รักเอยรักที่เคยเป็นเช่นดวงดาว...ทำร้ายราวฟ้าผ่ากลางหทัย

ลมรำเพย

รักเธอเสมอแม้นเธอแสนไกลห่าง
เธออยู่กลางดวงหทัยเธอไม่เห็น
ยังคงรักล้นเสมออย่างที่เป็น
รักเหลือเช่นดวงดาวพราวนภา
          รอสักคราจะได้มาบอกคำรัก
รอสักคราที่เธอจักหันมาหา
รอสักคราที่เธอจักตอบรักมา
รอสักคราที่ได้มาเดินเคียงครอง
          รินน้ำตาเจ็บดวงจิตมิดมืดหม่น
เธอมีคนเคียงข้างอย่างเจ้าของ
โอ้อกเอ๋ยต้องมาเจ็บน้ำตานอง
ได้แต่มองเพ้อครวญหวนร่ำไป
          อุตส่าห์รอเพียงขอได้พบหน้า
พอเธอมาอกก็สั่นหวั่นไหวไหว
แสนยินดีที่ได้พบดวงฤทัย
แล้วดวงใจก็สลายในฉับพลัน
          เธอมีคู่เคียงครองในใจแล้ว
ดั่งดวงแก้วแตกยับดับใจฉัน
รักเอยรักกลับเป็นโทษเทียบอนันต์
ดั่งฟ้าพลันมืดมิดวันไร้แววดาว
          กลับมานอนรินน้ำตาคราครวญคิด
หนทางมิดมืดหม่นจนเหน็บหนาว
รักเอยรักที่เคยเป็นเช่นดวงดาว
ทำร้ายราวฟ้าผ่ากลางหทัย
          รักเสมอคงเช่นเดิมแม้นเจ็บเหลือ
รักมิเบื่อประดุจดาวเด่นดวงใส
ที่มิเคยทิ้งจันทร์เจ้าเปล่าเดียวดาย
รักมิคลายคงข้างกายมิหน่ายไป
          รักเอยจงลอยตามลมเมื่อคิดถึง
ใจยังพึงพบพักตร์ยามหลับใหล
เทพเทวาบนฟ้าจงดลใจ
ให้เธอรู้ว่ามีใครเฝ้าคอยรอ