จิต จาร

ภาวิดา

(โคลง ๔)
ความต้องการหยุดยั้ง        อย่างใจ
ครุ่นคิดทำสิ่งใด                เฉื่อยช้า
เกินกิจก่อนทำไป             กาลหมด
ตกดึกแรงอ่อนล้า              ปัดพ้นผ่านวัน

ยังมีวันพรุ่งนี้                    นอนรอ
หลับตื่นอย่างเพียงพอ        ค่ำเช้า
เจ้านายบ่นบ้าบอ               บ้างเบื่อ
จนจิตนำโน้มน้าว              อยากให้ผ่อนคลาย

หลากหลายกิจวัตรล้น        สืบสาน
งกงกเงิ่นงุ่นงาน                เสร็จชิ้น
ฉุกคิดจิตจับกานต์             กลอนเก็บ
หลากเลื่อนจับปลายลิ้น      จากร้างอาลัย

ปราศรัยใจพร่ำเพร้อ         บันดาล
สัมผัสศัพท์ผ่านซ่าน           แสบเนื้อ
ลหุโดดเด่นลมปราน          ปากเปล่ง
จิตจับจังหวะฉันท์เชื้อ        เฉกเฉ้นประดา

(อินทรวิเชียนรฉันท์ ๑๑)
กล่าวทฤษฎีหิน             ฤสุบินพิสูจน์ไหว
เวิ้งว้าง ณ กลางใจ        วิเคราะห์สิ่งเสน่หา
ฟังก์ชั่นก็คาดหวัง         มิสะพรั่งก็สั่งมา
พอใจมิไคลคลา            จะประดิษฐ์นิมิตเอง

(โคลง ๔)
มามิทันตระเนื้อ                เตรียมตัว
แจกแผ่นquizขึ้นหัว          คาดเคว้ง
คำถามไล่ชาญชั่ว              ฉายฉัตร
ภวังค์ขึ้นลอยเท้ง              ถ่ายถ้อยทดแทน

ดูแคลนวิชาไปไซร้           ควรทำ
มิอาจหาญน้อมนำ             สักน้อย
ลำบากท่านตรากตรำ         ลิขิต มานา
ให้สรรพสิ่งเรียงร้อย         อยู่ขู้ทฤษฎี

(วสันตดิลกฉันท์ ๑๔)
บทนี้จะเรียนยุทิลิตี้                ทฤษฎี ธ พอใจ          
เริ่มแรกจะMax ฤ Minimize    วิเคราะห์ในตลาดนี้  
Subject จะหา ณ ปริมาณ        สมการประมาณ P            
รายได้มิอิสระคดี                    ผลรวมขนาดศูนย์               
Lagrange สมานสมณสูตร       ผิวภูตพลากูล                      
คำนวณคณิตสะระตะคูณ         อนุภาคดนัยผล                  

(โคลง ๔)
เศรษฐศาสตร์ดังเด่นด้าว    แห่งโลก ใดฤๅ
อันสิ่งเสพย์บริโภค               มากล้น
กระดาษหมึกเปียกโชก        สีฉาบ ลายลาน
ใดหากได้หลุดพ้น                จากห้วงกิเลศมาร

ดาลเราดั่งพ่อค้า                    หน้าชาด
ขูดรีดจากความฉลาด            ฉีกเนื้อ
ปากป้องป่าวประกาศ            กิจช่วย
สรรสิ่งแสนเอื้อเฟื้อ              หลอกหล้อคนจน

ผจญภัยพาลแผดร้าว            รานรน
มิเกี่ยวมิมาสน                      ไต่เต้า
ฉอเลาะอีกฉ้อฉล                   ฉายเฉิด
ฝนฝ่าละอองเฝ้า                    หลั่งไห้ยินดี

(สุรางคนางค์ ๓๒)
พิรุณประทาน      พิศาลพิศักดิ์    สมาณจักร       สลักฤดี
จะโปรยจะปราย  สลายมณี        ยหยดวิถี        นทีขจาร

(โคลง ๔)
ละอองฝนพร่ำพร้อม          ภักดี
สู่ธรนินทร์อินทรีย์             สาดส้าน
โปรยปริ่มให้เปรมปรีดิ์      ปานหยาด ทิพย์นา
โปรยปลุกผืนผ่าผ้าน         ฝากฝ้าฝ่าฝัน

สำคัญอย่างยิ่งแล้ว            อารมณ์
ขณะแล่นสวนสังคม           อย่างดื้อ
ขนาบขึ้นข่มคารม              ครวญขอบ
ยังมิยอมหยุดยื้อ                หลากเหล้นลีลา