หน้าส่วนตัว
ใต้หลังคาหมาแหงนแสนอดสู
ไม่มีใครรับรู้พวกหมู่เขา
อยู่ใต้แสงนีออนนอนกอดเงา
เพียงลมพัดปัดเป่าความเศร้าไป
เก็บกระดาษกลาดเกลื่อนเลื่อนรถเข็น
เหงื่อกระเซ็นเป็นหยดความสดใส
เก็บขวดน้ำตามถังขยะไป
ชั่งกิโลส่งขายเป็นรายวัน
เดินผ่านร้านผัดไทใจอยากชิม
น้องน้องเห็นไอติมแก้มปริ่มฝัน
น้าครับเอาไอติมให้ผมอัน
แล้วแบ่งปันกันกินจนชินตา
ดวงตะวันพลันจะลับกลับที่เก่า
สาดส่องเห็นเป็นเงาเฝ้าห่วงหา
กลุ่มเด็กน้อยค่อยลับหายกับตา
สู่สถานเคหาหลังคาเมิน
ในเมืองมีเด็กน้อย
เด็กน้อยผู้ด้อยเงิน
ปล่อยไว้ให้เผชิญ
ทุกข์เกินแก่กำลัง
กลางกรุงมีเด็กน้อย
เด็กน้อยผู้ด้อยหวัง
ปล่อยไว้ตามรายทาง
ทุกอย่างช่างตีบตัน...
เด็กน้อยผู้องอาจ
เก็บกระดาษมาวาดฝัน
เก็บขวดมาอวดกัน
แต้มสีสันของวันพรุ่ง
เดินเกาะกลุ่มตามลุ่มน้ำ
เก็บความงามตามขอบรุ้ง
เก็บมาเพี่อแต่งปรุง
ต้มหุงพยุงกาย
............................
ซาตานซ่อนตน 11 ก.ค. 2548 14:14 น. - ID 78436 
1424
7
0
11 กรกฎาคม 2548 14:26 น. - comment id 490477
จำได้ว่าเข้าไปในตัวเมือง เห็นเด็กน้อยคนหนึ่งหน้าตามอมแมม เดินเก็บกระดาษไปตามตลาด หยุดพักนั่งกินไอติ๋มที่ซื้อจากรถเข็นข้างทาง ...ด้วยนัยตาอันสดใส ดูดไอติ๋มทีละนิดอย่างสุขใจ แล้วก็มองดูเด็กๆคนอื่นๆเดินกลับจากโรงเรียน ..........ซาตานซ่อนตน...16/5/2548
11 กรกฎาคม 2548 14:55 น. - comment id 490482
ไอ้เรย์ ว่างๆก็กลับไปเที่ยวบ้านข้าบ้างนะ จะพาไปกินผักบุ้งริมบึง กล้วยน้ำหว้าหอมหวาน ชมดอกจานบานแจ่ม เหล้าไหชั้นดี กับแกล้มเป็นปลาแขยงทอดกรอบ... คิดถึงเมื่อครั้งที่พวกแกมาเกี่ยวข้าวบ้านข้า แต่ละคนไฮโซทั้งนั้น โดนแดดเข้าหน่อยทำท่าจะเป็นลม ข้าล่ะอนาจใจ...สมน้ำหน้าลำบากบ้างจะได้รู้ว่า...ชาวนาอย่างข้ารู้สึกอย่างไร คิดถึงเพื่อนทุกคน...อย่าลืมผ่านมาก็แวะมาเยี่ยมบ้าง...คิดถึงว่ะ..
11 กรกฎาคม 2548 16:23 น. - comment id 490514
อ่านแล้วนึกถึงเด็กที่ไม่มีโอกาสเนอะ แต่งกลอนได้อารมณ์ดีนะ
11 กรกฎาคม 2548 16:49 น. - comment id 490519
แวะมาทำความรู้จักกับซาตาน เป็นญาติกับปอบรึ? กลอนแนวนี้อ่านแล้วประเทืองปัญญา แต่งไปเถอะ บทนี้ดีแล้ว ติงนิดนึงห้ามใช้ ๆ ในการเขียนกลอนนะ อย่างอื่นเนี้ยบแล้วโดยเฉพาะอยางยิ่งไอเดีย
11 กรกฎาคม 2548 18:12 น. - comment id 490553
คุณครูใหญ่...ขอความกระจ่างอีกนิด จะได้แก้ไขถูก
11 กรกฎาคม 2548 19:07 น. - comment id 490575
ตัวเด็กน้อยคอยใครให้ความหวัง ชีพที่ยัง โลดแล่นไปอย่างใจหมอง เก็บกระดาษวาดฝันตามครรลอง ใจร่ำร้องปองหา ค่าของคน..*** เกิดมาเป็นได้แค่เด็กข้างกองขยะ เปรียบเช่นชีวิตที่เปื้อนฝุ่น สะท้อนความรู้สึกได้ดี สวัสดีค่ะ
11 กรกฎาคม 2548 19:14 น. - comment id 490579
อ่านไปก็จินตนาการถึงภาพเด็กๆเหล่านั้นไปด้วย รู้สึกเห็นใจและให้หวนคิดถึงตัวเองค่ะ แม้จะไม่ร่ำรวย แต่เราก็ยังโชคดีกว่าอีกหลายคนบนผืนโลกนี้ ชื่นชมค่ะ
11 กรกฎาคม 2548 22:24 น. - comment id 490654
น้อง ๆ แก้เป็นน้องน้อง (นิดเดียวเอง)
13 กรกฎาคม 2548 14:03 น. - comment id 491153
คุณกอกก...อยู่ที่ว่าเราจะเห็นค่าพวกเขาหรือเปล่าเท่านั้น
คุณเดือนไร้เงา...มาร่วมกันสร้างสรรค์ สังคมจะได้น่าอยู่ขึ้น...
คุณครูใหญ่คร้าบ ขออภัยที่โง่งม(งมโขง)อยู่นาน ขอบคุณอีกครั้งครับ...
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
