มองดูแหวนสวมนิ้วนางมือข้างซ้าย ระลึกคล้ายกระจกเร้าเป็นเงาหลอน อดีตภาพที่ตราตรึงกลับโยกคลอน ความเว้าวอนวิ่งวุ่นกรุ่นกายใจ แหวนวงนี้เคยมีคู่ใช่แหว่งเว้า เคยมี"เรา"วาดฝันกันสดใส วันนี้"เรา"เป็นวันวานผ่านพ้นไกล เพราะว่าใจเธอมี"เขา"ใช่"เราเคียง แหวนแยกไปคนก็ไกลแต่ใจอยู่ อย่างน้อยรู้ฉันยังรักไม่หักเฉียง ใจยังตรงแหวนยังคงแค่รอเพียง จะผิดเพี้ยงไม่ร่วมเรียงอยู่ข้างกาย ก็ยังรู้เต็มอกประสบอยู่ ดังอึงอลเต็มหูไม่ห่างหาย แม้นผ่านมาเนิ่นนานกลกาลกลาย ฉันยังได้ยินอยู่ทู่ซี้ฟัง แม้นวันนี้มิได้เจอแค่เพ้อพก แต่หัวอกยังตราตรึงต้องมนต์ขลัง รักเหมือนภาพหลอนใจไร้จีรัง ทรงพลังสาปสิ้นทุกสิ่งทราม รำลึกแหวนรำลึกใจให้สลด ยังจำจดจวบจิตคิดคำถาม แหวนประดับบนเรือนนิ้วเรียวงาม เหมือนดั่งล่ามให้ใจอยู่รู้ความจริง
เมฆน้ำแข็ง 22 มิ.ย. 2548 23:45 น. - ID 77640 
885
1
0
23 มิถุนายน 2548 17:16 น. - comment id 483360
แต่งเก่งค่ะ
23 มิถุนายน 2548 17:34 น. - comment id 483388
แม้วันนี้มิได้เจอยังเพ้อหา ด้วยตรึงตราในสายสร้อยที่ร้อยขวัญ แถมห่วงใยยามเห็นเป็นจำนรร คำคิดถึงที่ให้กันพลั่นตรึงเราแต่งได้ดีค่ะ
23 มิถุนายน 2548 23:35 น. - comment id 483568
ขอบคุณทุกกำลังใจครับ ปลื้มจัง
กลัวแต่งแล้วไม่มีใครอ่านอะ-*-
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
