dark side of mind

8 กรกฎาคม 2548 23:36 น. - comment id 489715

เห็นนวลน้องร้องไห้กลางสายฝน
หัวอกคนพ่ายรักอกหักร้าว
แม้ไร้ร่มกันฝนที่หล่นพราว
หากเธอหนาวพี่ขอห่มเป็นร่มใจ

ลี่...ชวนมาเยือน

9 กรกฎาคม 2548 01:03 น. - comment id 489727

น้ำตาพี่ปราย...จากระยอง  ท่วมมาถึงกรุงเทพฯ แล้วค่ะ
อย่าเศร้าเลยนะคะ...

เอาไว้ร้องอีกครั้ง...ในวันที่เราปลื้มปิติ...ดีกว่ามั้ยคะ...
....................................................................................
ลี่...ผู้มาเยือน
.

ทะเลใจ

9 กรกฎาคม 2548 06:56 น. - comment id 489738

สายฝนพรำพร่ำร้องไห้ใจโศกเศร้า
เหลือเพียงเงาเขาจากไปไร้ไมตรี
จวบวันนั้นฉันยังคงหลงชีวี
หาทางหนีมีทางไหมให้ใจลืม

สายฝนซัดพัดความหลังฝังในจิต
ใจยังคิดติดภาพเขาเราสุดฝืน
น้ำตาพรากจากเราไปใยไม่คืน
กับกล่ำกลืนขืนน้ำตาคราอาลัย


- - - - - 

ฟ้าหลังฝนย่อมสวยงามเสมอค่ะพี่ปราย  ..

บินเดี่ยวหมื่นลี้

9 กรกฎาคม 2548 08:51 น. - comment id 489754

แวะเอาร่มมากางให้ครับ....

ดาหลา & ปะการัง

9 กรกฎาคม 2548 08:55 น. - comment id 489758

    ใจเย็นค่ะ พี่กอกก จ๋า  สูตร กาวใจ  กำลังคิดค้น  อ่ะค่า...........


แย่ เอาการ หมดเถื่อนนี่ 

พี่จ๋ารักษาตัว รักษาใจ นิ่งเอาไว้นะจ๊ะ 


สักวันจะไป กอด ให้อุ่นใจจ๊ะ.....

มนต์กวี

9 กรกฎาคม 2548 08:58 น. - comment id 489759

ยามฝนซาฟ้าก็ใสใจก็สร่าง
รักอำพรางพลันชื่นหายขื่นขม
น้ำตาคนน้ำตาฟ้าหยุดระบม
น้ำตาหล่นน้ำฝนหลั่งหยุดไหลริน

อันนี้ตอบสั้นๆครับพี่
ส่วนตอบยาวยาว  อยู่หน้าแรกครับ \"ฝนซาฟ้าใส\"
มนต์กวี...

กีกี้

9 กรกฎาคม 2548 09:37 น. - comment id 489761

สายฝนเจ้าโปรยปรายจากปลายฟ้า 
รินหลั่งมารดใจหทัยนี้
ให้หม่นหมองต้องเศร้าเคล้าฤดี
ปฐพีแห่งนี้มีที่ใดให้ใจจอง ...

.. ตื่นมาอ่านวันฝนไม่ตก .. ฟ้าจึงสดใส ..

.. อรุณสวัสดิ์ค่ะ ..

idaho

9 กรกฎาคม 2548 11:29 น. - comment id 489770

อยู่ในสายฝนคงมีแต่ใจเรารับรู้นะว่าเราร้องไห้  

ผ้าเช็ดหน้าค่ะ  ร้องให้สุดๆแล้ว  กลับมามีความสุขมากๆดีกว่า  

แม่จิตร

9 กรกฎาคม 2548 13:46 น. - comment id 489803

สวัสดีครับ พี่ปราย ^____^

ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม

9 กรกฎาคม 2548 14:19 น. - comment id 489815

เกิดเป็นมนุษย์....ช่างเศร้าจริงๆนะคะ

คงเพราะเรามี สิ่งที่เรียกว่าหัวใจ

คงเพราะเรามีความรู้สึก...

วาเคยอ่านหนังสือเจอประโยคหนึ่งที่วาชอบ

เค้าบอกว่า.....

\"ความเจ็บปวดเป็นเครื่องหมายของการมีชีวิตอยู่\"

มันทำให้เวลาที่วาเจ็บปวด วาก็จะนึกเสมอว่า เป็นเพราะเรายังมีชีวืตอยู่ เพราะฉะนั้น ลิ้มรสกับความเจ็บปวด ให้เสมือนว่ามันเป็นรสชาติหนึ่งของชีวิตนะคะ

**ถ้าเราไม่เคยเศร้า...เราก็คงจะไม่รู้ค่า ของความสุข***

จริงไหมล่ะคะพี่สาว

คิดถึงพี่ปรายเสมอนะคะ

ถึงแม้จะได้แค่นานๆ แวะมาก็ตามที.......

สาวดำ

9 กรกฎาคม 2548 14:44 น. - comment id 489822

  ถาโถมตาม กมล คนหวั่นไหว
เดินตากฝน ปนสะอื้น ขมขื่นใจ
น้ำตาไหล รวมกับฝน หยาดหล่นมา

ร้าวรานสุดๆ ........
โดนมากเลยอ่ะค่ะ ..โดยเฉพาท่อนนี้อ่ะ 
อุ๊แว๊บมาทักทายนะคะ

คนเมืองลิง

9 กรกฎาคม 2548 15:12 น. - comment id 489829

น้ำตาฟ้ารินหลั่งดั่งกับฉัน
ที่โศกศัลย์คำนึงคิดถึงเขา
รักสลายกลายลับไปกับเงา
จึงต้องเศร้าเคล้าน้ำตาด้วยอาวรณ์

สายฝนจ๋าช่วยกลบลบความช้ำ
จงกระหน่ำลบเขาที่เฝ้าหลอน
ช่วยชะล้างภาพลวงทุกห้วงตอน
เลิกอาทรรักร้าวเขาเสียที

มาแบบง่วงๆอีกแล้วค่ะพี่ปราย สติยังไม่สมประกอบ เอ๊ย ไม่สมบูรณ์ค่ะ


พี่ปรายนี่ก็ แปล๊ก แปลก แปลกคนจริงๆ เห็นฝนตกไม่ได้ต้องวิ่งเข้าหาทุกที  อยากเป็นจังหวัดหรือไงคะ เอ้า น้องจ๋อเอายาลดน้ำมูกมาให้ค่ะ เวลาจิ๊จ๊ะ น้ำมูกจะได้ไม่เป็นอุปสรรคไงล่ะ

vaproud ♫♪

9 กรกฎาคม 2548 15:38 น. - comment id 489842

ร้องไห้กลางสายฝนแบบนี้
ระวังจะไม่สบายเอานะคะพี่ปราย

อ่านบทกลอนแล้วเศร้า
มาชื่นชมค่ะ 

น้ำแข็งไส (ไม่ได้ล็อกอิน)

9 กรกฎาคม 2548 16:28 น. - comment id 489864

อุ๊ยโหยวววว!  ครายแกล้งมาอ่ะคะ  โอ๋  โอ๋ หายยังอ่ะ  อย่าร้องไห้นะคะ  

แนน .. เป็นกำลังใจหั้ยนะคะ ...  

เพียงพลิ้ว

9 กรกฎาคม 2548 16:32 น. - comment id 489868

อย่าร้องไห้นะคะพี่ปรายขา
โอ๋ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เดี๋ยวเป็นหวัดนะคะ

พี่สาวกานต์ไม่รู้เป็นไงนะคะ
พี่ปรายชอบร้องไห้กลางสายฝน
พี่จ๋อชอบฉิ๊งฉ่องกลางสายฝน อิอิ
น่ากลัวจริงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลย


อย่าเศร้าไปเลยนะคะ
เดี่ยวไปกินเอ็นหอยผัดฉ่ากันค่ะ

คิม รักนะ

9 กรกฎาคม 2548 17:35 น. - comment id 489894

เศร้าจังนะคะ

กอกก

9 กรกฎาคม 2548 22:23 น. - comment id 489930

  สวัสดีค่ะคุณ dark side of mind...

ขอบคุณพี่ที่ให้ฤทัยเอื้อ
ช่วยจุนเจือคนแพ้รอแก้ไข
หนาวน้ำตาบนทางร้างอ้างว้างใจ
ยื่นอุ่นไอให้อีกหน  เพื่อพ้นตรม..***

ขอบคุณน้ำใจงาม..
วันนี้บทกลอนขอแปลงร่างเป็นสาวน้อยที่คอยไออุ่นจากพี่ชายที่แสนดีนะคะ..
ยามที่เหมือนเหงา ยังเห็นเงาลางๆ ของใครบางคน...
อบอุ่น ค่ะ อบอุ่น...


  สวัสดีค่ะคุณลี่...

พี่ปาดน้ำตาทันทีที่คุณลี่..บอกว่าให้พี่หลั่งน้ำตาด้วยความปิติ...
ดีใจค่ะ ที่คุณลี่แวะมาทักทายกัน...
ขอบคุณคุณลี่ คนใจงาม ที่มาเป็นเพื่อนกันในวันเสาร์ที่แสนเหงา  เช่นนี้..ค่ะ


  สวัสดีค่ะน้องเอม...

ฟ้าหลังฝนคงสวยด้วยหมดฝน
แต่ใจคนที่ระทมยังตรมไหม
เมฆพัดพาเงาครึ้มมืดทึมไป
คนร้องไห้จะหยุดไหมใคร่รู้จริง..***

ใช่จ้ะ น้องเอม...
ฟ้าหลังฝนย่อมสดใส...
ไปเดินเล่นกันไหมจ้ะ...คนดี


  สวัสดีค่ะคุณบินเดี่ยว...

มิกล้าเข้าไปใต้ร่มของคุณ...
กลัวจะกลายเป็นร่มรักค่ะ...
ล้อเล่นนนน..นน.น
ขอบคุณค่ะ


  สวัสดีค่ะน้องนิ่ม..

ขอบคุณค่ะที่แวะมาส่งข่าวเรื่องกาวสมานใจ...
เพียงแค่ความห่วงใยก็ดีขึ้นมากๆ แล้วเชียว..
พี่ปรายนิ่งอยู่แล้วค่ะ มิต้องห่วง..
ว่าแต่น้องนิ่มเถิด...ดูแลใจ-กาย ตัวเองให้ดีๆ นะ...
พี่ปรายเป็นห่วงเช่นกันค่ะ..


  สวัสดีค่ะคุณมนต์กวี...

ดีใจที่เห็นกลอนงามๆ ของน้องที่หน้าแรก...
พี่ตามไปอ่านและเม้นท์ให้แล้วนะ..
ขอนำมาวางไว้ที่คอมเม้นท์นี้ด้วยนะคะ.

หยดน้ำตารวมฝนแล้วหล่นหยาด
ทุกข์โถมสาดห่อหุ้มกลุ้มใจหนอ
ฝนยิ่งตกน้ำตายิ่งไหลหลั่งรอ
ยามทดท้อรอใครไหนเหลียวแล

แล้วพบเขาเงาใจใต้สายฝน
อุทิศตนช่วยเยียวยารักษาแผล
เช็ดน้ำตาให้หญิงนี้ที่ขี้แพ้
เลิกงอแงครวญคำร่ำรำพัน

ฝนเริ่มซาฟ้าเริ่มใสใจเริ่มสร่าง
เหลือรอยจางจากแผลฝากเช่นซากฝัน
จะรักษากายใจในคืนวัน
เพื่อฝ่าฟันสร้างฝันใหม่ได้อีกที..***

เหงาไหมคะ..วันเสาร์ เบาสบาย...


  สวัสดีค่ะน้องกี้...

แต่ ระยองฝนตกแต่เมื่อคืนแล้ว..
เห็นบ้านกลอนเหงาๆ จึงเขียนกลอนโพสต์แก้เหงาสักหน่อย...
วันนี้น้องกี้ไม่ไปไหนหรือคะ...

หัวใจมองหาปฐพีที่ควรคู่
อาศัยอยู่เพื่อครอบครองอย่างหวงแหน
เพราะมัวเผลอผ่านสิ้นข้ามดินแดน
แค้นแสนแค้น มัวแต่ช้าชะล่าใจ..***

มาเป็นเพื่อนร่วมหาดินแดนใจด้วยกัน..


  สวัสดีค่ะน้องไอซ์...

พี่ขอเป็นผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่จะได้ไหมเอ่ย...
นอกจากเช็ดน้ำตาแล้ว ยังจะได้เช็ดหัวเช็ดหูด้วยดีไหม...
ไม่มีอะไรมาทำพี่ปรายโศกหรอกค่ะ...
นอกจากกลอนมันพาไป...เชื่อไอ้เรืองสิ ไอซ์
คิดถึงนะ...


  สวัสดีจ้ะ ยศ...

แวะมาแค่สวัสดีหรือ...จ้ะ
น้อยจังเลย...
คิดถึงจ้ะ...


  สวัสดีค่ะน้องวา...

วันนี้น้องสาวเรามาแบบผู้ใหญ่เชียว...
เชื่อแล้วสิ ว่าเป็นคนมีเหตุมีผลดีด้วย น่ารักกกก..กก.ก...
ใช่แล้วค่ะ *ความเจ็บปวดเป็นเครื่องหมายของการมีชีวิตอยู่*..
ตั้งแต่เด็กตัวน้อยเมื่อแรกคลอดแล้วล่ะ  จริงไหม...

ชีวิตคนเราไม่มีอะไรมากมายหรอกค่ะน้องวา...
หากเรารู้จักฉลาดที่จะใช้ชีวิต ...
สำคัญที่สุด คือ *การยึดติด* ค่ะ...

และยิ่งปล่อยวางลงได้มากเพียงใด เราก็จะสบายขึ้นเท่านั้น...
ว๊า..วันนี้คุยเป็นทางการจัง...
เอาเป็นว่า พี่คิดถึงน้องวาเช่นกันนะคะ..
ฝากความคิดถึงพี่ภูด้วยค่ะ..
ขอบใจน้องมากที่แวะมาเยี่ยมเยียน..
บาย...


  สวัสดีค่ะสาวอุ๊ เล็ก...

ขอบใจอุ๊ ที่ชื่นชอบบางวรรคของงาน...
แล้วเมื่อไรอุ๊จะสดใส และพบความสุขที่แท้จริงเสียทีคะ...
พี่ภาวนาให้อุ๊ พบแต่สิ่งที่ดีงามนะ เพี๊ยง..
อย่าเศร้าไปอีกเลยคนดี นะ นะ...
บาย...


  สวัสดีค่ะคุณจ๋อ..อุ๊ใหญ่ ...

พี่วิ่งเข้าหาฝนเวลาฝนตก ก็ยังดีกว่าอุ๊นะ ที่ชอบไปแอบฉี่กลางฝน...
คนอะไร ลักไก่เก่งจัง...
ขอบใจสำหรับยาลดน้ำมูก ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ พี่หัวแข็งโป๊ก...
เวลาจิ๊จ๊ะ...เป็นเวลาอะไรเหรอ...เอิ๊กกก..กก.ก..ไม่รู้ไม่ชี้ ฮะ ฮะ ฮ่า...

ให้สายฝนลบช้ำระกำหมอง
จึงเฝ้าร้องไห้หวนจวนสลาย
ให้ฝนชะแล้วล้างให้จางไป
เลิกใส่ใจเขาเสียที  ดีเหมือนกัน..***


 สวัสดีค่ะน้อง vaproud...

ขอบคุณสำหรับความห่วงใยนะคะ...
น่ารักจัง...
หากพี่ปรายไม่ซาบาย..จะให้หนู vaproud มาดูแลให้ o.k. ไหมคะ...
แล้วห้ามเศร้านะคะ พี่ปรายตัวจริงรื่นเริงมากค่ะ...จริ๊ง..จริง ..จริง
บาย...


  สวัสดีค่ะน้องแนน...

แว่วเสียงใสใสของใครหนอ
มาเติมต่อหัวใจพิไรหมอง
อ๋อ..น้องแนนแฟนรักมาหักกอง
สิ่งมัวหมองทิ้งไปจากใจตรม..***

วันนี้ทึกทักให้น้องแนนเป็นแฟนพี่สักราตรีหนึ่งนะ
ลักไก่เฉยเลยยยย..ยย.ย
ขอบคุณค่ะ


  สวัสดีค่ะหมูน้อยมหัศจรรย์ของพี่ปราย...

มาปลอบใจหรือจะมากินผัดฉ่า
พี่คอยท่านานแล้วหนอรอไม่ไหว
วันนั้นชวนน้องอุ๊แอบจุ๊ไว้
ชวนกันไปกินสองคน..จนล้นพุง...***

ฮะ ฮะ ฮ่า กานต์เอ๋ย..เสียใจด้วยนะ..
เพราะพี่กับพี่อุ๊ ไปกินกันมาเรียบร้อยแล้ว..
มัวแต่ต้วมเตี้ยม ๆ  อยู่แถวพัทยานั่นแหละ...สม..
ล้อเล่นนนน..นน.น


  สวัสดีค่ะคุณคิม...

เศร้าไปตามบทกลอนเท่านั้นจ้ะ  น้องคิมจ๋า...
หากมาสัมผัสตัวจริง เสียงจริงของพี่  ...
รับรองว่าน้องคิมจะไม่เชื่อว่าพี่ปรายเป็นคนชอบเขียนกลอนเศร้า...
ไปเร๊ว..ไปเข้านอนกันได้แล๊ว...วว.ว
ราตรีสวัสดิ์ค่ะ

ร้อยฝัน

9 กรกฎาคม 2548 23:34 น. - comment id 489949

พี่ปรายคะ  อย่าร้องไห้เลยนะ 
น้ำฝนปนน้ำตา  
ไม่รู้ว่าฟ้า หรือคนที่เจ็บช้ำ
         คิดถึงพี่ปรายค่ะ

ลอยไปในสายลม

10 กรกฎาคม 2548 16:15 น. - comment id 490087

ร้องไห้
ไม่ให้ใครเห็น

^_^

กอกก

10 กรกฎาคม 2548 18:16 น. - comment id 490154

  สวัสดีค่ะน้องอ้อย...
 
คอยน้องอ้อยมาเช็ดน้ำตาให้
มาด่วน! 
ทั้งคนและทั้งฟ้า ต่างก็เศร้าด้วยกันทั้งคู่กระมัง

คิดถึงอ้อยเช่นกันค่ะ


  สวัสดีค่ะน้องแวว...

จ้ะ..เวลาอยากร้องไห้ แล้วไม่อยากให้ใครเห็น 
ต้องคอยไปร้องไห้กลางสายฝนจ้ะ
ดีนะ..นานๆ จะได้ร้องที
ขอบคุณค่ะ

rain..

10 กรกฎาคม 2548 19:09 น. - comment id 490163

..ฮือ อ ..ฮือ ..
  เรน..คิดถึง..คุณลุงจัง..

  เรนว่า .. คุณลุงของเรน..คงกำลังผึ่งพุง..อยู่แน่ๆเล้ยย ....

       แป๊ปเดี๋ยว ..  เรนตาม คุณลุงแป๊ปนะคะ....

    เรน.. รักพี่ปราย ..
 และเรน ..  ก็รัก .. คุณลุง ..โตย..
      แว้ปป..

คนเมืองลิง

10 กรกฎาคม 2548 19:29 น. - comment id 490167

ไม่จริ๊ง ไม่จริง อย่างนี้ต้องแก้ข่าว อุ๊ไม่เค๊ย ไม่เคยฉี่กลางสายฝนสักครั้งทำไมถึงทำกับฉันได้ ไม่น่าเอาฟามลับ มาเปิดเผยต่อสาธารณะชนเล้ยพี่เรา เผาน้องได้ลง

กอกก

10 กรกฎาคม 2548 20:32 น. - comment id 490188

  สวัสดีค่ะ เรนน้อย...ของใครเอ่ย?  ติ๊ก... ต้อก.. ติ๊ก.. ต้อก....

ร้องไห้เพราะคิดถึงคุณลุงหรือ.. 
คุณลุงเคยบอกพี่ปรายว่าคนเราต้องทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด...
ขณะนี้ก็คงกำลังเดินทางเพื่อทำงานนั้นๆ อยู่...
อีกไม่นานคุณลุงจะกลับมาเพื่อดูงานเขียนของน้องเรนค่ะ...

เชื่อไหมว่าพี่ปรายเคยได้ยินคุณลุงพูดถึงน้องเรนว่า เรนคือเด็กน้อยตัวเล็กๆ  ที่ผูกโบว์สีชมพูที่ไม่รู้จักโตของคุณลุง...
จนพี่ปรายก็จำภาพนั้นมาไว้ในใจเช่นกัน...

แม้นจะอยู่ในโลกแห่งความจริงหรือมโนภาพแห่งจินตนาการ...
ทุกคนก็มีความสุขได้จ้ะ หากความรู้สึกนั้น เป็นความรู้สึกที่ดีๆ ที่มีต่อกัน...

ขอให้เรนน้อยจงหลับไหลด้วยความสุขนะคะ สำหรับคืนนี้...
พี่จะห่มผ้าให้ค่ะ...

ราตรีสวัสดิ์จ้ะ  สวัสดีค่ะคุณอุ๊ใหญ่ขวัญใจของใครหว่า... 

โถ..อุ๊จ๋า อย่าว่าอะไรเลยจ้ะ...
ก็ฟามลับนี้เจ้าหมูกานต์เธอบอกมาไง...
ไปเฉ่งกันเองนะ พี่ไม่รู้ ฮะ ฮะ ฮ่า ...

ว่าแต่ว่าจะย้ายสังขารมาอยู่พัทยาเมื่อไหร่คะ...
พี่จะได้ย้ายหนีจากระยองทัน 
โอ๊ย..ใครหยิก 

ล้อเล่นนนน..นน.น

ไปนอนกันดีกว่า..ไป๊

ราตรีสวัสดิ์จ้ะ

ทำ มะ ชาด

11 กรกฎาคม 2548 08:09 น. - comment id 490324

..........@.....** ร้องไห้กลาง...สายฝน**....@

        -๐- ร้องเถอะค่ะพี่ปราย....เราช่วยกันร้องน้ำจะได้นองตลิ่ง....ฮิ ฮิ ๆ.ร้องไห้ออกมาเยอะ ๆ...เลยนะให้ ....ท่วม....บ้านต้นเหตุที่ทำให้พี่ปรายร้องไห้บ้างก้อดีนะค่ะ....ทางโน้นแห้งแล้งมาก ๆ ค่ะ......ขนาดต้องซื้อน้ำใช้เลยนะ.....คน...คนนั้นของพี่ปรายเค้าอาจกำลังต้องการน้ำ...เลยแกล้งพี่ปรายเล่นก้อได้นะค่ะ.....คิดมันเสียแบบนี้!! ดีค่ะ.....จะได้ไม่เศร้าเนอะ......ไม่อยากให้ฝนตกเลยค่ะ....ไม่งั้นพี่ปรายร้องไห้ขี้มูกโปร่งแน่ ๆ .....รักพี่ปรายนะ คิดถึงด้วยซิ....อยู่ใกล้ ๆ จะเข้าไปกอดและปลอบโยนค่ะ......... -๐-

Poet_p

11 กรกฎาคม 2548 11:17 น. - comment id 490374

วันวาน...เธอมีสายฝนเป็นเพื่อน
เธอมีน้ำตา...มันก็ร้องไห้ไปพร้อมกับเธอ
วันนี้...ไม่มีแม้แต่เม็ดฝนหรือเมฆเทาดำนั่นอีก
ฝนหยุดแล้ว...และเธอก็หยุดด้วย
เมื่อเธอหันกลับไปมองวันฝนพรำคราใด...เธอจะรู้ว่าระยะทางที่ก้าวผ่าน...ไม่ได้ยาก...ไม่ได้ยาวไกล...แค่เธอรู้เวลาใดควรอยู่กับมัน...เวลาใดเธอควรหันหลังให้มัน

กัลลดาค่ะ...

11 กรกฎาคม 2548 11:50 น. - comment id 490402

ร้องให้กลางสายฝน...ดาเคยแล้วค่ะพี่ปราย...ตอนแรกๆก้อรู้สึกสะใจดีค่ะพี่ปราย...แต่พอนั่งไปนานๆ...ถึงคิดได้ว่าเราบ้ารึป่าวนะเนี่ย...คราวนั้นเกือบเป็นปอดบวมตายแน่ค่ะ...กลัวฟ้าผ่าด้วย..เลยรีบลุกขึ้น..แหะๆๆๆ

คิดถึงนะค่ะ..พึ่งคุยกับตูนเมื่อกี้ค่ะ...

ฤกษ์ ชัยพฤกษ์

11 กรกฎาคม 2548 13:15 น. - comment id 490446

กลอนเพราะจัง จนอยากไปปลอบ อย่าร้องไปเลยนะหลานเศร้าไปด้วย แต่ก็ดีร้องกลางสายฝนไม่มีใครตเห็นน้ำตาดี ฟ้าคนองอยู่ด้วย สาบานอะไรไว้บ้างหรือเปล่าล่ะ อิอิ

กอกก

11 กรกฎาคม 2548 18:02 น. - comment id 490546

  สวัสดีค่ะน้องไก่...

อูย..น้องไก่ขา ไม่มีใครทำให้พี่ปรายร้องไห้หรอกค่ะ ...
ทุกคนมีแต่ใจดีและดีกับพี่ปรายตลอด จริงๆ นะ แค่พี่มีฮึ่ม ฮึ่ม ใส่บ้างนิดหน่อยเวลาหมั่นไส้ หรือ เกือบน้อยใจ...
แต่ประมาณว่าแค่หยอกเย้ากันเล่นค่ะ...
แต่เอ๊..ว่าแต่น้องไก่หมายถึงใครกันหว่า จะใช่คนเดียวกันไหมเนี๊ยยยย..ยย.ย...
หากว่าฝนตก พี่อยากจะเล่นน้ำฝนมากกว่า และดูสถานที่จะเล่นน้ำฝนไว้แล้วด้วยยยยย..ยย.ย...
ว่างๆ มาเล่นกันไหม หนุกนะ....
คิดถึงน้องไก่เช่นกันค่ะ...
ไม่นานนัก เราคงได้พบกันค่ะ...


  สวัสดีค่ะคุณ poet_p  ...

เมื่อวาน ที่ฉันมีสายฝนเป็นเพื่อน...
เพราะฉันร้องไห้ ฝนมันจึงหลั่งลงมา...
แต่วันนี้  ฉันอยู่เพียงลำพังคนเดียว อย่างเดียวดาย...
และพรุ่งนี้  ฝนจะมาอยู่เป็นเพื่อนฉันไหม แม้นว่าฉันจะร้องไห้หรือไม่ก็ตาม...
ฉันก็คิดถึงเธอเสมอ นะ ...
ฝนจ๋า...

ขอบคุณค่ะที่แวะมาทักทายกันค่ะ     สวัสดีค่ะน้องดา...

นั่นแน่ ความลับเปิดเผยแล้วว่าเคยแอบร้องไห้กลางสายฝน...
ไม่เอานะคะ เดี๋ยวไม่ซาบาย จะทำอย่างไร...
จุ๊ จุ๊ แล้วอย่าเอ็ดไปนะว่ากลอนนี้เป็นเพียงแค่การจินตนาการ...
เดี๋ยวพี่น้องคนอื่นๆ เขาจะไม่สงสารเอาค่ะ...
พี่ก็แอบคุยกับน้องตูนมาเหมือนกันค่ะ โม้หน่อยยยย..ยย.ย...
คิดถึงจ้ะ...
   สวัสดีค่ะหลานฤกษ์...

รู้สึกว่าช่วงนี้จิตใจของหลานจะไม่ค่อยอยู่กับเนื้อกับตัวนะ...
เป็นไรไปเล่าหลานจ๋า เป็นอะไรไป บอกยายหน่อยเร๊ววว..วว.ว
เป็นห่วงหลานคนนี้มากๆ นะ และคิดว่าหลานคงตั้งสติก่อนสตาร์ท เอ๊ย คุมสติได้ดีๆ ค่ะ อย่าว้อกแว้ก...
ว๊า..ยายคุยอะไรออกไปนี่ เอาน่า..หลานคิดดีๆ ก็ออกเองนั่นแหละ...

สำหรับยาย..บ่ต้องเป็นห่วงหรอกค่ะ...
ไม่เคยโกหกใคร และหลอกลวงใคร ฉะนั้น บ่ ต้องกลัวฟ้าผ่าด๊อก หลานเอ๊ย...
ขอให้หลานพบแต่ความสุข และสิ่งที่ดีงามนะคะ...
จากใจจริง...

ผู้ ห ญิ ง ช่ า ง ฝั น

11 กรกฎาคม 2548 18:16 น. - comment id 490556

พี่ปรายขา.. ทำไมเศร้าจัง...
ยิ้ ม น ะ ค น ดี . . .

ลักษมณ์

12 กรกฎาคม 2548 17:43 น. - comment id 490906

ร้องไห้หมดแล้วยิ้มนะ :]

กอกก

13 กรกฎาคม 2548 10:31 น. - comment id 491080

  สวัสดีค่ะน้องอ้อย...

โถ..น้องอ้อยขา ..
พี่ปรายก็เศร้าไปตามลีลาชีวิตเท่านั้นค่ะ ...
แน๊..มีสำนวนด้วยวุ๊ย...เรา วันนี้...

เป็นอย่างไรบ้างคะ เรียนหนักอยู่ใช่ไหม...
สู้ ๆ ค่ะ...

เป็นกำลังใจให้นะ...    สวัสดีค่ะคุณลักษมณ์..

  มายิ้มให้ค่ะ...
ไม่เคยร้องไห้มานานแล้ว..
ทำไมก็ไม่รู้สิ..
สงสัยจะเป็นคนใจว่างเปล่า...
ขอบคุณค่ะ ที่มาทักทายกัน...

ราชิกา

16 กรกฎาคม 2548 10:24 น. - comment id 492266

พิรุณสาดพร่างพรมสายลมโบก
ใยวิโยคถึงคนไกลใจถวิล
น้ำตานางส่งไปให้ยลยิล
จงโบยบินกลับมาหาเนื้อนวล.....ฯ

พี่ปรายคนสวย...น้องตุ้ม..ขอโทษด้วยค่ะ..ที่เข้ามาเยี่ยมช้าไป....โอ๋..โอ๋!!!...พี่คนดี...ไม่งอนนะคะ......รับรองว่า...อีกไม่นาน...ต้องมีคนพิเศษ..มาปลอบขวัญพี่แน่นอนค่ะ...จะได้หายเศร้าไงคะ...น้องตุ้ม..จะคอยอยู่ห่างๆ..เพื่อเป็นกำลังใจให้ค่ะ......ขอให้พี่ปราย..มีความสุขในทุกสิ่งที่ต้องการนะคะ...รักพี่ค่ะ...

กอกก

17 กรกฎาคม 2548 16:16 น. - comment id 492750

ไม่เคยน้อยใจคุณตุ้มหรอกค่ะ...
เพียงแค่ชะเง้อคอคอย เหมือนคอยคนที่เราผูกพันด้วย เท่านั้น ฮะ ฮะ ฮ่า...

คอยใครเขาปลอบขวัญเมื่อวันเศร้า
แต่ไร้เงาคนนั้นจึงหวั่นไหว
คงลืมสิ้นกลิ่นกรุ่นเคยคุ้นใจ
จึงร้องไห้กลางฝนสิ้นคนแล..***

คอยคนพิเศษมาปลอบใจเหมือนกัน...
แต่คงกำลังหลงทาง (รัก)    อยู่ที่ไหนสักแห่งกระมัง....
พี่ก็พูดไปเรื่อย..คุณตุ้มอย่าจริงจังนะ...

คุณตุ้มดูแลตัวเองด้วย
รักษาสุขภาพให้ดี 
ห่วงใยและคิดถึงเสมอ 
จากใจจริง 

สวัสดีค่ะ

กอกก

21 ธันวาคม 2549 10:56 น. - comment id 638451