แก้วเปล่า... จะจับตั้งหรือวางก็ราว...ไม่แตกต่าง เพียงผิดท่า ผิดที่...ผิดทาง จะจับกลับมาตั้งวาง...ก็ง่ายดาย เหมือนใจ... ไม่ต่อไม่เติมอะไรหลากหลาย แม้ผิดทาง ผิดที่ วุ่นวาย ก็กลับมาตั้งอยู่ได้...ไม่ยากไป แล้วแก้วเธอเล่า...? แตะต้องเพียงเบาจนสั่นไหว กระฉอกเปรอะเลอะเทอะเปื้อนไป เธอใส่ความคิดใด...ให้ตัวเอง ฉันไม่มีคำตอบใดให้ ในโลกที่กำลังหมุนไปอย่างรีบเร่ง ในบริบทสำเร็จรูป...ที่มีคำตอบเป็นของตัวเอง ถือเสียว่า...มันเป็นส่วนหนึ่งของบทเพลง...ถูกใจเมื่อบรรเลง ...แล้วก็จบลง...
ละอองน้ำ 13 ก.ค. 2548 12:26 น. - ID 78501 
1124
7
0
13 กรกฎาคม 2548 12:45 น. - comment id 491118
แล้วก็หมดคำถาม
13 กรกฎาคม 2548 13:03 น. - comment id 491134
แล้วก็ว่างเปล่าเหมือนเดิม...
13 กรกฎาคม 2548 15:02 น. - comment id 491169
อย่าเศร้าสินะ
13 กรกฎาคม 2548 18:41 น. - comment id 491250
ชอบใช้แก้วพาสติกค่ะเพราะแก้วที่มันร้าวไม่นานก็คงจะแตก ....
แวะมาชมกลอน แต่งได้ไพเราะดีค่ะ
13 กรกฎาคม 2548 19:45 น. - comment id 491280
อืมม.ๆๆ คมจริงนะ แล้วแก้วที่แตกร้าว เช่นแก้วประเสริฐล่ะทำอย่างไรดีล่ะบอกที
แก้วประเสริฐ.
13 กรกฎาคม 2548 22:26 น. - comment id 491340
้ท้าทาย..หรือ..สิ้นหวังนะ... บทสุดท้ายน่ะ..
13 กรกฎาคม 2548 23:06 น. - comment id 491361
ไม่ได้สิ้นหวัง...แต่ก็ไม่ได้ท้าทายนะ (ฮ้าวววว...)
13 กรกฎาคม 2548 23:24 น. - comment id 491362
กาแฟหน่อยไหม??
14 กรกฎาคม 2548 00:57 น. - comment id 491381
เรนมีแก้ว..สีชมพู..สวยมากเลยคะ .. เรนเพ้นท์เอง ..ทุกครั้งที่.. เรนจับตั้ง.. จับวาง .. ก็ยัง .. เป็นแก้ว ..ของเรน.. ภาพเล็กๆ.. กับฟันสามสิบสองซี่..
มีมามี้..ยืนยิ้ม..อยู่ข้างพ่อ.. สวนป่า...ที่เฝ้ารอ.. คำสอนจำ.. เพียรทำ..ดี.. แก้วใส..ของนู๋เรน.. ตั้งเด่น..ข้างคอม..เพ้นท์สี จับตั้ง.. วางดูดิ! จะโป้ง.. ทุกที .. ที่หายไป.. เรน.. ต่อไม่ได้.. เฮ้อ!! .. แค่เรน .. อยากมา.. ทักทายพี่ละอองน้ำนะดิคะ..
เรน.. คิดถึง .. นะคะ ..
15 กรกฎาคม 2548 17:09 น. - comment id 492090
ชอบความบทสุดท้ายจังครับ...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
