ยามอยู่ใกล้เห็นหน้าไม่คิดถึง ค่อยคำนึงยามอยู่ไกลให้ห่วงหา แม้นชีวิตฉันเธอไม่นำพา ให้เราได้อยู่ร่วมกันสุขสมไป ในความจริงตัวเราเหมือนคนเพ้อ นั่งละเมอถึงเธอไร้จุดหมาย หากแต่เธอยามนี้คิดวุ่นวาย ถึงชายใดคนอื่นไม่ใช่เรา อาจเป็นเพราะรักข้างเดียวจึงต้องช้ำ ไม่ชุ่มช่ำเหมือนดังจิตนิมิตน์หมาย รักข้างเดียวเจ็บข้างเดียวจนวันตาย หากเพียงได้บอกรักเธอสุขสมใจ