ในวันที่ฉันมองออกไปไกลถึงฝั่งฟ้า วิ่งไล่คลื่นที่กระทบเข้ามา แล้วจางหาย เปลือกหอยเล็กเล็ก...ที่เก็บใส่มือมามากมาย ฉันจะเก็บไปฝากใคร...ที่เห็นคุณค่าของมัน ในวันที่ฉันหอบดอกหญ้าข้างทางกลับมา จะมีใครชื่นชมดอกหญ้าที่ดูไร้ค่าของฉัน หากฉันร้องไห้...เพียงเพราะเรื่องเศร้าเศร้าในนิทาน จะมีใครที่ปลอบโยนฉัน...โดยไม่คิดว่ามันไร้สาระเกินไป ในวันที่ฉันวิ่งไล่ลูกแมวจนมอมแมม รอยเปื้อนตรงแก้ม ใครจะยิ้มแล้วเช็ดให้ ในวันที่ฉันเหม่อมองพระจันทร์บนฟ้าไกล ฉันจะนั่งคิดถึงใคร...ในคืนที่บรรยากาศแสนดี เพราะเธอเป็นคนแสนอ่อนโยน ใส่ใจสิ่งเล็กเล็กน้อยน้อยของคนคนนี้ เธอให้ความสำคัญกับทุกสิ่งที่ฉันมี รวมทั้งหัวใจที่แสนอ่อนแอดวงนี้...ที่ให้ไป ฉันไม่อยากจะคิด...และรับรู้ ว่าหากโลกนี้ไม่มีเธออยู่...ฉันจะได้รับสิ่งเหล่านี้จากที่ไหน จะมีใครอบอุ่นเพียงพอ...ที่จะให้พักพิงใจ แล้วฉันจะเอ่ยคำว่ารักมากมาย...ให้ใครฟัง
Jeminine 22 ธ.ค. 2544 22:19 น. - ID 7801 
694
3
0
22 ธันวาคม 2544 22:45 น. - comment id 26713
เข้าใจเขียนจัง ทำให้เห็นความน่ารักและความสำคัญของคนนั้นเลยจ้ะ เอาไป 11 เต็ม 10 เลยนะน้องเจทท์
22 ธันวาคม 2544 23:55 น. - comment id 26725
น้องเจทท์เขียนได้ถูกใจพี่มาเลยบทนี้ ชอบมาจ้า....
23 ธันวาคม 2544 08:52 น. - comment id 26767
เพราะและอบอุ่นลึกซึ้งมากเลยค่ะ แฝงความน่ารักด้วย
16 มกราคม 2545 20:42 น. - comment id 30769
ซึ้งมากเลยอ่ะเจทท์ เพราะที่สุดเย้ย
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
