หน้าส่วนตัว
เมื่อจำพราก พรัดจาก ยากเรียกกลับ
เฝ้านั่งนับ วันเวลา ที่ผ่านพ้น
จากอดีต จนวันนี้ สุดจะทน
ดั่งสายฝน โหมซ้ำ ย้ำเตือนใจ
อกกระอัก รักพราก จากจรสิ้น
จิตถวิว ร่ำเรียกหา น้ำตาไหล
เจ็บเอ๋ยเจ็บ เจ็บกาย ไม่เท่าไหร่
แต่เจ็บใจ นี้ปวดแสบ แทบสิ้นลม
หมดแล้วหรือ "รัก" คำนี้ที่มีให้
หมดแล้วหรือ ความห่วงใย ใฝ่ใจสม
มาวันนี้ มันคงล่อง ตามสายลม
ที่ผสมกับ คมหอก บอกเลิกลา....
-----เจ็บ---
บอกได้ว่า เจ็บ เจ็บ ปวดใจเหน็บ
มันปวดเจ็บ เกินที่ จะเยียวยา
เมื่อคำว่า "รัก" มันจบ สิ้นไร้ค่า
เป็นเพียงหมา ขี้เรื้อน ที่เธอมอง
ขุน 29 มิ.ย. 2548 15:51 น. - ID 77932 
1414
2
0
29 มิถุนายน 2548 16:08 น. - comment id 486008
หมดแล้วหรือคำว่ารักที่เคยให้ หมดแล้วหรือความห่วงใยเสน่หา หมดแล้วหรือคำภักดีที่ตรีตรา จึงทำให้ฉันไร้ค่าสายตาเธอกลอนน่ารักดีค่ะ
29 มิถุนายน 2548 16:18 น. - comment id 486020
เจ็บแล้วจำอย่าทำอย่าเริ่มก่อ เดี๋ยวทุกข์ท้อรออยู่คู่ปี้ป่น อยากให้รักแนบแน่นความอดทน ด้วยเปี่ยมล้นความรักแท้แก่กัน
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
