โปรดไปจากฉัน

ทะเลใจ

ยืนหยุดนิ่งพิงหน้ามองฟ้ากว้าง
ใจลอยคว้างอ้างว้างเป็นหนักหนา
มีน้ำตาทาทาบเป็นคราบในดวงตา
หันมองฟ้าฟ้าผืนกว้างช่างเดียวดาย
เจ้าความเหงาเข้ามาเยือนเพื่อนเก่าเอ๋ย
เราคุ้นเคยเคยคุ้นนะสหาย
จากไปนานนานเหลือเกินมาทักทาย
ใจหายหายเมื่อฉันนั้นได้เจอเธอ
เพียงวันนี้มีแต่ฉันที่มันเหงา
โอ้เพื่อนเก่าเจ้ามาแล้วใจฉันเผลอ
แอบร้องไห้ปนสะอื้นเพียงเพราะเธอ
กลับมาเจอพบหัวใจไร้เรี่ยวแรง
เหนื่อยและล้าทั้งร่างกายและจิดใจ
มองออกไปไร้แม้ดาวที่ส่องแสง
นั่งกอดเข่าเล่าเรื่องราวที่แห้งแล้ง
ที่มิอาจแสดงให้ใครได้รู้เป็นเช่นไร
ทั้งที่ยิ้มอิ่มความสุขครั้งเจอหน้า
ซ่อนแววตาไม่เริงร่าใจหวั่นไหว
คนใกล้ชิดสนิทแนบแสบหัวใจ
หมดซึ่งแล้วความห่วงใยไม่หวนคืน
ทั้งที่เคยใกล้ชิดพลันมาเหินห่าง
บนหนทางร้างผู้คนเกินทนฝืน
พอกันแล้วพอกันทีตีหน้าชื่น
ขอกลับคืนสู่โลกของความจริง
แต่มีสิ่งอยากจะขอขอวันนี้
ใจที่มีมันหวั่นไหวกับทุกสิ่ง
แต่ขอเธอโปรดเห็นใจให้ทอดทิ้ง
กับชีวิตความเป็นจริงเถิดความเหงาเอย

+ + + + + + + + + + + + + +
ในความเหงาที่ก่อตัวขึ้นมาซะดื้อ ๆ
 
ทำให้เก็บเอาเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ 
มาใส่ในหัวใจ ไม่ควร ไม่ควรจริง ๆ
 อยากจะบอก
พี่จิ๋ง  พระจันทร์เศร้าว่า  
เอมเข้าใจความรู้สึกของพี่
ที่น้อยใจใครบางคนแล้วล่ะค่ะ
เอมเข้าใจดีว่ามันเป็นอย่างไร