๏ ครืนครืนฟ้าสะอื้น...........สะอึกครวญ เสียงห่มไห้รัญจวน.............จิตร้าว ร้องไปเรียกใครหวน.........เขาห่าง........แล้วเฮย พร่ำบ่นหาหนน้าว...............เหนี่ยวย้อนคืนไฉน ฯ ๏ ชลนัยน์ฟ้าหยาดท้น........ท่วมนอง ฝนฟอกผืนดินหมอง...........หม่นแผ้ว ชลนัยน์จากทุกข์ถอง...........ที่อก.......พี่อา ท่วมจักรวาลแล้ว................ล่มน้ำนัยน์ลาญ ฯ ๏ สัญ-...ญาณฝนหลั่งล้าง......ลืมสัญ- ญา........ผูกความสัมพันธ์.....ผ่านผ้าย หน้า.......แรกเริ่มร่วมกัน....เราก่อ ฝน........ผ่านพาหน้าท้าย.....ถับแท้ทำถึง ฯ ๏ เสียงอึงฟ้าสะอื้น..............สะอึกครวญ เรียมห่มไห้รัญจวน.............จิตด้วย ร้องไปเรียกใครหวน..........เขาห่าง.......แล้วเฮย พร่ำบ่นจนชีพม้วย..............แม่ย้อนคืนไฉน ๚ ๛ ๒ กรกฎาคม ๒๕๔๘
2 กรกฎาคม 2548 23:56 น. - comment id 487585
แวะมาชื่นและชม.... สัญญาหน้าฝนค่ะ
3 กรกฎาคม 2548 01:37 น. - comment id 487618
อยากบอกด้วยใจจริงว่าเป็นโคลงที่เพราะมาก ๆ อ่านแล้วเห็นภาพ ซาบซึ้งใจ คืองามทั้งคำและความหมาย ถูกใจครับ......... แวะมาทักทายและให้กำลังใจกันครับ
3 กรกฎาคม 2548 15:30 น. - comment id 487774
อ่านโคลงนี้แล้วคิดถึงฝนตก ฟ้าคะนอง พร้อมเสียงร้องไห้... มาดูสัญญาหน้าฝนค่ะ ว่ามีใครมาตามสัญญาบ้างไหม สวัสดีค่ะ
3 กรกฎาคม 2548 22:46 น. - comment id 487927
ฟ้าคลุ้มฝน สุนทราภรณ์ ราตรีนี้มืดไม่เห็นเพ็ญโสม ส่อง ดารามิผ่องมืดมัวทั่วมุม ร้อนรุมหมองไหม้เหมือนไข้รุม ฟ้าดำมิดมืดเหมือนม่านคลุม อกเรียมยิ่งคลุ้มกลุ้มรัญจวน อัมพรสะท้อนดังครืน ดังใจสะท้านสะอื้น คงช้ำกล้ำกลืน ปั่นป่วน ฟ้า ร่ำไห้เหมือนใจร่ำหวน เปรียบหัวใจ เรียมป่วน ข้าครองฟ้าครวญ ตรอมใจ เมื่อยามฝนตกหัวอกยิ่งคลุ้ม คลั่ง ดุจดังฉันหลั่งน้ำตาไหล นิจจาโอ้ฟ้า ร้องไห้ โถตัวข้าหรือจะทนได้ เศร้าใจให้ฝืน ชื่น บาน ฟ้าแลบดู แวบ วับ แปลบปลาบต้องหลับตา เหมือนดังนภา ร้าวราน ตัวข้าช้ำอุราช้านาน ด้วยความรักทรมาน อกเอ๋ยยิ่งคิดยิ่งร้าวราน รักกำซ่าน ทรวงใน... อ่านแล้วนึกถึงเพลงนี้ค่ะ