ดั่งดวง แก้วบาด กลางจิต หวนคิด รำพัน ฝันหา เศร้าหมอง ครองจิต ในอุรา นิทรา หลับตา มิลง ดินแดน ใดเคย ก้าวผ่าน ร้าวราน กลางใจ ใหลหลง สิ้นรัก หักเยื่อ มิปลง ยังคง รักมั่น มิคลาย แก้วร้าว ใจราน รันทด แผลสด เจ็บช้ำ แหนงหน่าย กรีดย้ำ ชอกช้ำ ใจกาย แหลกสลาย ร่างกาย วิญญาณ หลงเหลือ เพียงซาก ชีวิต ลิขิต ชักนำ ผันผ่าน ปล่อยล่วง เลยไป ตามกาล พ้นผ่าน เพียงร่าง ไร้ใจ เพียงเสี้ยว ชีวิต ที่เหลือ เชือดเถือ แล่ลิด สิ้นไส้ เลือดเนื้อ หลั่งไหล สิ้นไป คงสา แก่ใจ ซิ !!! เธอ ยังชีพ อยู่ได้ ด้วยอากาศ พินาศ สิ้นสูญ ด้วยพลั้งเผลอ ยอมรัก ทิ้งกาย พลีเธอ ด้วยเสนอ โดนสนอง หมองอุรา
24 มิถุนายน 2548 10:24 น. - comment id 483683
แก้วร้าว ใจราน รัดทน หมองหมด ดวงจิต ติดแผล ช้ำเกิน ประเมิน ดูแล โดยคน รังแก ช้ำใน ช้ำเหมือนกันค่ะ อิอิ
24 มิถุนายน 2548 11:50 น. - comment id 483728
อย่าลืมล้างแผลใจข้างในนั้น อย่าปล่อยมันอักเสบเจ็บเกินกลั้น อย่าหมักบ่มจะขมขื่นทุกคืนวัน อย่าหวาดหวั่นรำพันถึงรักลวง
24 มิถุนายน 2548 12:34 น. - comment id 483756
นี่หรือตัวข้า นำพาสิ่งไหน เกิดมาทำไม ทิ้งไว้ใต้บาดลา ขมขื่นยืนบ่น ช่างน่าสงสาร เกินทนร้าวราน ขอลาสังขารนิจนิรันดร์ สบายดีไหม ดาวดววงน้อย หากงานเยอะเปื้อนเปอะมากมาย อย่าฟูมฟายจำไว้ยังมีฉัน ถึงอยู่ห่างทางเราไม่เท่ากัน บอกแล้วไงเธอหวั่นบอกฉันเอง จำไว้นะ ดาว**
24 มิถุนายน 2548 13:10 น. - comment id 483780
เพราะใจมีไว้เพียงเธอ กลับเจอรักขมจมกาย คอยยั้งหลีกลี้หนีหาย ชีพวายไม่ขอพบเจอ..........
24 มิถุนายน 2548 14:18 น. - comment id 483820
ผู้หญิงไร้เงา ช้ำ-ช้ำ เช้าค่ำ คืนผ่าน วันวาน ข่มขื่น ในใจ รอยอดีต ย้ำเตือน ความใน หมองไหม้ ไม่หาย เสียที .... คนช้ำ ....เช่นกัน .... เจลใส แผลอักเสบมีหนองให้ฟอนเฟะ เน่าเละ น่าอาจ เป็นหนักหนา หนองบ่มลึกภายในซอกต้องมนตรา เวทนาเหลือคณา โอ้วใจเรา ...... แม่จิตร ตอบ ว่า... สบายใจดียศ ถาม ว่า ... ยศหละเป็นไงบ้าง หวังว่าคงสบายดีเช่นกันนะ เธอ คือ เพื่อนที่น่ารักเสมอ บอกเธอว่าคิดถึงเป็นหนักหนา มิตรของฉันนั้นใจดีเหลือคณา มอบรักมาแบ่งบันให้เผื่อแผ่กัน ...ขอบใจ จ้า ... สลักเสลา ขอลาจากแล้วความรัก เจ็บหนักด้วยรักจากเธอ นอนซบเป็นไข้ละเมอ พบเจอ ครั้งเดียว เกินทน .... ขอบคุณค่ะ.....
24 มิถุนายน 2548 19:54 น. - comment id 483989
มาเป็นกำลังใจให้จ้า