สวัสดีคร๊าบกราบมาถ้าหาผม เอ้ายืนดมใบไม้ได้กลิ่นหรือ กินข้าวแล้วไปเที่ยวบางกระบือ จ้าเราคือชื่อนกวิหคทอง ตำแหน่งขุนคุ้นเคยแค่ในกรง บินร่อนหลงเลยติดเหมือนจองหอง เจ้านายสั่งฝึกพูดให้คนมอง กรุ๊กกรู้จ้องเดี๋ยวจีบรีบตามแจ โลกของคนลนลานทำงานหนัก ยามอยากพักจักหันมาเหวี่ยงแห ดีดนิ้วดัดหัดเรียกฝึกนกแล พูดดีแย่ยั่วเย้าเพียงเงาลือ ครั้นนกเชื่องเรื่องพูดปูดทุกครา คนก็หาว่าช่างไม่เชื่อถีอ ใครกันหนอฝึกเจ้าให้อออือ ตะพึดตะพือชมแช่งแข่งพาที เที่ยงแล้วนายมาสายอะไรล่ะ พูดเปรอปะต๊ะอวยดังสุขศรี ที่จริงแล้วแววโศกโขกชีวี ต้องต่อตีฝีปากฝากตัวตน ไม่งั้นพลันนายนั้นหันหน้าหน่าย อย่าพึงหมายอาหารบันดาลผล ขุนทองท้อฉ้อฉลบังตาลน สาละวนเอาใจได้เรื่องเวร กางปีกออกบอกชนคนดีเด่ ขุนทองเก๊กร่างกลัวเจ้ากางเขน มาเกะกะทะเล้นเข่นเขี้ยวเจน ความเบี่ยงเบนนายเกลียดมันเสียดทรวง เห่ กล่อมหอรอรับคำนับนาย จนชีพวายตายพับคาหับหลวง สิ่งที่ได้แค่ใครที่หลอกลวง ขุนทองถ่วงกลวงอู่กู่ลอยลม อาภาภัส 25 ก.ค 2548
25 กรกฎาคม 2548 15:26 น. - comment id 495432
เคยเลี้ยงอยู่ตัวหนึ่งนะขุนทอง..พูดได้ตั้งหลายคำ..แต่เจอมือดีฉกไป..เสียดายมาก หลังจกนั้นก็ไม่เลี้ยงเลย ปล่อยเขาอยู่ตามธรรมชาติดีกว่า... ***แวะมาทักทายครับ
25 กรกฎาคม 2548 22:31 น. - comment id 495588
ข้างบ้านผมเลยขอรับเจ๊ภัส โห...ด่าโครตเกงเลย เจ้าขุนทองเนี่ย แถมมีตั้ง2 ตัวอีกแน่ะ ทีนี้เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย 555 สวัสดีนะขอรับเจ๊ ไม่ได้แวะเข้ามานานเลย หวังว่าคงสบายดีนะขอรับ
26 กรกฎาคม 2548 06:04 น. - comment id 495679
มาทักทายพี่ตะวันแล้วค่ะ นานมากกว่าจะได้มา คิดถึงพี่นะคะ วันนี้คงต้องหยุดคอมเม้นท์ด้วยบทกลอนของพี่เป็นกลอนสุดท้าย หกโมงกว่านิดหน่อยแล้ว มัทไปใส่บาตรก่อนนะคะ คิดถึงงงงง