริฐ.
8 สิงหาคม 2548 14:58 น. - comment id 501178
เคยคิด แต่คนละอย่างกันค่ะ วงกลม เส้นบรรจบ เส้นขนาน เป็นเส้นที่ไม่บรรจบ เส้นตัด บรรจบแล้ว ต้องแยกจาก ไว้จะต้องหาอ่านค่ะ หนังสือที่คุณแนะนำ
8 สิงหาคม 2548 15:15 น. - comment id 501196
วงกลมเว้าๆ แหว่งๆ บิดเบี้ยว หรือขาดหาย จะเรียกเขาว่าอะไร รูปหัวใจนะ ก้อคงมีอดีตที่เป็นวงกลมมาก่อน พอมันมีความรักรูปร่างก้อเปลี่ยนไป
8 สิงหาคม 2548 17:49 น. - comment id 501278
สั่งพิซซ่า ต้อง1112 ค่ะ อิอิ
8 สิงหาคม 2548 19:41 น. - comment id 501319
คิดเหรอว่าจะหาเจอ กินหมดแล้วล่ะ มาก็ดีแล้ว เพราะชิ้นเดี๋ยวยังไม่อิ่ม มาให้กินซะดีๆ เหอๆๆๆ
8 สิงหาคม 2548 20:11 น. - comment id 501332
อืมม พอดีไม่ชอบพิซซ่านะ ปลาร้าแทนได้บ่ น่า ใจเย็น ๆ นะ แวะมาทักทายเทวีแห่งเหล้า ผู้ไม่ดื่มเหล้า มาเปลี่ยนชื่อกันดีกว่าไม๊วา
8 สิงหาคม 2548 22:36 น. - comment id 501376
...วงกลมผู้ขาดหาย... มองคลับคล้าย...ชายขาดหญิงสาว... ขีดเส้น...เป็นเรื่องราว... ไม่ปวดร้าว...เท่าเรื่องจริง... ...วงกลมผู้ขาดหาย... ยากระบาย...ได้ทุกสิ่ง ทุกๆอย่าง...หากอ้างอิง.. มันยากยิ่ง..หากขาดหาย.. ...ในสิ่งที่ต้องการ... สวัสดีครับ
9 สิงหาคม 2548 07:23 น. - comment id 501451
ถึงพี่ไม่ใช่วงกลม เป็นแค่วงรี แต่พร้อมเต็มที่ถ้าน้องจะทำไปเติม พี่จะช่วยเสริมส่วนที่ขาดหาย เพราะพี่ยืดหยุ่นมียืดมีหดได้ กบเส้นรอบวงกลมใหม่ ให้จรดจดถึงกันเป็นวงกลม
9 สิงหาคม 2548 09:41 น. - comment id 501491
แวะมาเติมใจครับ...
9 สิงหาคม 2548 11:03 น. - comment id 501555
พี่กานต์เป็นวงกลมเหมียนกานน้า อิอิ คิดถึงน้องวาจ้า
9 สิงหาคม 2548 11:58 น. - comment id 501601
เหมือนจะเป็นสามเหลี่ยมแต่ไม่ใช่ ฐานมนโค้งเกินไปแปลกหนักหนา ต้องโดเดี่ยวเปลี่ยวเหงาเศร้าอุรา เฝ้าเสาะหาน้องพี่ไม่มีเลย จะรวมกลุ่มสี่เหลี่ยมเข้าไม่ได้ สามเหลี่ยมไล่เพื่อนพ้องเขามองเฉย ทรงกระบอกยิ่งสะดุดสุดภิเปรย ต้องลงเอยอยู่เดียวเปลี่ยวใจกาย มองรูปทรงตัวฉันฐานไม่ตรง เป็นชิ้นส่วนของวงกลมที่หาย ถ้าตามหาพานพบสบสบาย คงเข้ากันง่ายดายส่วนเติมเต็ม อย่าเพิ่งหยุดความคิดเรื่องค้นหา ตามจนกว่าได้พบประสบเกษม เติมช่องว่างเข้ากันฝันปรีเปรม สุขอิ่มเอมวงกลมครบสมบูรณ์ รู้สึกตัวคล้ายว่าจะเป็นชิ้นส่วนที่หลุดลอย
9 สิงหาคม 2548 12:41 น. - comment id 501649
ไรไก่... ใช่ค่ะ ประมาณจิ๊กซอว์ นั่นล่ะ แต่เราชอบการเปรียบเทียบแบบหนังสือเล่มนี้มากกว่า เพราะ มันแปลกดี อ่านแล้วรู้สึกเศร้าๆ แต่ก็น่ารักดี * * * * * * * แอ็ปเปิ้ล สิ่งที่เราตามหา....อาจไม่เจอ แต่บางทีเราอาจพบว่า บางสิ่งอยู่ใกล้เรา แค่ เราตั้งใจมอง * * * * * * พี่ไก่ แหม...พี่ อุตส่าห์เขียนกลอนอ้อนซะหวาน ยังจะหิวลงคออีกเหรอคะนี่ * * * * * * คุณแก้ว ขอบคุณสำหรับคำชมค่ะ ดีใจจัง ที่กำไลยังอยู่ดี (ถึงแม้จะเป็นของที่ไม่ค่อยเหมาะกับผู้ชายเท่าไหร่...รู้สึกละอายใจจริงๆ ง่ะ...ฮือๆๆ) * * * * * * พี่อิม ที่จริง มุมที่พี่อิมคิด ก็น่าสนใจค่ะ เป็นเรื่อง ของรูปทรงต่างๆ ในมุมมองที่ต่างๆ ไป น่าจะได้มาสักบท สองบท นะพี่ * * * * * *
9 สิงหาคม 2548 12:46 น. - comment id 501659
idaho พี่ไอซ์....มุมมองน่ารัก เข้าใจคิด ตามประสาสาวอารมณ์หวานอ่ะนะ ไอ้วามองโลกในแง่ดีขนาดนี้ ไม่ค่อยถนัดค่ะ ถนัด มองโลกในแง่เศร้ามากกว่า * * * * * คนเมืองลิง พี่อุ๊ นี่ก็จะกินอย่างเดียวเลยนะ สั่งเผื่อด้วยล่ะ เดี๋ยวไปช่วยกิน * * * * * พี่เมา จะกินอะไรพี่.....ถามพี่ภูดูก่อนมั้ย เผื่อจะอิ่มก่อนกิน * * * * * * พี่จิ๋ง ปลาร้าวาก็ชอบค่ะ ตำปูปลาร้าของโปรด ต้องขอคิดดูก่อนว่า จะเปลี่ยนชื่อกับพี่จิ๋ง หรือ เปลี่ยนวาไปกินเหล้าให้สมชื่อแทนอิอิ * * * * * พี่หนุ่ย แล้วพี่หนุ่ย หาชิ้นที่หายไป ของพี่หนุ่ยเจอหรือยังล่ะค่ะ * * * * *
9 สิงหาคม 2548 12:50 น. - comment id 501667
พี่ชัย พี่ชัยยืดได้หดได้ อิอิ จะจำไว้ค่ะ ก๊าก...... * * * * * * พี่หมง เติมใจอีกแระ เติมบ่อย แต่ไม่ยักเต็มสักที * * * * * * พี่กานต์ ก็เรามันสมาคมวงกลมแห่งประเทศไทยนี่ เนอะพี่เนอะ 555 * * * * * * คุณพฤหัส กลอนเพราะมากค่ะ ถ้าเป็นชิ้นส่วนที่หลุดลอย ก็คงต้องตามหา เหมือนกัน ขอให้โชคดีในการเดินทางตามหาค่ะ * * * * * * *
9 สิงหาคม 2548 14:33 น. - comment id 501776
พบแล้วชิ้นส่วนที่ขาดหาย มาเรียงรายให้เต็มส่วนล้วนเพิ่มผล ให้เต็มชิ้นให้เต็มใจในกมล เป็นวงกลมที่ส่งผลให้สุขใจ ดีใจจังได้พบแล้วชิ้นส่วนที่หายไป ตามหาเสียตั้งนานนะ อิอิ คิดถึงจ๊ะ
9 สิงหาคม 2548 15:02 น. - comment id 501800
ตามหาหัวใจที่ลืมไว้กับใครสักคน ................................................ พี่วาคิดถึงพี่วาที่สุดเลยค่ะ เป็นอย่างไงบ้างค่ะ สบายดีหรือเปล่า กำลังมีความรักอยู่แน่เลย กระดานก็สบายใจ บอกกลอนยังสื่อความหมายได้กินใจเช่นเดิมนะค่ะพี่ค่ะ ไม่อยากกินพิชช่าเลย กลัวว่าพิชช่าจะมาให้คู่รักในกระเพราะ แล้วปั่นปวน อิอิ
10 สิงหาคม 2548 10:25 น. - comment id 502128
อ่อนหวานจัง.... สวัสดีคะ วา บทกลอนไพเราะเหมือนเดิมเลยน่ะคะ คิดถึงน๊า ... ชอบบทกลอนนี้ จังเลย สื่อความหมายดีมั๊กๆ ส่วนหนึ่งที่ขาดหาย ยังคงติดตามค้นหา เพื่อจะได้เติมเต็มในค่าคำว่ารักเนอะ
10 สิงหาคม 2548 14:05 น. - comment id 502229
หายไปกี่ชิ้นละ เห็นอยู่ที่คุณพฤหัส ชิ้นนึงละ ที่เรานี่ก็อีกชิ้นนึง เพิ่งกินหมดไปอ่ะ พิสซ่าน่ะ อิอิ