ระบำปีกลายร่ายลมเล่น หลบเร้น ในเงา ของแดดสาย ใต้ใบ หาร่ม เข้าบ่มกาย ลมส่าย ไม้โอน โยนตัวเล่น ปีกปัดทัดสีในดงดอก แต้มหมอกคอยหยอกผู้พบเห็น ผ่านผิวชลฉ่ำย้ำความเย็น ว่าเช่นนี้แล้ว คือสายธาร ฝนหล่นแปะแปะแวะที่พัก ดอกรักบานใบให้น้ำหวาน เกาะเกี่ยวเกี้ยวรักอยู่ช้านาน ชื่นบาน ตื่นแล้ว โลกใบนี้ ระบำปีกลายร่ายลมอ่อน หลังฝนรุ้งอ้อนระบายสี บินตามเงาพรายสายนที จุดหมายที่มีอีกแสนไกล..
25 มิถุนายน 2548 16:48 น. - comment id 484275
พรรณนาได้งามงดมากครับ แก้วประเสริฐ.
25 มิถุนายน 2548 16:50 น. - comment id 484276
ตามอ่านงานงามคุณทุกบทค่ะ และได้ค้นพบอัญมณีดวงใหม่ราวคนคุ้นเคย ในดวงชีวิตมานานปีค่ะ รักคุณค่ะ หวังตอบคำ พุดไพร
25 มิถุนายน 2548 16:51 น. - comment id 484277
กลอนงามค่ะ
25 มิถุนายน 2548 16:53 น. - comment id 484278
หยิบเรียวรุ้งมาประดับฟ้า.. แต้มแต่งสีเมฆาให้สดใส... แล้วเป่าให้ลอยไป... โบกลมพลิ้วไหวในทุ่งธาร... กระซิบบอกผีเสื้อน้อย... ดอกไม้คอยชิมรสหวาน... คำบอกเล่าของฤดูกาล... วันสวยสีหวานผ่านมาเยือน...
25 มิถุนายน 2548 21:31 น. - comment id 484323
บรรยายอบอุ่นดีครับ โบยบินถวิลใฝ่หา ช่างมีคุณค่า ดั่งมนตราธรรมชาติ สิ่งได้เห็นเติมเต็มวาด น้ำใสสะอาด อยู่ท่ามกลางพนาไพร แม่จิตร.......
26 มิถุนายน 2548 00:04 น. - comment id 484357
อา..... กำลังหลับตามโนภาพตาม คิดถึงตอนเป็นเด็ก มองผีเสื้อตัวโตที่สวนหน้าบ้าน อบอุ่นมากครับ
26 มิถุนายน 2548 13:37 น. - comment id 484491
.. จักพบในปีต่อๆไป.. และทุกๆปี
27 สิงหาคม 2548 20:16 น. - comment id 509142
อึ่งไปเลย