ดวงตาฟ้าดิน!

พุด

http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song1931.html


ฟ้าหลังฝน
งามผ่อง...ใสแจ่มกระจ่าง..ในยามอรุณรุ่ง
ดวงเดินฝ่าหยาดน้ำค้างที่เกาะตามเรียวหญ้า
ไปแบ่งเด็ดดวงดอกพุดซ้อนมาสามสี่ดอก
แหงนเงยมองฟ้าใสด้วยใจดวงสุขเอิบงาม
และ
อีกสองสามวัน
ดวง..ก็จักพลันโผผินกลับบ้าน
ที่มีคนรักมากมายรอดวงอยู่
ผู้ที่รู้จักดวง..ดีมาตั้งแต่เกิด


ดวง..คิดถึงดวงใจที่ตะวันออกไกล
คิดถึงคนดีที่ครีฟแลนด์แดนดินแห่งความฝัน
และ
หวังหากเขาเข้ามาอ่านงานดวงด้วยใจยังรักรำลึก
ให้เขารับรู้ไว้ด้วยเถิดว่า
นาทีนี้ดวงคิดถึงความดีความใสซื่อความมีน้ำใจ
ของเขาเหลือเกินแล้ว
จนอยากบินไปหา หากดวงมีเวลาอีกไม่นานนี้
ที่ดวงคงหวังจะติดปีกบินไปไกลสุดหล้าฟ้าเขียว
ไปเกี่ยวเก็บทุกสิ่งแสนดีแสนงาม ท่ามโลกกว้างที่รออยู่


วันนี้...
ดวงตั้งใจจะไปไหว้พระที่อยุธยา
ไปสวดมนต์ภาวนา
ไปเดินดายเดียวหากมิได้เหงาใจเหว่ว้า..อีกต่อไป
ทว่าใจดวงดีดวงงามดวงให้ของดวง
คงเต็มไปด้วยความอิ่มบุญเอิบงาม

ดวง.อยากไปนั่งดูสายน้ำและตะวันลา
ก่อนจะเดินทางกลับบ้าน ..เพียงเท่านั้น
โลก..ตรงหน้าณ...นาทีปัจจุบัน
มีสิ่งแสนดีแสนงามมากมายนัก
ที่รอทอดทายทักดวงใจเรา
เพียงแค่คลิ๊กดวงใจเรา
ให้เลิกยึดมั่นในมายา จากใจ..จากใคร*คนอื่น*
ให้ดวงใจเราแสนชื่นสดไสวสวยงาม
ราวปลดสร้อยโซ่รักพันธนา


ดวง..คิดถึงคนยากไร้ในแผ่นดินนี้
ที่คงมากมายมากมี
ที่ยังต้องการความหวังกำลังใจ
ที่คงซึ้งใจรู้คุณค่าของการมีน้ำใจปันแบ่ง
และ
ดวงจักแบ่งปันให้ผู้คนเหล่านั้น 
ที่คงยินดีปิตินัก..ราวได้ต่อลมหายใจ

ดวงจึงมีความสุข
ที่คิดดีคิดได้คิดให้คิดที่จะทำ
และนี่มิใช่ตำราธรรม 
หากคือการลงมือทำด้วยความตั้งใจ
ฝึกการสละออก
ฝึกดวงใจให้เป็นผู้ให้อย่างไร้ร้องขอต่อคนที่ทุกข์ทนยาก
 

ใจดวงจึงเอิบงาม 
ราวดอกไม้ได้หยาดน้ำค้างกับความเกษมนี้
กับงามดวงใจนี้ 
ที่ยอมเป็นผู้ปิดทองใต้ฐานพระ
และ
ดวงเชื่อว่า เมื่อเราเป็นคนดี
คงมีดวงตาสวรรค์และฟ้าดินพร้อมเมตตาประทานพร 
............

มอบให้ภูตะวันค่ะแรงบันดาลใจจากงานงามเจ็บสะทือนค่ะ
*ไม่ควรค่าเพราะฉันมันเลวค่ะ*
ลืมฉันเสียเถิดที่รัก
ลืมใจภักดิ์รักมั่นมิหวั่นไหว
ลืมฉันเถิดคนดีเดินจากไป
อย่าสนใจร่างนี้ที่ตรอมตรม
เพราะเส้นทางสีขาวที่เธอเลือก
สลัดเปลือกอย่าติดตมจมขื่นขม
ปลดพันธนาทุกข์มายาฝากระทม
ฉันพร้อมก้มหน้าหนีพลีรับกรรม
ลืมฉันเถิดคนดีที่เคยรัก
แค่รู้จักพักใจอย่ารินร่ำ
เดินจากไปในเส้นทางทองสายธารธรรม
เลิกหลงฝันเงามายานะคนดี

เพราะ..
ลมหายใจในชีวีนี้แสนสั้น
ราวหลับฝันพลันตื่นชื่นก็หนี
ไม่ว่ารักว่าชังแค่ฝังฝากเพียงชีพนี้
กี่วันปีใครบอกได้คล้ายมินาน
เหมือนดอกไม้สยายกลีบรอวันร่วง
รอปลิดดวงดอกดับลาลับหวาน
ทิ้งสุขโศกโลกเศร้าไว้กับฤดีกาล
เป็นตำนานแห่งชีพนี้พลีเพื่อใคร
สำหรับฉันเกิดมาเพียงพบพ่าย
สวาทวายสอนจิตอย่าคิดไหว
คำว่ารักหนักดั่งศิลาแอกดวงใจ
ไม่เป็นไรยอมชดใช้ให้กับเธอ
ไม่เสียใจไม่เสียขวัญวันเธอพราก
ไม่พิลาปรำพันฝันพ้อเพ้อ
เงียบและเงียบเยียบเย็นยามไร้เธอ
ราวละเมอในม่านหมอกมืดบอดใจ
ลืมและลืม อย่าเสียใจในรอยโชค
การอยโศกทิ้งรอยเศร้าหนาวแค่ไหน
ไม่มีเธอฉันก็ตายทั้งหายใจ
ไม่เป็นไรตายก่อนตายได้ใช้กรรม..ได้พบธรรม..!
............


เอนร่างนอนนับดาวกลางทุ่งหญ้า
หอมละออดอกไม้ป่าจนหวามไหว
พสุธา..ที่ข้ารักเคยพักใจ
ยามนี้ไกลอยู่ไหนหนา..ฟ้าตอบที..
ฟ้ากว้างเมินหนีหน้าคนว้าเหว่
อย่าหลงเล่ห์คำลวงให้คิดหนี
ฟ้ารู้เห็น..ยอดดวงใจ..ไม่ไยดี
เสียเวลาที่เพ้อฝันให้หวั่นใจ...
บอกกับฟ้า..อย่าตอกย้ำให้ซ้ำเจ็บ
ใจหนาวเหน็บพอแล้วกับหวั่นไหว
แค่สร้างพระเอกในฝันไว้ปลอบใจ
รู้บ้างไหม?เขียนด้วยใจจบด้วยเศร้า..ให้พระเอกขี่ม้าขาว..พร้อมจากจร! 
.............


http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song374.html
สั่งฟ้าฝากดิน
ยามที่พี่อ้างว้างว่างใจ
นวลน้องต้องจากไป ใจพี่นี้ครวญคร่ำ
ทิ้งรอยแผลเก่า ให้เราชอกช้ำ
ใยรักเจ้าลืมคำ ทำเหมือนไม่ปรานี
เรียมหลั่งน้ำตาสะอื้น ยามดึกดื่นค่อนคืน
ทนขมขื่นทวี
มอง เฝ้ามองฟากฟ้าราตรี ลืมผืนดินลืมพี่
ลืมรักพี่เคยหมาย
เธอเปรียบดังชาวฟ้าโสภิณ ใยทิ้งให้ชาวดิน
ครวญถวิลร้องไห้
น้ำใจรักเจ้า ช่างเปลี่ยนง่ายดาย
ชาวฟ้าช่างโหดร้าย ใยถึงได้ใจดำ
เคยฝากน้ำคำพร่ำพรอด ฟ้าเคยกอดกับดิน
ลืมรักสิ้นดินช้ำ
เคยฝากใจให้ฟ้าดินจำ คำรักเอยเคยพร่ำ
ใยฟ้าเจ้าทำลาย
ใจไม่เคยจะคิดว่าคุณ ลืมรักอุ่นไอดิน
เพียงฝากลิ้นลวงให้
น้ำคำฟ้าสั่ง ฝากดินกินใจ ใยฟ้าไม่จำไว้
ใยหนอช่างแปรผัน
ลืมถ้อยรักเคยชื่นบาน ลืมกระทั่งวันคืน
เคยชิดชื่นด้วยกัน
เราอยากเด็ดดอกฟ้าลาวัลย์
ความรักเราจึงสิ้น ดินนั้นต้องเจียมตัว
ลืมถ้อยรักเคยชื่นบาน ลืมกระทั่งวันคืน
เคยชิดชื่นด้วยกัน
เราอยากเด็ดดอกฟ้าลาวัลย์
ความรักเราจึงสิ้น ดินนั้นต้องเจียมตัว... 
 ...............
  

http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song1931.html
อายฟ้าดิน
จะบอกรักใครก็อายฟ้าดิน
ความหวังพังสิ้น ทางรัก มืดมน
เกิด มา ร่างกายเท่านั้นเป็นคน
แต่หัวใจปี้ป่น โดนรักขยี้แหลกราญ
จะเอ่ยรักใครให้เอือมระอา
เมื่อไร้คุณค่า จนมิ ต้องการ
ตราบ จน สิ้นคนมั่นรักยืนนาน
ต้องทุกข์ทรมาน ร้าวราน ฤดี
ชีวิตต้องสิ้น ความหมาย วิง วอน ไหว้
ฟ้าดินก็ไม่ปราณี เจ็บ ปวด รวดร้าว ชีวี
ดวงฤดี มีแต่ ซอกช้ำเรื่อยมา
ไม่อยากรักใครให้อายฟ้าดิน
กลัวเขาจะสิ้น ความรัก เมตตา
สู้ กลืน เก็บความซอกช้ำอุรา
ไม่รักใครดีกว่า เดี๋ยวเขาจะอาย ฟ้าดิน
ชีวิตต้องสิ้น ความหมาย วิง วอน ไหว้
ฟ้าดินก็ไม่ปราณี เจ็บ ปวด รวดร้าว ชีวี
ดวงฤดี มีแต่ ซอกช้ำเรื่อยมา
ไม่อยากรักใครให้อายฟ้าดิน
กลัวเขาจะสิ้น ความรัก เมตตา
สู้ กลืน เก็บความซอกช้ำอุรา
ไม่รักใครดีกว่า เดี๋ยวเขาจะอาย ฟ้าดิน...