๏ ตะวันคล้อยลอยต่ำตอนค่ำแคล้ว จะละแล้วฤๅนี่สุรีย์ฉาย สิ้นทิวาลาลับราวดับวาย มิเหลือปลายปลูกใยใคร่คะนึง ม่านราตรีคลี่ผืนเข้ากลืนภพ โลกสยบยอมยอบใต้ขอบขึง ระงับอรรถสงัดคำเคยรำพึง หล่นก้นบึ้งบังตนจำนนใจ เมื่อสิ้นสิทธิอิสระที่จะกล่าว ทุกเรื่องราวร่ำลือคือข้อไข โฆษณาน่าเชื่อฤๅเชื่อนัย ป่าวร้องไปเป็นเปล่าความเปล่าฟัง ตะวันลับดับลงอยู่ตรงหน้า หมดทิวาฤๅสิ้นถวิลหวัง ต่อตอนรุ่งพรุ่งนี้มีพลัง ความเกลียดชังโชติฉานปานสุรีย์ ฯ ๒๙ มิถุนายน ๒๕๔๘
1 กรกฎาคม 2548 04:21 น. - comment id 486334
ราวจะพลันกลบเสียงหัวใจลงกับกาย .. ครับ
30 มิถุนายน 2548 11:28 น. - comment id 486344
เฮ้อ .. อาหมอ มาอวดพระอาทิตย์ตกน้ำ ที่เกาะสีชัง เหมือนที่ปู่ลิงโทรมาอวดเลยค่ะ ตอนนี้ตัวงอนเท่าฝาบ้านแล้วนะคะ กำลังจะขยายเท่ากำแพงบ้านแล้ว ค่ะ
30 มิถุนายน 2548 11:55 น. - comment id 486360
อย่างสิ้นหวังในชีวิต สุริยาจรใช่ไม่หวนมา วันรุ่งก็พบเห็นกันอีกครา ตะวันยังคงขึ้นณขอบฟ้าเดิม ขอเพียงท่านอย่างสิ้นพลังใจ ขอเพียงท่านหวังมุ่งไปข้างหน้า ขอเพียงท่านยังมีกำลังวังชา ที่จะออกเดินฝ่าฟันไปในหนทาง มาส่งแรงใจช่วยอีกหนึ่งแรงใจค่ะคุณหมอ.......
30 มิถุนายน 2548 12:19 น. - comment id 486381
อีกอารมณ์ของตอนใกล้ค่ำนะคะ.... ..... ใกล้ค่ำ ..... ๏ เรื่อฉายเพราะสายสุริยะแสง รวิแดงประดับบน จบจรจะรอนชุติ ณ หน นภผ่อนบ่ร้อนเห็น ๏ เหลื่อมพรายประกายยลจะชวน ระดะอวลละอองเย็น ล่วงวันและพลันระอุจะเร้น ขณะค่ำจะดำเนิน ๏ อำลาคณาคณะวิหค ผละผกและโผเพลิน กู่เสียงผสานกษณะเหิน เสนาะห้วงรหัสไพร ๏ ทำนองคระลองหทยะชื่น ภวรื่นสราญใจ ห่มหายสลายทุรสมัย ยุติย่ำ ณ ค่ำคืน .................................................................. ลี่...ผู้มาเยือน .
30 มิถุนายน 2548 12:24 น. - comment id 486390
ตะวันลับดับกาลเพื่อผ่านพ้น เตือนตนให้ตระเตรียมเปี่ยมคำสอน เช้าจวบเย็นย่ำยัน ตะวันรอน เป็นบัญชรหลักธรรมสำคัญนัก หากมิหลงไหลลืมปลื้มวาระ ก็จะขาน ข้อข้องไจ ให้รู้จัก เผ่นผายเวียนว่ายมิวายพัก คือหลักสัจธรรมนำชีวิต ก่อนนั้นยังเป็นเช่นแดดจ้า สาดแสงแรงกล้าท้าลิขิต กระหน่ำองค์ส่งแสงด้วยแรงฤทธิ์ แผดพิษสุรียะคณานับ บัดเมื่อยามสนธยาเยือน แดดร้อนรอนเลือนเหมือนตกอับ รอยามสุรียาจะลาลับ เพื่อพบกับราตรีที่มืดมิด บั้นปลายสายตาชราแล้ว ไร้แววสว่างวับดับสนิท เปรียบเช่นยามสุดท้ายบปลายชีวิต รอจะปิดตาจบกลบดินลับ แล้วรอวันรุ่งของพรุ่งนี้ เพื่อจะชุบชีวีนี้คืนกลับ บุญกรรมทำใดไว้รอรับ เริ่มชับเคลื่อนกรรมที่ทำไว้
30 มิถุนายน 2548 13:14 น. - comment id 486462
งานงามกันทั้งนั้นเลยครับ
30 มิถุนายน 2548 13:32 น. - comment id 486479
อาหมอ..แวะมาอ่าน..พร้อมกับขอยาแก้ช้ำในหน่อยครับผม..แบบว่าบินไม่ดูชนโครมเบ้อเร่อเลยครับ...(ลิงกัดปีก)
30 มิถุนายน 2548 14:07 น. - comment id 486497
ตะวันลับดับลงอยู่ตรงหน้า หมู่นกกาบินกลับมาหาสถาน แถมพระจันทร์เลื่อนคล้อยมาลอยบาน ให้สราญในอารมณ์สมฤดี กลอนไพเราะมากเลยค่ะ
30 มิถุนายน 2548 17:41 น. - comment id 486612
1 กรกฎาคม 2548 10:42 น. - comment id 486798
ชอบท่อนนี้มากจริง ๆ ขอคารวะจ้า ม่านราตรีคลี่ผืนเข้ากลืนภพ โลกสยบยอมยอบใต้ขอบขึง แวะมาทักทายกันค่ะ
1 กรกฎาคม 2548 18:16 น. - comment id 486996
แวะมาอ่านงานงามของคุณหมอหนุ่ยค่ะ..
1 กรกฎาคม 2548 19:15 น. - comment id 487035
แม้ไร้สิทธิ์ตอบต่อข้อคำถาม ต่อข้อความจากใจให้ใครเห็น แต่ขอมองทุกอย่างอย่างใจเย็น อ่านข้อความที่เห็นอยู่ในใจ พลังใจแรงใจจากใครหนอ ที่สานต่อความฝันพลันสดใส ทุกหยาดหยดพลังหลั่งน้ำใจ สร้างสรรค์สิ่งใหม่ๆ..ให้..หวนคืน ตะวันลับดับลาฟ้าวันใหม่ สว่างใสลาดาวที่พราวฟ้า อยากลบเลือนแรงใจใครสักครา ชุบชีวาฟ้า..ใหม่ให้ใสงาม