เธอก้าวเดินเข้ามาแล้วบอกลา เธอร้องขอฉันเก็บของแล้วหายหนี เธอทำไมเป็นอย่างนี้นะคนดี เธอคงเห็นที่ผ่านมาฉันมันเลว ไม่เป็นไรโอกาสของผู้แพ้ จะแน่วแน่เดินต่อไม่ถอยหนี จะนำพาความปวดร้าวร่ายกวี ให้คนที่จากลาได้ลองฟัง ฉันเก็บเธอจากนรกแห่งสวะ ฉันสอนคละเลวชั่วให้มีศรี ฉันร่ายเวทย์สอนเธอแต่สิ่งดี ด้วยใจนี้มีให้เธอเพียงผู้เดียว พอกันทีนะเราสองที่ว่ารัก เรื่องร้ายนักเป็นครูให้สั่งสอน จะเริ่มต้นรักตัวเองดั่งบทกลอน คงไม่วอนเธอกลับให้เกียรติทราม
2 สิงหาคม 2548 23:04 น. - comment id 498859
"\"\"\"รักคนผิดเจ็บใจคิดแล้วกล้ม.... ......ดั่งไฟรุมสุมอกเพลิงสุมขอน.. .....วาดหวังว่าดีกลับเลวให้ร้าวรอน... ....คำเว้าวอนตักเตือนเหมือนชาเย็น.. .....รักคนผิดเสียใจไม่อยากฝืน.. .....ทนกล้ำกลืนน้ำตาไม่มาเห็น.. ....เธอจากพรากกันไอย่างเลือดเย็น.. .....แสนลำเค็ญตรอมช้ำทรมา.. .....เข้าใจและเห็นใจในรักที่ไม่สมงง .....อดทนต่อไปคะ.....สักวันจะพบคนดี.. ......สำหรับเราจริงๆคะ..
3 สิงหาคม 2548 17:18 น. - comment id 499171
จะลืมความร้าวรวดที่ปวดร้าว ในทุกคราวยามมีรักตอนผลักไส จะลืมเธอให้ลงจะปลงใจ ว่าไม่เคยมีใครรักเราจริง เป็นกำลังใจให้นะค่ะ