เธอภูมิใจ...ที่ได้เป็นคนแรกของฉัน เธอรู้ไหม...ฉันรังเกียจมันแค่ไหน เธอภูมิใจ...เพราะเธอคิดแบบผู้ชาย เธอเคยคิดบ้างไหม..ว่าฉันไม่ต้องการ ตายไปแล้วความรักระหว่างเรา เหลือเพียงซากเน่าของคำหวาน กับเศษเดนของหัวใจที่แหลกราญ จากการกระทำของเธอ ไม่ต้องเอ่ย...ว่าทำไปเพราะรัก เธอก็แค่อยากปลดปล่อยมันเสมอ ระหว่าง "รัก" กับ "ใคร่" แยกออกไหมเธอ ดังนั้น...อย่ามาพร่ำเพ้อว่ารักกัน อยู่คนเดียว...ฉันร้องไห้จนแหบเสียง ลงจากเตียง เปิดน้ำราดตัวอยู่ทั้งวัน ถูจนแสบผิว...ด้วยความรังเกียจเดียจฉันท์ แม้รู้ว่ามัน...มิอาจลบไปจากใจ คนดี..คนที่ฉันเคยรัก คนดี..คนที่ฉันเคยไว้เนื้อเชื่อใจ คนดีคนนั้นหายไปไหน กลายเป็นคนจัญไ-....ทำลายกันได้ลง ..... อ่านนิยายมาอีกแล้ว เขียนไปเขียนมาอารมณ์ขึ้นน่ะครับ เอามาลงทั้งหมด คงมีแต่ตัว - เยอะแยะ เพราะเต็มไปด้วยคำด่าแบบสารพัดสัตว์ (เอ่อ..ที่จริงก็ไม่รู้หรอกครับว่าผู้หญิงเขาคิดยังไงกัน) จึงขออนุญาตลงแค่ครึ่งแรกนี้นะครับ แถมบทจบให้บทหนึ่งครับ เกลียดดดดดดดดดดดดดดดด เกลียด-ผู้ชาย เกลียด-ตลอดไป เกลียด-ตลอดกาล
3 กรกฎาคม 2548 01:41 น. - comment id 487619
เป็นความรำพันของผู้หญิง...ที่รู้ลึกและจริงชีวิตเขา แวะมาทักทายครับ
3 กรกฎาคม 2548 09:20 น. - comment id 487652
..เรนเกลียด..ที่สุด..ผู้ชายแบบนี้คะ.. และเรน..ก็อยากจะให้ ..ผู้ชายทุกคน..ในโลก.. อย่ารังแกผู้หญิง .. เรน.. แวะมาบอก.. ความรู้สึกของเรน..นะคะ..
3 กรกฎาคม 2548 13:49 น. - comment id 487742
คุณเขียนความขยะแขยงของผู้หญิงได้ดี มาก... เพราะจะมีผู้หญิงคนไหนที่ ไร้ศักดิ์ศรีอยากให้ใครมาย่ำยีง่ายๆ ต่อให้รักสุดฟ้า แต่หากมิพอใจ และไร้คุณค่า จะโยนให้ทำไม แวะมาอ่านคำเขียนจาก นิยายกองโตของคุณ ไม่มีผู้หญิงดีดีคนไหนอยากสังเวย ให้ง่ายๆอย่างนั้น ยกเว้นว่าเธอคิดจะมอบ Aids หรือ โรค ร้ายอื่นให้ผู้ชาย
3 กรกฎาคม 2548 14:42 น. - comment id 487753
ความรู้สึกที่ดีๆ ถูกทำลายไปจนสิ้น จากมนุษย์ผู้ชาย ที่หยาบๆ สักคน ต่อไปนี้ จิตใจของเธอจะย่ำแย่เพียงไหนหนอ ได้แต่ขอภาวนา อย่าให้ความหลังครั้งนี้ มาทำลายความเชื่อมั่นของอนาคตของเธอเลย เธอจะกล้าไหม ที่เปิดใจให้ใครได้อีกหรือไม่ ขอภาวนา...ให้เธอพบยาที่จะมารักษาแผลใจ สวัสดีค่ะ