หลับใหลกลางหมู่ดารา หลับตากลางท้องฟ้าสวย หลับใจภายในไว้ด้วย ฉาบสวยด้วยรสพระธรรม แสงจันทร์วันเพ็ญนวลผ่อง สาดส่องต้องฟ้างามขำ เผลอใจด้วยหลงน้ำคำ เผลอด่ำดื่มกลอนย้อนใจ พลันตื่นขึ้นจากนิทรา อ่อนล้าพาจิตหวั่นไหว อุตส่าห์บ่มธรรมบำเพ็ญใจ เผลอไปด้วยคำจำนรร แม้มิเคยเอ่ยเอื้อนคำกลอนกานต์ แม้มิเคยขานโคลงกลอนอักษรศิลป์ แม้เคยหวังในกมลอยากยลยิน มิเคยสิ้นอยากแต่งกลอนอักษรใจ เมื่อเจ้าปลุกข้าตื่นขึ้นมาแล้ว เจ้าดวงแก้วสุกสกาวพราวสดใส มาเป็นขวัญข้าเถิดดาวสกาวใจ ข้าจะร่ายเสกมนต์ด้วยกลกลอน ~โอมระรวย...มหาระรวย~ ขอท่านทวยเทพไท้ช่วยแผลงศร ให้ศรรักปักกมลผู้ยลกลอน มนต์จะถอนเมื่อได้พบประสบกัน ใครกันหนอ...ปลุกข้าตื่นขึ้นมาในวันเพ็ญ
19 กรกฎาคม 2548 19:27 น. - comment id 493422
โอมระรวย...มหาระรวย ขอพระช่วยให้ข้าสวยสดใส มีเงินทองกองท่วมรวยล้นใจ แถมมีใครห่วงใยมอบใจมา หากขอได้คงขอแบบนี้มั้งค่ะ อิอิ
20 กรกฎาคม 2548 12:11 น. - comment id 493676
ขอนคุณครับ ผู้หญิงไร้เงา ที่มาเป็นกำลังใจ คุณมักเป็นคนตอบคนแรกเสมอ...ขอมอบพรนี้ให้ โอมระรวย...มหาระรวย ขอพระช่วยให้หญิงตูนสวยสดใส มีของหมั้นของกำนัลปันจากใจ หนุ่มหนุ่มไซร้หลงในตูนวุ่นไปเลย... คุณแม่จิตร มาเป็นกำลังใจคนที่สอง ถ้าหลับแล้วคงตื่นมาเขียนกลอนไม่ได้หรอก.. เพียงรำลึกถึงเดือนก่อน...ที่ถูกปลุกขึ้นมา... ให้อยู่ในโลกของบทกวี...แล้วก็ยังฝันค้างอยู่เช่นนี้.... จากคนที่เขียนกลอนไม่เป็น...ได้รับแรงบันดาลใจ....จึงต้องมาวอนหาคนต่อกลอนด้วย คนที่ปลุก...เขาคงไปไกลแล้ว.... จะมีเวลามาดู...ไดอารี่......หรือไม่หนอ... สวัสดีครับ ใช่คุณอัลมิตราจริงๆหรือครับ... ขอบคุณที่มาทักทาย ยังคงติดตามเรื่องราวของคุณเสมอ...และเป็นกำลังใจให้.... ผมมาเขียนไดอารี่...ท้าวความถึงเรื่องที่เจอเธอ.... เธอ...ผู้ที่ผมไม่รู้จักตัวจริง.... เธอ...ผู้ที่อาจอยู่ห่างไกล.... เธอ...ผู้มีคนคอยปกป้องด้วยความห่วงใย.... เธอ...ผู้ที่ผมคลายมนตราให้...โดยไม่พบหน้ากัน... ผม.... ผม...มาทำในสิ่งที่ควรทำ... ผม...เขียนไดอารี่ที่อาจส่งไม่ถึง... ผม...เขียนไม่ออกแล้วได้แต่ขอบคุณคุณอัลมิตราอีกครั้ง...ที่มาเป็นกำลังใจ.... คุณบินเดี่ยวหมื่นลี้ ขอบคุณครับ ผมคงไม่ใช่..อรชุน.... เธอคงไม่ใช่..ซอปาตี.... มิฉะนั้นศรที่แผลงออกไป...คงไม่ถูกคุณตาปัดออกได้ง่ายๆหรอก... แต่ผมก็ยังคงต้องคำสาป...พเนจรไปอีก 15 ปี... เพราะผมยังหาทางกลับโลกตนเองไม่ได้เลย...
19 กรกฎาคม 2548 21:34 น. - comment id 493708
แสดงว่าหลับแล้วตื่นถึงจะคิดกลอนออกใช่เปล่าเนี่ย
19 กรกฎาคม 2548 21:45 น. - comment id 493714
อืมม ..!! ตั้งใจเขียนถึงบางใครหรือเปล่าคะ สวัสดีค่ะ .. ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ :)
20 กรกฎาคม 2548 08:30 น. - comment id 493845
ศรอรชุนหรือเปล่าเนี๊ยะ..หลงมาเกือบโดนศรซะแล้วเรา.... ***แวะมาอ่าน บินผ่านมาทักทายครับ
20 กรกฎาคม 2548 18:29 น. - comment id 494125
มนตราพาใจละลาย จันทร์ฉายลายภาพความหลัง เขียนกลอนซ่อนนะจังงัง ลอยล่องท่องความหลังในเมฆา สวัสดีค่ะ..แวะมาทักทายและขอบคุณมากค่ะที่แวะไปเยี่ยมเยียน
21 กรกฎาคม 2548 03:27 น. - comment id 494250
ขอบคุณพี่ดอกแก้ว มนตรานั้นต้องเพียงใจตน เพียงซุกซนเขียนไปอาลัยหา ภาพความหลังจากไปจนไกลตา ท่องเมฆาลอยล่องเพียงลำพัง อดีต...ไม่ย้อนกลับคืน... แม้ต้องฝืน...ยังคงต้องทำสิ่งถูกต้อง...
21 กรกฎาคม 2548 21:57 น. - comment id 494463
มาให้กำลังใจด้วยคนครับ ท่าน ไฟ
25 กรกฎาคม 2548 02:01 น. - comment id 494508
คุณเพียงพลิ้วครับ.... ลอยล่องท่องเมฆา พลิ้วไปมาตกสวรรค์ เจ็บครานี้โทษใครกัน นอกจากฉันประมาทเอง ด้วยประมาทจึงพลาดพลั้ง แต่ก็ยังไม่โทษใคร เพียงพลิ้วลอยลิ่วไปไหน ใยจึงไม่...ท่องเมฆา
22 กรกฎาคม 2548 15:38 น. - comment id 494682
ถ้าหลับสบายแบบนั้นคงไม่อยากตื่นค่ะ หลับใหลกลางหมู่ดารา หลับตากลางท้องฟ้าสวย หลับใจภายในไว้ด้วย ฉาบสวยด้วยรสพระธรรม แบบนี่ใครปลุกจะโกรธให้เลยค่ะ สวัสดีนะคะ
23 กรกฎาคม 2548 01:39 น. - comment id 494806
คุณนาวา ล่องลอยถึงฝั่งฝันหรือยังเอ่ย ??? คุณเพียงพลิ้วครับ... สายลมโชยพลิ้วปลิวไสว เพียงใจโชยอ่อนไหวหวาน ตื่นจากหลับใหลวันวาน เรียกขานคำรักจากใจ ลอยพลิ้วไปพลิ้วมา เลยตกสวรรค์ จะโทษใครล่ะครับ
23 กรกฎาคม 2548 07:50 น. - comment id 494819
โทษตัวเองไงคะ ลอยล่องท่องเมฆา พลิ้วไปมาตกสวรรค์ เจ็บครานี้โทษใครกัน นอกจากฉันประมาทเอง
23 กรกฎาคม 2548 09:14 น. - comment id 494828
เป็นกำลังใจให้เสมอคะ
25 กรกฎาคม 2548 02:26 น. - comment id 495228
น้องยูครับ..... ยู.......คือฝนที่หลั่งมาให้ฟ้าใส เป็น...ดวงใจของใครใครเสมอ กำ......ลังใจอยากได้ไว้นะเออ ลัง......เบ้อเร่อไว้รอรับเธอกลับมา ใจ......ดวงนี้ของฉันเริ่มหวั่นไหว ให้......หัวใจดวงน้อยเดิมเริ่มโหยหา เสมอ...มั่นปันรักอยากกลับมา ค่ะ.......สัญญา.แล้วก็อย่ามาลืมเลือน
1 สิงหาคม 2548 11:35 น. - comment id 495315
พึ่งได้เข้ามาอ่านกลอนคุณ ชีวิตคุณคล้ายๆ ชีวิตเราเลย ถ้าอนุมานจากกลอนนะ
28 กรกฎาคม 2548 13:28 น. - comment id 496819
ลอยล่องท่องเมฆา... ดวงจันทราผวาใหว ลอยล่องมาจากหนใด ชักหวั่นใหวใยจริงจัง คืนวันเพ็ญเด่นสกาว นึกถึงคราวคนึงหวัง ไม่( ทัน) ตั้งตัวกลัวใจจัง เติมพลังใส่เต็มที่มีรุกแรง โอม..โอมมหาระรวย ดวงจันทราช่วยหลบแสง ซ่อนเมฆาลี้หน้าไม่สำแดง โปรดอย่าแกล้งกลัว..ศร..จัง. ใครหนอปลุกใครให้ฝันค้าง ใครหนอบ่นอ้างว้างไร้ความหวัง ใครหนอตามติดไม่หยุดยั้ง ใครหนอพังความฝันใคร ..ให้ไมตรี......
28 กรกฎาคม 2548 14:04 น. - comment id 496849
ใจคนรักหมั่นหมายในนวลน้อง อยากชมพ้องต้องคำหวานในบทนั้น ชี้ชัดแล้วดวงจันทราบนฟ้าลั่น เหมือนคำมั่นว่าสัญญาเธอผู้เดียว ************************************* กำลังใจมีมอบให้เธอเสมอ อย่าเผลอนะน้องสาวยูคนนี้ ยังคอยส่งเสียงแรงเชียร์ให้พี่มี ความสุขขีสมหวังดั่งฤทัย \"เคารพในความศรัทธาของคุณ\"
28 กรกฎาคม 2548 23:44 น. - comment id 497116
คุณอุ่นอิ่ม เพียงลอยล่องท่องเมฆา น้องจันทราอย่าหวั่นไหว ล่องลอยออกมาจากใจ ก่อตัวสายใยจีรัง วันเพ็ญเด่นหน้านวลน้อง หมายปองเพียงเจ้าเฝ้าหวัง รุกเร้าเฝ้าบอกจริงจัง ลุกนั่งละเมอเจอจันทร์ โอม...โอมมหาระรวย ใครช่วยเมฆาพาฝัน อาบใจใต้แสงแห่งจันทร์ หลับนั้นคงอยู่คู่เธอ หลับแล้วหลับหนออย่าปลุก ถ้าลุกเดี๋ยวใจอาจเผลอ หลับฝันยังได้พบเจอ อยากเสนอรักมั่นนิรันดร
28 กรกฎาคม 2548 23:50 น. - comment id 497118
น้องยูครับ ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่มอบให้ จะเดินหน้าต่อไป...อย่างมีความหวัง ศรัทธา ยู ศรัทธา มี
5 สิงหาคม 2548 21:17 น. - comment id 500356
คุณราวฟ้า ชีวิตของคนเรามันมีความคล้ายคลึงและแตกต่างในตัวเอง ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกลอน.... บังเอิญชื่อผมก็ \" ฟ้า \" เหมือนกัน
8 กันยายน 2548 10:29 น. - comment id 512786
อืมนะ เขียนถึงใครบางคน ^_^ ใครเอ่ย