ตากับตีน

คนเมืองลิง

ตีนกับตาอยู่กันมาแสนผาสุข
จะนั่งลุกยืนเดินเพลินหนักหนา
มาวันหนึ่งตีนทะลึ่งเอ่ยปรัชญา
ว่ามีคุณกว่าตาเสียจริงๆ
ตีนช่วยพาตาเที่ยวที่ต่างๆ
ตาจึงได้เที่ยวชมนางและช็อปปิ้ง
เพราะฉะนั้นดวงตาจงประวิง
ว่าตีนนี้เป็นสิ่งควรบูชา
ตาได้ฟังตีนคุยโม้ก็หมั่นไส้
จึงร้องออกบอกไปด้วยโทสา
ว่าที่ตีนเดินไปได้ก็เพราะตา
ดูมรรคาเศษแก้วหนามไม่ตำตีน
เพราะฉะนั้นตาจึงสำคัญกว่า
ตีนไม่ควรคิดจะมาดูหมิ่น
สรุปว่าตามีค่าสูงกว่าตีน
ทั่วธานีตีนไปได้ก็เพราะตา
ตีนได้ฟังให้คั่งแค้นแสนจะโกรธ
เร่งกระโดดออกไปใต้หน้าผา
เพราะอวดดีคุยเบ่งเก่งกว่าตา
ดวงชีวาจะดับไปไม่รู้เลย
ตาเห็นตีนทำเก่งเร่งกระโดด
ก็พิโรธแกล้งระงับหลับตาเฉย
ตีนพาตาถลาล้มทั้งก้มเงย
ตกผาเลยตายห่าทั้งตาตีน

วิวาทํ ภยโต ทิสฺวา      อวิวาทญฺจ เขมโต
สมคฺคา  สขิลา โหถ    เอสา  พุทฺธานุสาสนี
ท่านทั้งหลายเห็นความวิวาทโดยความเป็นภัย และเห็นความไม่วิวาท
โดยความเป็นธรรมอันเกษม(จากภัย)แล้ว จงเป็นผู้มีความพร้อมเพรียงกัน
มีความประณีประนอมกันเถิด นี้เป็นพุทธานุศาสนี
จากหนังสือ(ดับ)ความวุ่นวาย ทางสายเอก ของวัดทางสายเอก