กับเรื่องราววันนั้นแสนร้ายสุด ชีวิตหยุดการก้าวเดินกระทันหัน เธอจากไปไม่กลับไม่มีกัน มัจจุราชไม่ยอมยื้อชีวิตเธอ เหลือเพียงแต่ควาทุกข์รับไม่ได้ หัวใจใกล้จะขาดแตกสลาย เฝ้าแต่รอวันที่ได้พบเธอ แม้หมดลมขอได้เจอคงสุขใจ
27 กรกฎาคม 2548 14:50 น. - comment id 496387
เศร้าจิตให้หวนคิดถึงเธอ ทุกคืนก่อนนอนเฝ่าเฝ้อหา เมื่อไหร่หนอจะได้พบหน้า ของแก้วกานดาอีกครานะเออ มาชื่นชมผลงานแสนเศร้าบทนี้ค่ะ...
28 กรกฎาคม 2548 14:13 น. - comment id 496855
เศร้าใจเธอตายจาก ทิ้งรอยฝากคือรักนี้ ที่ฉันยังมอบมี รอคนดีนั้นกลับคืน เธอไม่เคยตายจากความทรงจำ (เข้าใจความรู้สึก และขอเป็นกำลังใจให้นะค่ะ)