หลายอย่าง รุมเร้า รู้สึกว่างเปล่า เหงา และวุ่นวาย หลายอย่าง เหนื่อยแทบเป็นแทบตาย แต่บางอย่างก็คล้ายจะเงียบงัน... หลายสิ่ง เวียนวน อยู่ในความคิด บางน้อยนิด ก็ทำให้ไหวหวั่น หลายสิ่ง รวดร้าว โรมรัน แล้วฉัน จะเดิน ไปทางใด... เหน็ดเหนื่อยกาย ยังไม่พอ ต้องทดท้อ ด้วยหรือใจ เหน็บหนาว เร่าร้อน อย่างไร ไม่รู้ อย่างไหน คือตัวตน... ยิ้มร่า หัวเราะ เริงสุข หรือทุกข์ โศกเศร้า สับสน อาจเพราะหลายเรื่องราว อับจน เหมือนมืดมน กลางแสงตะวัน... คาดหวังมากไปหรือเปล่า หรือเราสิ้นหวังแล้วนั่น หรือใคร ใคร ใคร ใครกัน ที่ทำฉัน เคว้งคว้าง ร้างลา... พอเถอะพอ หยุดคิด อย่าเพิ่มเติม แม้สักนิด เลยนะ หยุดเถอะ พอแล้ว เลิกรา ก่อนที่จะสายเกินกว่า กลับมายังโลกความจริง...
นายสิบสาม 27 ก.ค. 2548 13:31 น. - ID 79016 
1589
2
0
27 กรกฎาคม 2548 23:51 น. - comment id 496573
ไม่เหงาอะ วันร้อนๆๆๆ ที่ตรัง
เชื่อเถอะน๊าว่าเธอต้องเจอแน่ คนที่แพ้สักวันต้องถึงฝั่ง อกรวดร้าวร้าวร้านจวนจักพัง เหตุใดกันรู้เช่นนี้ยังรักเธอ
ขอแจ่มนะ แต่มันไม่เข้ากับกลอนของคุณ13เลยไม่ว่ากันนะ
28 กรกฎาคม 2548 13:55 น. - comment id 496843
อ่อนล้าใช่ไหมตอนนี้ เธอคนดีของฉัน อ่อนล้าหมดแรงกำลัง เธอยังมีฉันเป็นกำลังใจเป็นกำลังใจให้นะค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
