กลอนเจ็ด... ค่ำหนึ่งพระอาทิตย์ที่ ๑๙ ®โพล้เพล้พลบค่ำ รำงำเงียบ เย้าเยียบเฉียบเย็น แทบเป็นบ้า เหงาง่ายเจ็บง่าย ธรรมดา หยดหยาดทรมา เหว่ว้านัก ®เกิดแสงแห่งดาว พราวสวรรค์ ผลิค่ำรำงัน ผันหน่ายหนัก ส่องสวยสรวงฟ้า มาทายทัก ลึกล่วงห้วงรัก ถักทอกาล ®เก็บสายสร้อยฟ้า มาร้อยสรวง วาดดวงดาวขาว ที่พราวผ่าน กระซิบรินร่ำ เล่าตำนาน หมื่นล้านผสานเสียง จินตนา ®ดั่งรสบทกวี ที่รินรื่น ฉ่ำชื่นคืนใจ เคยปวดปร่า เพียงเพลงบรรเลง ดาริกา ดารดาษดารา บุพผาเพ็ญ ®กล่อมใจให้ห้อม หอมห่อห่ม พรายพรหมห่มใจ ให้ไหวเต้น ดาวเคลื่อนเดือนคล้อย ยังลอยเด่น พินิจพิศแสงเย็น เพ็ญจันทร์ราย ®เพ่งพิศยิ่งคิด ยิ่งพิศพบ งดงามสงบ แต่เรียบง่าย ความมียังมี ไม่มีคลาย เพียงโยกย้อนย้าย ไปตามกาล ®สาดสวยสดใส ในราตี ดั่งว่าวนาลี คลี่ผสาน โอบอ้อมห้อมอุ้ม คลุมผืนธาร ฉ่ำชื่นชื้นบาน ก่อนต้านลม ®รัตติกาลผ่าน รัตติกร หนุนนอนผ่อนคลาย คล้ายผวยห่ม อุ่นไอใจช้ำ ระบำบ่ม คืนขมคืนขื่น ในคืนนี้ ................................ ถึงดวงดาวดวงที่ ๗๙๗๒๗๙๗๔๗๙๗๖๗๐๗๙ ฟากฟ้าทะเลไกล
บางคนเรียกทะเลสีน้ำเงิน 20 มิ.ย. 2548 12:31 น. - ID 77525 
1380
10
0
20 มิถุนายน 2548 13:23 น. - comment id 481811
ค่ำคืน.. รัตติกาล.. มากมายเรื่องราวนักนะคะคุณ... เป็นห้วงเวลาแห่งความรู้สึกของหลาย ๆ คน หลาย ๆ ใจ นึกรักเวลายามค่ำคืนที่เงียบสงบ แต่วุ่นวายนี้เสียจัง...
20 มิถุนายน 2548 13:25 น. - comment id 481813
เศร้าไปใยในรัตติกาลที่ผ่านมา มีคนเขาฝันหามิรู้หรืออย่างไร มาบ่นว่าคืนวันในรัตติกาลที่ผ่านไป คนห่วงใยอยู่ตรงนี้เธอมิแล
20 มิถุนายน 2548 13:31 น. - comment id 481818
แวะมาอ่าน ผ่านมาชื่นชมครับเขียนได้ดีครับ
20 มิถุนายน 2548 13:49 น. - comment id 481828
ผู้หญิงช่างฝัน-ปล่อยใจให้ล่องไปเรื่อย สุขใจขึ้นในยามค่ำคืนอย่งประหลาด ขอบคุณครับ ******************************** แก้วนิดา-คืนหนึ่งมีหลากความรู้สึกครับ แต่เมื่อลองล่องไปในจินตนาการแห่งคืนคา ดั่งได้วนาลีได้ฝนพรำ ฉ่ำชื่นขึ้นในบัดดล. ขอบคุณจ๊ะ ********************************
20 มิถุนายน 2548 13:51 น. - comment id 481829
ขอโทษครับ...ผมเมา-ขอบคุณที่แวะมา วันนี้คงไม่เมากระมังคุณ เป็นดาวดวงที่ล้านโกฎิกระมังครับ ********************************
20 มิถุนายน 2548 15:19 น. - comment id 481879
ล่องลอยเหินทะยาน สู่รัตติกาลด้วยคนนะครับ วิสกี้เทวดาองค์น้อยๆ
20 มิถุนายน 2548 16:26 น. - comment id 481937
อืม นะ
20 มิถุนายน 2548 16:40 น. - comment id 481951
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์-ตามแต่จะจินคนาการเลยครับ ไปได้ไกลและสุขเท่าที่ต้องการเลย ***************************** ลอยไปในสายลม-อืม ใช่ครับ *****************************
20 มิถุนายน 2548 17:40 น. - comment id 481983
.. บางคืนสุข .. .. บางคืนเศร้า .. .. บางคืนเหงา .. .. บางคืนมี .. เรา .. ก็เพียงพอ .... กลอนเจ็ด .. ไพเราะนัก .. แล้วก็เศร้านักค่ะ ..
20 มิถุนายน 2548 17:45 น. - comment id 481988
..รัตติกาล.. เวียนผ่านมาอีกคราแล้ว...
20 มิถุนายน 2548 18:03 น. - comment id 481996
หน้าส่วนตัว
คุณกีกี้-บางคืนสุก
-บางคืนเฉา
-กลอนเจ็ดมีความหมายขึ้นมากเมื่อมีเรา รึปล่าวครับ ขอบคุณ
*********************************
ข้าวปั้น-ไม่เกิดทนทรมานั้น รัตติกาลจะผ่านมา ดั่งรัตติกรที่รอคอย ขอบคุณ
**********************************
20 มิถุนายน 2548 19:26 น. - comment id 482074
มาอ่านตำนาน..สบายดีนะครับ..
20 มิถุนายน 2548 21:07 น. - comment id 482141
คืนแห่งแสงรัตติกาล มันช่างยาวนาน เก็บอาการไว้ไม่อยู่ บอกไปแล้วใครจะรู้ ชีวิตหดหู่ คงต้องสู้อย่างเดียวดาย
20 มิถุนายน 2548 23:14 น. - comment id 482184
เข้ามาอ่านผ่านมาแจมจ่ะ... กลอนเพราะจังเลย
21 มิถุนายน 2548 08:54 น. - comment id 482223
dark side of mind - ตอนนี้ก็สบายดีครับ ขอบคุณที่แวะมาครับ ***************************** แม่จิตร - เพียงชื่อว่าความเหว่ว้า ช่างท้นทรมา บางคราก็งดก็งาม มนต์ขลังดั่งฟ้านิยาม พิศดาววาววาม ล่องลอยไปตามจินตนา แสงแห่งรัติกาลจารทา นุ่มนวลยวนตา อวลไอทรมาพลันหาย เก็บดาวพราวตามาราย ร้อยเป็นสร้อยสาย มาลัยไว้คล้องใจตัว อาการหวั่นไหวใจรัว หวาดหวั่นสั่นกลัว ท่วมทั่วทั้งหัวใจนั้น พลันพิศมาลัยแห่งจันทร์ อิ่มอัศจรรย์ เงียบงันแต่ว่างดงาม.. กำลังเปิดเครื่องรับสถานีนี้อยู่ เผอิญมีคนมาดูสถานีเดียวกัน เผลอสนทนาใจนานไป ...ขอบคุณครับ ****************************** มนต์กวี- ขอบคุณครับ เป็นอีกหนึ่งคำชมที่พลันมีกำลังใจ ขอบคุณอีกที *******************************
21 มิถุนายน 2548 10:51 น. - comment id 482277
งดงามครับ.. ***บินมาอ่าน..ผ่านมาทักทายครับผม
21 มิถุนายน 2548 15:50 น. - comment id 482447
แว่ะมาทักทายจ่ะ
21 มิถุนายน 2548 16:12 น. - comment id 482456
บินเดี่ยวหมื่นลี้-ขอบคุณครับ บินมาเหนือยๆ พักสักครู่ก็ได้นะครับ.. *********************** เจ้าหญิงพักรบ-สวัสดีครับ ขอบคุณที่เวียนแวะ ***********************
22 มิถุนายน 2548 09:01 น. - comment id 482766
บทส่งใจ... โพล้เพล้นั้น ความเงียบสร้างความรู้ในด้านที่ไม่คิดหมายได้มากนัก... นี่กระมังครับ หลายคนจึงเตือนฝากไว้ คนเหงาง่ายอย่าอยู่กับเงียบให้นานนัก เมื่อฟ้าสิ้นแววแห่งระวีแล้ว ช่วงเวลาแห่งรัตติฯก็มาเยือน ดั่งมีรัตติกรมาปลอบปลุก ประคองความหวั่นนัยก่อนค่ำนี้ มองออกไปไกล ณ ปลายฟ้าเบื้องหน้า มิตรผู้มากด้วยความรู้สึกแห่งวาสนาแห่งการเจอเคยกล่าวไว้สั้นๆในการออนไลครั้งก่อน ว่าการได้รู้ว่าได้ทำสิ่งเดียวกันกับอีกหนึ่งดวงใจแม้อยู่ไกลกัน ก็เป็นความสุขครับ ราตรีกาลนี้เราคงนั่งมองดาวดวงเดียวกันนะคุณคนไกล... ในรัติกาลหนึ่งคงมีอีกหลายชีวิตกระมัง ที่มานั่งปล่อยจินตนาไปไกลๆเช่นนี้ และคงมีไม่น้อยที่พบความงามง่ายใต้รัตติการนั่น... ท่านทั้งหลายก็คงเคยเป็น แต่บางรัติกาลบางคนอาจกำลังจดจ่อกับการงาน หรืออยู่บนท้องถนนที่มีแต่ดวงดาวสองฝั่งฟาก ไม่มีเวลาแหงนหน้าไปดูความสวยงามบนฟ้านั่น... คุณทั้งหลายก็เช่นกัน อาจมี เหนื่อยนักก็พักกันนะครับ... ขออวยพรให้ดวงใจสวยๆทุกดวง ได้สัมผัสกับทุกรัติการที่หมายใจ พิเศษเฉพาะคุณคนซึ่งในรัติกาลหนึ่งกำลังทำบางประการเพื่อคนที่คุณรักดุจกว่าชีวิต... ดวงใจคุณสวยจัง ด้วยรัติกาลแห่งอารมณ์
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
