เมื่อเธอเดินเข้ามาทัก ฉันยิ้มรับกับสิ่งมีความหมาย ความเป็นเพื่อนที่มอบให้ไม่เสียดาย เธอคงคล้ายกับฉันสรรค์สัมพันธ์ ---- ---- ---- แต่ไม่นานเธอกลับมาเดินจาก ยังไม่ทราบถึงสาเหตการแปรผัน งงงันเงียบเหงาสิ่งที่เกิดอยู่ทุกวัน กระไรนั่นความฝันพลันมลาย ----- ----- ----- วัน เดือน ผ่านไปใจยังเศร้า ไม่มีเงาเธอกล้ำกลายกลับมาหา ปล่อยคนรอรอรออยู่กับคราบน้ำตา วันเวลาผ่านไปไม่หวลคืน --- --- --- ในวันนี้คงอยู่กับความเงียบเหงา นั่งมองดาวพร่างพราวบนฟากฟ้า มีแสงจันทร์สาดส่องเป็นเพื่อนมา อนิจจา ตัวฉัน ยังโง่งม.
5 สิงหาคม 2548 12:45 น. - comment id 499797
ครับความรักทำให้เราโง่งมและตาบอดครับ หากหลงมากจะแย่ใหญ๋ แก้วประเสริฐ.
5 สิงหาคม 2548 10:06 น. - comment id 500119
สิ่งที่เหลืออยู่ในอดีตกาลที่ผ่านมา ก็คือความทรงจำที่ดีคะ เป็นกำลังใจให้นะคะ
5 สิงหาคม 2548 10:20 น. - comment id 500139
ความเงียบเหงาพราวอยู่คู่ท้องฟ้า ดวงดาราทอแสงสร้างแรงฝัน แสงสีนวลชวนให้ตรึกนึกถึงจันทร์ ฟ้ามืดนั้นยังคงอยู่คู่คนรอ ความผันแปรใดใดในโลกหล้า ไม่อาจใช้น้ำตาหยดมารดหนอ ความสัมพันธ์ฉันเพื่อนเตือนให้พอ อย่าได้ท้อ...ยืนหยัดฝัน...สรรค์สัมพันธ์
5 สิงหาคม 2548 11:46 น. - comment id 500203
หนึ่งรักมีให้ไม่โง่งม ของเพียงเธอเหงนชมบนฟ้า ดวงดาวส่องแสงส่งในแทนดาวตา พร้อมสายลมฝากมาหา ว่า รักเธอ กลอนเพราะมากจ๊ะ........
5 สิงหาคม 2548 13:02 น. - comment id 500229
พี่พุดและสาวนาค่ะ อยากทราบที่มานามปากามากค่ะคนดี อยากกระซิบปลอบด้วยคำนี้ที่พี่พุด ใช้ประโลมใจซ้ำๆค่ะ *หากจะรักต้องลืมคำว่าเสียใจ และ ไม่หวังครอบครองค่ะคนดี ด้วยรักนะคะ
5 สิงหาคม 2548 16:28 น. - comment id 500312
แรกเจอเธอแค่เพื่อน ยิ่งย้ำเตือนก็ยิ่งใช่ แต่พอนานกาลผ่านไป เธอชิดใกล้ห่วงใยกัน แล้วเธอก็ลาจาก ทิ้งสิ่งหลากฝากให้ฉัน หนึ่งนั้นมั่นยืนยัน คือตัวฉันยังอาวรณ์ เข้าใจความรู้สึกค่ะ เป็นกำลังใจให้นะค่ะ
5 สิงหาคม 2548 17:04 น. - comment id 500331
อนิจาตัวฉันยังโง่งมมม..!!! .. ..มากทักทายนะคร๊า.. .. กลอนโดนง่าส์..
5 สิงหาคม 2548 22:26 น. - comment id 500361
ขอบคุณทุกๆๆท่านที่กรุณา สละเวลามาทักทายและให้กำลังใจค่ะ