ราตรีของดิน
ลูกหมาตกน้ำ
ตะวันลับบอกลาฟ้าเริ่มค่ำ
แสงส่องนำเดือนนภาฟ้าสดใส
แว่วยินเสียงเรียงคู่หมู่เรไร
ก้องทั่วไพรพฤกษายามราตรี
จึงเรียงร้อยสำเนียงดังเสียงอ้อน
เป็นบทกลอนถึงดาวพราวราศี
ลองถามดูอยู่ว่ายามราตรี
คู่ชีวีของดาวนั้นคือใคร
คิดถึงดาวลมพัดมาพาใจหวั่น
เอ่ยถามจันทร์ลองดูเธอรู้ไหม
หากจันทร์รู้ฉันขอฝากความห่วงใย
ช่วยส่งไปให้ดาวได้ไหมจันทร์
ฉันคนนี้คือดินถิ่นต่ำศักดิ์
แต่มีรักเพียงหนึ่งเดียวเชียวนะฉัน
หากเปลี่ยนดาวเป็นน้ำได้ในสักวัน
จะชวนจันทร์มาจีบจูบแก้มดาว
ดินนี้แหละจะขอเป็นไออุ่น
ถ้าน้ำขุ่นคือดินไล่ไอหมอกหนาว
หากเป็นได้น้ำกับดินคงสุขราว
ดั่งน้ำพราวจากฟ้าลงมาดิน