...เมื่อฉันตาไม่พร่ามัว... ...........หมอกจะจางเมื่อไหร่ล่ะ............. หากรอฝนตกพร่ำพร่ำ......... แดดจะทอดเงางาม........ ราวเช้าวันใหม่...วันแสนสดใส ...........หากเช้าวันนั้นที่สดชื่น...... ฉันยืนบนผืนหน้าผา.... จะขอต้านทานแรงลม... ที่โหมกระหน่ำชีวิตมิยอมให้อดีตลิขิตชีวิตฉันเลวลง....
1 กรกฎาคม 2548 12:20 น. - comment id 486845
หมอกจะจางเมื่อไรฉันไม่รู้ แต่จะขอยืนอยู่ข้างคุณนั้น เพื่อเป็นให้กำลังใจก็แล้วกัน แถมยังคงห่วงท่านนั้นเหมือนเดิม หายหน้าไปนานเลยนะค่ะ สบายดีหรือเปล่า เป็นห่วงเสมอ ๆ นะค่ะ
1 กรกฎาคม 2548 12:30 น. - comment id 486855
อย่าทำงานดึกดื่นให้มากนักเพื่อน จัดดอกไม้มากๆหูตาจะพร่าเลือนค่ะ ด้วยปราถนาดี ทิกิ
1 กรกฎาคม 2548 12:31 น. - comment id 486856
หายไปไหนตั้งนานคิดถึงจังเลย มองอดีตกรีดใจไว้เป็นแผล แต่ไม่แคร์พรุ่งนี้วันข้างหน้า จะพร้อมก้าวย่างไปใจศรัทธา โอ้ยเจ็บสิท่าโดนตะปูตำ เดินไม่มองก็อย่างงี้แหล่ะนะ
1 กรกฎาคม 2548 12:55 น. - comment id 486876
แอบส่งกำลังภายใน...ช่วยต้านลมอีกแรงนะคะ ....................................................................................... ลี่...ผู้มาเยือน