จิบแสงจันทร์วางเจิดจ้า เดียวดาย กรุ่นอุ่น ใต้เงาปรายฝากฟื้น เจ้าหลับข้าฯกลับรั้งอยู่ทั้งคืน ค่ำฝืนคืนล้า แต่หากว่าอุ่นอวล จางหรือแจ่มแห่งจ้า ใจจันทร์ สุดแห่งใจผู้เงียบงันผากถ้วน สักเสี้ยวเจ้าสะดุ้งสดับกับเย้ายวน ข้าจิบจันทร์ก็ล้วนภาพเจ้าเคียงคลอ มิติห้วงแห่งหอมไอจันทร์ ปริ่มก็ปันกล่อมถ้อยอัน หยอกล้อ รำเพยหนึ่งกรุ่นเผยดั่งเจ้าพะนอ ข้าเผลอยิ้มพริ้มเย้ย ดั่ง ล่อ ใจจันทร์
หาดฟ้า&ป่าฝน 9 ก.ค. 2548 20:27 น. - ID 78376 
1495
3
0
9 กรกฎาคม 2548 22:00 น. - comment id 489918
แต่งได้ดีคับ... โคลง ใช่ไหมอ่า เว้นให้เป็นในรูปแบบโคลงก้อดีนะ อ่านง่ายดี...
10 กรกฎาคม 2548 02:35 น. - comment id 489957
เหมือนสองวรรคแรก...ใช้วิธีเขียนเป็นโคลง แต่วางอยู่ในรูปกลอนเป็นกลอน ใช่หรือเปล่าคะ... เขียนออกมาได้ถูกใจจริงๆ ค่ะ........................................................... ลี่...ผู้มาเยือน .
10 กรกฎาคม 2548 03:26 น. - comment id 489960
ไพเราะมากคะ
10 กรกฎาคม 2548 15:42 น. - comment id 490052
ใช้คำได้สวยดีค่ะ เพราะดีนะคะ
10 กรกฎาคม 2548 16:46 น. - comment id 490111
ไพเราะและคำคมจนทิ่มแทงใจ...สวัสดีค่ะ
12 กรกฎาคม 2548 23:29 น. - comment id 491024
สวัสดีครับทุกๆท่าน juz smile.... ลี่...ผู้มาเยือน.... poet_p ... vaproud ♫♪ กอกก ขอบคุณที่มาเยือน ...เป็นกลอนครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
