ออกเดินทางอย่างชื่นระรื่นจิต กับมวลมิตรมุ่งไปตามใจฝัน ไปท่องเที่ยวดูฟ้าดูตะวัน เฮฮากันสุขใจใต้แสงดาว เช้าวันหนึ่งถึงนาทีที่ตากฝน แต่ละคนกลัวเปียกและกลัวหนาว บางคนมีร่มกางกันชั่วคราว บางคนมีเสื้อยาวกันฝนมา เหลือเพียงฉันไร้เครื่องกันฝูงเม็ดฝน พอร่วงหล่นก็แตะถึงมังสา ร่างเปียกปอนหนาวสั่นเหลือคณา ไม่อาจแบ่งร่มมาจากผู้ใด เป็นความผิดของฝนหรือของฉัน หรือว่าของใครกันควรแก้ไข ฝนไม่ควรมาตกหรืออย่างไร หรือคนอื่นไร้น้ำใจไม่แบ่งปัน ตอบคำถามด้วยความไม่ลำเอียง เลิกทุ่มเถียงโทษใครให้เดียดฉันท์ ไม่รอบคอบตอบใจได้เท่าทัน ไม่ตระเตรียมป้องกันเพราะตนเอง บางครั้งการเที่ยวโทษโกรธผู้อื่น คือคนคิดเพียงตื้นชอบข่มเหง ทำผิดซ้ำผิดใหม่ไม่หวั่นเกรง ผลของกรรมนักเลงจะถึงตัว
พี่ดอกแก้ว 4 ก.ค. 2548 10:09 น. - ID 78127 
1850
29
0
4 กรกฎาคม 2548 10:44 น. - comment id 488026
บินเอาร่มมาให้ครับผม..นกเดี่ยวมิต้องใช้เพราะไม่เปียกฝน...แต่บินไม่ได้เลยแอบเกาะคอนแถวๆเนี๊ยะ...
4 กรกฎาคม 2548 10:58 น. - comment id 488029
ระวังเม็ดฝน... จะทำให้ไม่สบายนะคะพี่ดอกแก้ว เป็นห่วงค่ะ
4 กรกฎาคม 2548 12:23 น. - comment id 488052
หยาดขาวพราวเม็ดฝน พรูล่วงหล่นกระทบผิว หนาวสั่นครั่นตะคริว อารมณ์ฉิวใยเปียกปอน เปียกแฉะไปถึงไหน ไม่มีใครเคยสังหรณ์ ดูดายไม่อาทร ต้องเดือดร้อนหายากิน น่ามะโหจริงเชียว ลืมเอาร่มมาเสียได้
4 กรกฎาคม 2548 12:32 น. - comment id 488056
ห่วงใยสุขภาพค่ะ และ ควรมีร่มติดกระเป๋าค่ะ พุดชอบใส่หมวก ไม่หมวกสานฝืมือชาวบ้าน ละเมียดละมุน ก็หววกแก๊ปเก๋แบบนักกีฬาค่ะ พุดแพ้หมวก ชอบหมวกเลยใช้ประโยชน์ได้คุ้มค่ะ แต่หมวกหรูหราไม่ชอบนะคะ เพราะว่าไม่รับ กับใบหน้าแสนเรียบง่ายธรรมดาๆค่ะอิอิ แว๊บมาด้วยรักล้นใจค่ะ
4 กรกฎาคม 2548 12:45 น. - comment id 488064
แก้วประเสริฐ.
4 กรกฎาคม 2548 13:01 น. - comment id 488090
หากเรากล้ายอมรับความจริงซักนิด ....ก็คงไม่ต้องโทษฟ้า โทษฝน หรือ โทษใครๆ ให้ทุกข์ใจมากกว่าเดิมนะคะ.... .......................................................................... ลี่...ผู้มาเยือน .
4 กรกฎาคม 2548 13:33 น. - comment id 488102
จบด้วยข้อคิดที่เปี่ยมเอกลักษณ์ เช่นเคย งานสวย
4 กรกฎาคม 2548 15:18 น. - comment id 488109
4 กรกฎาคม 2548 15:19 น. - comment id 488110
4 กรกฎาคม 2548 15:19 น. - comment id 488111
4 กรกฎาคม 2548 15:20 น. - comment id 488113
4 กรกฎาคม 2548 15:20 น. - comment id 488114
4 กรกฎาคม 2548 15:21 น. - comment id 488115
4 กรกฎาคม 2548 15:21 น. - comment id 488117
4 กรกฎาคม 2548 15:22 น. - comment id 488118
4 กรกฎาคม 2548 14:40 น. - comment id 488162
อยากจะกางห่มให้ด้วยใจห่วง แทบกลัวภัยทั้งปวงจะล่วงผ่าน ด้วยรักใคร่ใส่ใจในดวงมาลย์ จึงขอวานบอกกันวันใดไป ที่แห่งไหนจะตามไปเฝ้าไปหา ในทุกวันเวลาเลยรู้ไหม เพราะรักพี่เสมอมิเผลอใจ ยอมไปกางร่มให้ตลอดกาลแปลกจัง ฝนที่ตกทางนั้นนะ หนาวถึงน้องสาวทางนี้ด้วย อิอิ คิดถึงนะค่ะ กลอนแต่งได้ดี มีคติสอนใจเสมอ ชอบจังเลยค่ะ
4 กรกฎาคม 2548 16:13 น. - comment id 488189
....แวะมาคัดกลอนเขียนกลอนตอนบ่ายนี้ จึงได้ทีอ่านกลอนสอนและสั่ง ให้ชะงักนักปราชญ์เกรงพลาดพลั้ง สติรั้ง..ลื่นล้ม...บนงมงาย ขอบคุณในทุกบทกลอนที่สอนใจเสมอค่ะ ทิกิ
4 กรกฎาคม 2548 17:23 น. - comment id 488233
พายุฝนกระหน่ำฟ้าคำราม ดั่งสงครามบนห้วงสรวงสวรรค์ สมรภูมิบนหล้าร้ายกว่านั้น คอยฟาดฟันแทงหลังยามพลั้งพลาด มาอ่านกลอน ได้ข้อคิดกลับไปครับ..
4 กรกฎาคม 2548 18:38 น. - comment id 488273
พี่ดอกแก้ว มาเข้าร่มด้วยกันค่ะ ร่มจ๋อออกจะกว้างค่ะทุกอย่างเตรียมพร้อมเสมอค่ะ และไม่ประมาทค่ะ ยกเว้นใจที่หล่นหายไปบ้างบางระยะค่ะ
4 กรกฎาคม 2548 19:54 น. - comment id 488284
สวัสดีค่ะคุณพี่ดอกแก้ว...ขา งานของคุณพี่ดอกแก้วงดงามและให้ข้อคิดเสมอ นะคะ แต่ปรายว่า..บางครั้งของความผิดพลาดเล็กๆ ก็ทำให้เราจำเหตุการณ์นั้นได้ดีนะคะ หรือบางทีก็ทำวิกฤตินั้นให้เป็นโอกาสเสียเลย อย่าไปเครียดกับมันค่ะ อยากให้ฝนตกจัง อยากเล่นน้ำฝน ขอบคุณค่ะ
4 กรกฎาคม 2548 20:33 น. - comment id 488313
อยากจะเป็นร่มน้อยคอยบังฝน ให้กับใครบางคนไม่เปียกปอน แค่นี้แหละ...อิอิ
5 กรกฎาคม 2548 11:22 น. - comment id 488441
ตากฝนบ่อยๆๆๆๆไม่เป็นหวัดแล้วค่ะ กะโหลกเริ่มหนา พี่ดอกแก้วรักษาสุขภาพนะคะ ชื่นชมผลงานเสมอค่ะ
5 กรกฎาคม 2548 18:50 น. - comment id 488545
5 กรกฎาคม 2548 18:51 น. - comment id 488546
@...dark side of mind... ธรรมชาติตกเป็นทาสของนัก\"โทษ\" ยามเคืองโกรธไม่โทษตนบนบกพร่อง โทษคนอื่นยกมาเป็นอันดับรอง ไม่เคยมองความผิดที่ติดตัว ขอบคุณมากนะคะ ที่แวะมาอ่าน พร้อมบทกลอนที่ให้ข้อคิดเช่นกันค่ะ
5 กรกฎาคม 2548 18:52 น. - comment id 488548
5 กรกฎาคม 2548 18:53 น. - comment id 488549
5 กรกฎาคม 2548 18:53 น. - comment id 488551
5 กรกฎาคม 2548 18:54 น. - comment id 488552
@...น้องคิม... คราวภัยเยือนเตือนใจให้แกร่งกล้า กี่ครั้งคราฝ่าไปไม่ท้อถอย เกิดชำนาญชาญกรรมไม่สำออย พบศึกร้อยชนะร้อยด้วยตนเอง ขอบคุณค่ะน้องคิม.. พี่ดอกแก้วว่า ..กะโหลกหนากลางสายฝน..เป็นคุณสมบัติที่ดีมากเลยนะคะ
6 กรกฎาคม 2548 15:36 น. - comment id 488810
7 กรกฎาคม 2548 19:46 น. - comment id 489306
สาดสาดสะท้านแดน พสุแสนกระหน่ำชล โครมครืนครึกคำรณ สิวับแวบแปลบแปลบเปลว หวลหวลไห้โอดโอย พยุโบยระริกเร็ว ชีพชาติก็ขลาดเลว แรงจะสิ้นใจจะสูญ หยาดหยาดระบาดโบก สำเนียงโศกวิโยคพูล ทุ่งข้าวก็สมบูรณ์ ดารดาษด้วยแรงชล เย็นเย็นเห็นพยับ เมฆเข่นกลับจะขับฝน แต่น้ำตาพร่ากมล ทหัยหวนจะครวญคราง สาดสาดแกล้งเกลื่อนสูรย์ นภางค์ขุ่นขับระคาง ใสใสไสววาง ดุจประการจะไพบูลย์ ช่อช่อก็ชูชื่น พฤกษยืนด้วยแรงบุญ อุทก ร่ำจะพร่ำจุน หลังภัยร้าย มลายไป..............
7 กรกฎาคม 2548 19:51 น. - comment id 489307
7 กรกฎาคม 2548 20:15 น. - comment id 489320
7 กรกฎาคม 2548 20:25 น. - comment id 489328
พี่ดอกแก้วครับ อย่าเข้าใจผิดว่าผมมาอวดเก่งอวดกล้า หรือท้าทายอะไรนะครับ ที่จริงผมมีฮีโร่คือคุณสดายุ บทกวีของเขาไม่ว่าจะเป็นกาพย์ กลอน โคลง หรือฉันท์ มันมีความ มหัศจรรย์มาก และผมก็อยากจะแต่งได้แบบเขา เลยมาซุ่มซ้อม อยู่ครับ เลยเวลาแต่งอะไรมันก็ออกแนวโอเวอร์ แต่ที่จริงแล้วความหมายของกวีที่เราแต่ง ก็ล้วนเพื่อความสุขใจทั้งสิ้น และที่ผมเข้ามาอ่านกลอนของพี่ดอกแก้วนั้น ก็เพราะผมเห็นในรูป ว่าผู้หญิงคนนี้สวย สง่าดี เลยหวังจะมาดูความคิดของเขาสิว่าเป็นเช่นไร และ ผมก็ได้คำตอบ....... และแอบฝึกปรือฝีมืออยู่ในที และเมื่อได้กำลังใจจากพี่แล้วด้วยผมเองยิ่งอยากที่จะแต่งๆๆๆๆๆอีก อย่างน้อย แม้ว่าฝีมือจะยังไม่เข้าขั้นคุณสดายุ แต่ผมก็ยังแอบดีใจที่พี่ดอกแก้วก็ยังให้กำลังใจคับ ไงไงก็จะแวะมาป่วนอีก พี่ดอกแก้วอย่าเห็นเป็นอื่นไปนะครับ รัก และชื่นชมนะค้าบ
8 กรกฎาคม 2548 16:19 น. - comment id 489584
10 กรกฎาคม 2548 21:08 น. - comment id 490200
..นั้นดิคะ .. ใครๆ ก็โทษ..เรน.... เรนชอบ..สื่อความหมาย..ในบทกลอนมากเลยนะคะ..
..) เรน .. คือฝน ..ที่ไม่ใจร้าย ..
11 กรกฎาคม 2548 14:02 น. - comment id 490469
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
