ยามเราต้องอยู่ตามลำพัง หากมีใครให้คิดถึงสักคน ขอเพียงแค่ได้คิดถึง เพราะหากมากกว่านั้น คงเป็นไปไม่ได้ แม้ในความฝัน..ก็มีความสุขแล้วล่ะ รู้ไหมว่าทำให้ชีวิตมีสีสัน แต่ยามใดมองหาใครสักคนไม่เจอ ชีวิตนี้ชั่งโหดร้ายเหลือเกิน ขอแค่คิดถึง..และแอบฝันบ้าง แค่นี้ล่ะที่ต้องการ
5 สิงหาคม 2548 15:05 น. - comment id 500276
ขอ..เพียงฝันวันวานที่ผ่านล่วง แค่..ยังห่วงดวงใจใครเล่าหนา คิด..ถึงเธอเพ้ออยู่ทุกทุกครา ถึง..เหลียวหามองใครไม่เห็นมี และ..ก็ทำได้แค่เพียงฝันถึง แอบ..คะนึงถึงเธอฟ้าหม่นสี ฝัน..ว่าเรายังรักกันมั่นชีวี บ้าง..บางทีแค่นี้แหละ...แวะทักทาย ......เศร้า....เฮ้อ....เศร้า......
5 สิงหาคม 2548 15:16 น. - comment id 500281
เศร้าทั้งชื่อกลอน เนื้อหา และภาพ อดที่จะร้องไห้ไม่ได้
5 สิงหาคม 2548 16:54 น. - comment id 500323
อย่ามัวเศร้าเลยนะคนดี เพราะยังมีคนห่วงหา แม่นั้นท่านรอซับน้ำตา ไปเถิดคะกลับหาแม่ดูแลกัน
6 สิงหาคม 2548 23:25 น. - comment id 500611
เจ้าจะเศร้าไปทำไมในโลกมิโศกเศร้า โลกนี้เป็นของเรามิใช่หรือ ต้องยิ้มร่าให้โลกนี้ร่ำลือ ผลลัพธ์นั้นก็คือ...ยิ้มให้กัน