โธ่เอ๋ยช่างน่าเศร้าเจ้าหัวใจ หลงรักใครไม่ดูรุ่นวุ่นหนักหนา เธอเปรียบหงส์หลงฝูงสูงศักดา เราเหมือนกาต้อยต่ำเดินย้ำดิน เมื่อเจอเธอเผลอแอบยิ้มอิ่มเอิบใจ ซึ้งทรวงในใจสุขโขอยากโผผิน แอบนั่งมองด้วยสองตาเป็นอาจินต์ กลัวเธอบินโบยไปหนีไกลกัน เธอน่ารักประจักษ์ตาคราหลับใหล แก้มเนียนใสอมชมพูดูสวยสรรค์ ยามเธอเดินเหินจากไปไกลจากกัน เหมือนกับฝันพลันสลายตายดับไป เปรียบหน้ามนคนละวัยใครใครบอก แสนช้ำชอกตอกในจิตคิดไม่ไหว ช่างแสนเศร้าเราเกิดมาช้าเกินไป ต้องทำใจรักคนใหม่วัยเดียวกัน
30 กรกฎาคม 2548 18:15 น. - comment id 497635
รักเถอะรักหากหยุดพักแค่เพียงใจ รักแบบไหนเล่าที่ใครนั้นต้องการ รักแรกรุ่นรักที่วุ่นนั้นแสนหวาน รักแดกดานเมื่อแรกนั้นมันไม่จริง รักใครเล่าเท่าไหร่ในอายุ เลือกเก็บสุขหรืองอมหล่อมจากผล รักที่ไรรักเป็นทุกข์นั้นทุกคน รักจนจน รักปอนปอนร้อนเท่ากัน นั้นหนะสิแล้วจะรักวัยไหนดี
30 กรกฎาคม 2548 20:30 น. - comment id 497692
เพราะจัง เสียใจจังฟังเล่าเศร้าสุดๆ รักบานผลุดโผล่เผลอเจอแบบไหน ก็เรียกยรัอ่ะนะอย่าเอ็ดไป จริงๆไซร้อ้างเปล่า...เว้าบ่เป้น
30 กรกฎาคม 2548 20:33 น. - comment id 497694
รักคนรุ่นเดียวกันน่ะ....รุ่นไหนน้อ
31 กรกฎาคม 2548 22:26 น. - comment id 498034
ถอนใจทัน ดีกว่าถอนไม่ทัน แวะอ่านไรดีๆค่ะ